Φοβάμαι. Έχω αρχίσει να φοβάμαι όχι το θάνατο ούτε την αρρώστια παλιότερα φοβόμουν το σεισμό άσπριζα στην παραμικρή δόνηση. Τώρα μπήκε νέος φόβος στη ζωή μου. Η φωτιά. Κάθε καλοκαίρι δεν θέλω να φύγω από το σπίτι στο Λαγονήσι που ευτυχώς φέτος παρά την εντοπιότητα δεν κινδύνευσα ,αλλά ο φόβος γίνεται κύμα μέσα μου. Το μάτι μου στο απέναντι βουνό και γύρω γύρω.
Μυρίζω την ατμόσφαιρα μήπως κάποιος έχει ανάψει φωτιά στο μπάρμπεκιου και η ψυχή μου πάει στα χείλια έτοιμη να βγει. Νέος φόβος λέω και προσπαθώ να τον παλέψω αλλά δεν είναι πάντα εφικτό. Πάντα φοβόμουν τη φωτιά. Θα μείνω εδώ είπα με το λάστιχο στο χέρι και όταν τα καταφέρω θα βάλω κανόνι ποτίσματος και δεξαμενή με χειροκίνητη αντλία μη κοπεί το ρεύμα και δεν μπορώ να αντλήσω το νερό. Να φέρω μεγάλο πυροσβεστήρα σαν αυτούς που έχουν στα βενζινάδικα.
Να κρατήσω μακριά τα δέντρα μα κι αυτά τα λυπάμαι. Να κόψω τον ευκάλυπτο που λυκνίζει το κορμί του περήφανα στον αέρα λέγοντάς μου κάθε μέρα κάθε στιγμή εδώ είμαι Άννα να σου κάνω σκιά να φυσάω να διώχνω και τα κουνούπια. Μόνο τα δέντρα του γείτονα παραμελημμένα από καιρό θα προσπαθήσω να τιθασεύσω. Όμως η ψυχή είναι στα χείλια και η αγωνία πλημμυρίζει το είναι μου. Όσο είχα τη μαμά μου στη ζωή έλεγα θα τη πάρω στον ώμο θ αφήσω τα πάντα πίσω μου και θα ξεκινήσω να τρέχω.
Σαν εκείνο το νέο που όταν εξερράγει η Αίτνα πήρε τον γέρο κατάκοιτο πατέρα του στον ώμο και οι Θεοί εκτίμησαν την αυτοθυσία του και τον έσωσαν. Τώρα δεν την έχω να σώσω το σπίτι είπα να το κρατήσω όρθιο όσο είμαι εγώ όρθιο κι αν φύγει να φύγω μαζί του. Έχω άραγε το δικαίωμα? Μήπως όχι ? ή μήπως ναι. Κάνω αυτό που μπορώ κυρίως να σβήσω το φόβο .
Θηρίο που θεριεύει στη πρώτη μυρωδιά στο πρώτο καπνό κι ας είναι λευκός σαν αυτό που βγαίνει για την εκλογή του Πάπα στο Βατικανό. Τούτο το φόβο δεν τον παλεύω. Δεν πάω πουθενά μέχρι να ηρεμήσω να φύγει ο κίνδυνος εποχής. Ο Θεός να φυλάει τον κόσμο και το έχειν του είπα μέσα μου και μια αέναη προσευχή αιωρείται πάνω από τα δέντρα τη παίρνει ο αέρας τη πηγαίνει στα γύρω βουνά και τη βαφτίζει στη θάλασσα λίγο πιο πέρα. Μικρές λεπτές σκέψεις που βασανίζουν το νου. Καλή σας μέρα.
