Την πεποίθησή του ότι το νοσοκομειακό μας σύστημα βρίσκεται πολύ πίσω από τα Ευρωπαικά δεδομένα και έχει μείνει ακόμα στον προηγούμενο αιώνα εξέφρασε σε ημερίδα σχετικά με την μετά τον cocid εποχή, εξέφρασε ο καθηγητής κ. Μόσιαλος. Είναι επίσης γεγονός ότι λόγω της πανδημίας το νοσοκομειακό μας σύστημα δοκιμάστηκε οικτρά και δεν μπορεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.
¨Οπως ανέφερε ο καθηγητής κ. Ηλίας Μόσιαλος, η υγεία στην Ελλάδα ποτέ δεν ήταν προτεραιότητα ούτε της κυβέρνησης ούτε και του ΑΕΠ. Όμως είναι άξιον έρευνας το πως παρέχεται η υγεία και στον ιδιωτικό τομέα.Πρέπει να υπάρχει ένα ενιαίο πλαίσιο ανάμεσα στο εθνικό σύστημα υγείας και τον ιδιωτικό τομέα. Το ότι παρέχεται ακόμα μια τέτοια υπηρεσία οφείλεται στην δεκαετία του 80. Δεν μιλάμε για τη σύγκλιση των δυο φορέων. Οι κυβερνήσεις στην μετά την κρίση εποχή δεν έκαναν αρκετά για την υγεία. Έως το τέλος του χρόνου δεν θα έχουμε καταφέρει να πάμε καλύτερα με τον ιό δήλωσε ο κ. Μόσιαλος και προξένησε φόβο τόσο στο ακροατήριο όσο και στους επιστήμονες συναδέλφους του.
Η χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας τα τελευταία δέκα χρόνια έχει μειωθεί. Το μεγάλο ζητούμενο είναι η επιπλέον ενίσχυση και του κράτους πρόνοιας αλλά και της παιδείας και της υγείας. Οι μορφές κοινωνικής προστασίας και το συνταξιοδοτικό σύστημα πρέπει να αναδιαρθρωθεί. Να απαντήσουμε στο ερώτημα τι κράτος πρόνοιας θέλουμε και τι οικονομία. Το 8,4% του εθνικού μας πλούτου πάει στην υγεία είναι πολύ πιο κάτω από όλες τις χώρες της Ευρώπης και από τις τελευταίες θέσεις του ΟΟΣΑ. Πρόκειται μόλις για το 5,5 % του ΑΕΠ. Ακόμα και η ιδιωτική ασφάλιση υστερεί από άλλες χώρες της Ευρώπης. Όμως οι όποιες παρεμβάσεις και του ιδιωτικού φορέα πρέπει να είναι ποιοτικές. Τώρα υπάρχει δυσπιστία στην διαμεσολάβηση των ιδιωτικών φορέων στην υγεία.
Από την άλλη δεν έχουμε προγραμματισμό ούτε όμως και Κεντρικό Ασφαλιστικό Ταμείο. Ο ΕΟΠΥΥ είναι ένας παθητικός πληρωτής των υπηρεσιών τις οποίες συχνά δεν ξέρει επακριβώς. Δεν είναι ανταγωνιστικός, είναι διαχειριστικός των πόρων. Την ίδια στιγμή απαιτείται άμεσα ένα Πραγματικό Ασφαλιστικό Ταμείο. Δεν έχουμε καλή πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Ακόμα και η υπόθεση του οικογενειακού γιατρού έχει ξεπεραστεί. Έχουμε άλλα υγειονομικά πρότυπα ένα συμβούλιο αποφασίζει για τον ασθενή και όχι ο γιατρός από το ιατρείο του και μόνο. Ο ασθενής περιφέρεται από γιατρό σε γιατρό και ο φάκελός του δεν είναι ενιαίος με ότι νοσήματα έχει και πάσχει από αυτά.
Έτσι μας βρήκε απροετοίμαστους η πανδημία. Κάνουμε πυροσβεστικές κινήσεις σε όλες τις παθήσεις και όχι προληπτικές. Δεν ξέρουμε τα προ-στάδια της νόσου και δεν έχουμε ιδέα πως σταματάμε την ασθένεια όταν υπάρχει στην κοινωνία. Μιλάμε για παθήσεις όπως το διαβήτη που παράλληλα μπορεί να συνυπάρχει ή να οδηγεί στην καρδιοπάθεια νεφροπάθεια αιμοκάθαρση ίσως και μεταμόσχευση του νεφρού. Κανείς δεν ασχολείται με δευτερογενή πρόληψη. Υπάρχουν και ασθενείς που σταματούν την αγωγή τους και δεν καταγράφεται αυτό πουθενά. Η Ελλάδα δεν έχει οργανωμένα προγράμματα πρόληψης. Εϊναι αλήθεια ότι η πρόληψη δεν μειώνει το κόστος της υγείας αλλά αυξάνει το προσδόκιμο ζωής και χρόνια υγείας. Η Ελλάδα χρειάζεται έναν νέο νοσοκομειακό χάρτη ότι νέες πτέρυγες που κολλάνε δίπλα στα κεντρικά παλαιά κτήρια των νοσοκομείων. Οι προδιαγραφές μας δεν συνάδουν με τον 21ο αιώνα. Το ίδιο να γίνει και στον ιδιωτικό τομέα. Όχι νοσοκομεία που στηρίζονται σε έναν γιατρό ή την ομάδα του και μόνο.
Παρά το ότι χάνουμε άτομα πολλά από τον καρκίνο ωστόσο δεν έχουμε έναν κεντρικό σχεδιασμό για τον καρκίνο ούτε καν εθνική καταγραφή για καρκινοπαθείς θεραπείες μεταστάσεις. Δεν έχουμε ψηφιακό φάκελο του ασθενή.
Στην Αγγλία το 10% των εισαγωγών των ατόμων άνω των 70 ετών οφείλεται στην αλληλοεπίδραση των φαρμάκων. Καταργήσαμε τον Υγειονομικό Αρχίατρο στις αρχές του 80 και αυτό το πληρώνουμε άσχημα.
