Ο Zemar* ήταν μόλις 15 χρονών όταν έφτασε από το Αφγανιστάν στο κέντρο υποδοχής στη Μόρια στο νησί της Λέσβου τον περασμένο μήνα. Είχε επιζήσει από μια σειρά από τραυματικές εμπειρίες και μόλις είχε χωριστεί από την οικογένειά του. Χρειαζόταν ηρεμία. Αλλά δεν τη βρήκε.

Το πρώτο του βράδυ εκεί, κάποιος έκλεψε την τσάντα του. Η απώλεια αυτή επιδείνωσε τη μοναξιά που ένιωθε.
«Μου πήραν τα πάντα», λέει. «Δεν είχα κανέναν να μιλήσω.»
Λίγα βράδια αργότερα, δέχθηκε επίθεση από τρεις ενήλικους άντρες ενώ κοιμόταν. Ξύπνησε, τούς απώθησε και κατέφυγε σε μια αστυνομική περίπολο στην κεντρική πύλη της Μόριας. Όπως λέει, πέρασε το βράδυ στο πεζοδρόμιο ασφαλής, αλλά χωρίς να μπορεί να εξηγήσει στους αστυνομικούς τι είχε γίνει, καθώς δεν υπήρχε διερμηνέας.

Οι συνθήκες έχουν γίνει ζοφερές στο κέντρο υποδοχής για αιτούντες άσυλο στη Μόρια, όπου πλέον διαμένουν 12.800 άνθρωποι – πέντε φορές πάνω από την χωρητικότητά του – σε κοντέινερ και σκηνές μέσα στο κέντρο καθώς και σε έναν παρακείμενο ελαιώνα. Σχεδόν 1.000 παιδιά, τα περισσότερα στην εφηβεία, ζουν στη Μόρια χωρίς γονείς ή συγγενείς. Τα μισά από αυτά φιλοξενούνται σε τέσσερις προστατευμένες πτέρυγες με σήμανση Α έως Δ και μια Ασφαλή Ζώνη, τα υπόλοιπα όμως είναι αναγκασμένα να κοιμούνται σε μια μεγάλη σκηνή, γνωστή ως Rubb Hall, όπου μένουν επίσης ενήλικοι αιτούντες άσυλο.
 

#########

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ