Ο καρκίνος μαστού αποτελεί σημαντικότατο πρόβλημα υγείας της σημερινής γυναίκας τόσο σε προσωπικό αλλά και σε επίπεδο δημόσιας υγείας. Ο λόγος είναι ότι εκτός του ότι απειλεί μία στις οκτώ ή εννέα γυναίκες, επηρεάζει σημαντικό αριθμό νέων ατόμων. Για το λόγο αυτό εκτός από τον αγώνα για μεγαλύτερη επιβίωση, έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να μειωθεί η σημαντική αναπηρία ακρωτηριαστικών επεμβάσεων όπως η τροποποιημένη ριζική μαστεκτομή, χωρίς βεβαίως να μειώνει κανείς την αποτελεσματική θεραπεία της νόσου
.
Έτσι αρχικά προέκυψαν οι επεμβάσεις διατήρησης μαστού (τεταρτεκτομή, ογκεκτομή), κατόπιν οι επεμβάσεις διατήρησης δέρματος (μαστεκτομή με διατήρηση δέρματος) και τέλος οι επεμβάσεις διατήρησης δέρματος και θηλής. Βεβαίως παράλληλα εξελίχθηκαν και οι μέθοδοι αποκατάστασης μαστού που έχουν προσφέρει πολλά στη γυναίκα που υπέστη μαστεκτομή.
Στην προσπάθεια βελτίωσης των αποτελεσμάτων της τεταρτεκτομής, ογκεκτομής, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 αρχίζει να ακούγεται η Ογκοπλαστική, ως μέθοδος που συνδυάζει τεχνικές Ογκολογικής και Πλαστικής Χειρουργικής.
Στα πλαίσια αυτής της τεχνικής προσπαθεί κανείς μετά την αφαίρεση της ύποπτης περιοχής του μαστού (και βέβαια μετά από κατάλληλη ταχεία βιοψία για τον έλεγχο των ορίων), να ξαναγεμίσει το κενό που προέκυψε στο μαστό:
Είτε αναδιατάσσοντας τους ιστούς του μαστού
Είτε μετακινώντας ιστούς του μαστού
Είτε μετακινώντας στο μαστό γειτονικούς ιστούς
Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται απλά για ραφές στο εσωτερικό του μαστού για ανάπλαση του σχήματός του. Στη δεύτερη χρησιμοποιούμε τεχνικές ανόρθωσης μαστού όπως αυτές της Αισθητικής Χειρουργικής. Με τον τρόπο αυτό ανορθώνεται ο μαστός και παράλληλα αποκαθίσταται και το κενό από την επέμβαση. Ο άλλος μαστός μπορεί να αντιμετωπιστεί ταυτόχρονα ή σε άλλο χειρουργείο ιδίως μετά τη χορήγηση της ακτινοθεραπείας που ενδεχομένως θα αλλάξει το σχήμα του μαστού.
Στην τρίτη περίπτωση, ιδίως όταν το μέγεθος του μαστού δεν επαρκεί για τις δύο προηγούμενες, μπορεί κανείς να φέρει γειτονικούς ιστούς που θα μπορέσουν να αποκαταστήσουν τον όγκο και το σχήμα του μαστού.
Με τις μεθόδους αυτές που εφαρμόζονται ταυτόχρονα στο ίδιο χειρουργείο της ογκεκτομής, βελτιώνεται κατά πολύ η ποιότητα του αποτελέσματος, ενώ έχει επίσης φανεί ότι μειώνονται τα ποσοστά ανεπαρκούς αφαίρεσης, μια που τώρα ο χειρουργός έχει την άνεση να αφαιρέσει μεγαλύτερο κομμάτι ιστού όπου αυτό είναι εφικτό. Προφανώς για τη διενέργεια τέτοιων χειρουργείων απαιτείται εκτεταμένη εξειδίκευση καθώς και λεπτομερής προεγχειρητική εκτίμηση της έκτασης του όγκου, για τον κατάλληλο σχεδιασμό της επέμβασης.
Ένα ερώτημα παραμένει ως προς το ποιος θα πρέπει να πραγματοποιεί τέτοιες επεμβάσεις και από ότι φαίνεται αναπτύσσονται δύο τάσεις, η τάση να εκπαιδεύεται ο Χειρουργός Μαστού πάνω στο αντικείμενο της Πλαστικής Χειρουργικής και να πραγματοποιεί τέτοιες επεμβάσεις ο ίδιος αλλά και η τάση να υπάρχει στενή συνεργασία και κοινός προγραμματισμός της επέμβασης από Χειρουργό Μαστού και Πλαστικό Χειρουργό. Ενώ η πρώτη προσέγγιση είναι ίσως πιο ευέλικτη και οικονομική, καθώς και δεν δημιουργεί προβλήματα συντονισμού των ειδικών, η δεύτερη που αποτελεί και δική μας προτίμηση παρέχει στην ασθενή το πλήρες φάσμα της Ογκολογικής και Πλαστικής Χειρουργικής, χωρίς να υπάρχουν εσωτερικές συγκρούσεις που θα ανακύψουν όταν ο ίδιος χειρουργός λειτουργεί αφαιρώντας από τη μια και αποκαθιστώντας από την άλλη. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να καταβάλλεται η καλύτερη δυνατή προσπάθεια ώστε το αποτέλεσμα να είναι το καλύτερο για την ασθενή.
Ο Δημήτρης Μαστοράκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Αποφοίτησε από τη Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή το 1981 με 20/20. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1987 με Άριστα. Μετά την υπηρεσία του στο Υποβρύχιο Νηρεύς του Πολεμικού Ναυτικού ειδηκεύτηκε στην Γενική Χειρουργική στο Flushing Hospital Medical Center της Νέας Υόρκης, Η.Π.Α., μέρους του συστήματος του New York Hospital- Cornell Medical Center από το 1991 μέχρι το 1997. Ειδικεύτηκε στην Πλαστική Χειρουργική στο Duke University Medical Center, Durham, της North Carolina, Η.Π.Α. από το 1997 μέχρι το 2000.Στη συνέχεια εκπαιδεύτηκε στη Μικροχειρουργική, Χειρουργική Μαστού και Επανορθωτική Χειρουργική στο Memorial Sloan-Kettering Cancer Center, New York, New York, Η.Π.Α. από το 2000 μέχρι της επιστροφής του στην Ελλάδα το 2001. Εργάστηκε ερευνητικά πάνω στο σύνδρομο επαναιμάτωσης των κρημνών του δέρματος στο Memorial Sloan-Kettering Cancer Center, της New York, Η.Π.Α. Εχει λάβει Υποτροφίες από τα κληροδοτήματα Παπαδάκη, Κριεζή για μεταπτυχιακές σπουδές στις Η.Π.Α., το Εθνικό Ιδρυμα Υποτροφιών. Εχει λάβει το Βραβείο Κόκκαλη από την Ελληνική Χειρουργική Εταιρεία, πρώτη θέση στο διαγωνισμό Murry Friedman (experimental category) του Αμερικανικού Κολλέγιου Χειρουργών και βραβείο καλύτερης επιστημονικής πρωτότυπης παρουσίασης από την American Society of Aesthetic Plastic Surgery (Best Scientific Exhibit Award New York).
