Όλοι σχεδόν γνωρίζουμε τις κρίσεις πανικού. Άλλοι από προσωπική εμπειρία και άλλοι από εμπειρίες γνωστών,φίλων, συγγενών ή έχουμε ακούσει γι αυτές. Ας δούμε λοιπόν σε περίπτωση που βρεθούμε δίπλα σε έναν άνθρωπο με κρίση πανικού, τι μπορούμε να κάνουμε, πως μπορούμε να τον βοηθήσουμε, τι να του πούμε και τι να αποφύγουμε…
Τι να αποφύγω;
Πρώτα από όλα ας μην μπω στη διαδικασία να του πω τι πρέπει να κάνει, όπως το να χαλαρώσει και να ηρεμήσει ή ότι δεν έχει τίποτα ή δεν θα πάθει τίποτα.
Εκείνος είναι σε κρίση και καμία από όλες αυτές τις συμβουλές δεν θα τον βοηθήσουν, καθώς δεν μπορεί καν να τις ακούσει! Αντίθετα μάλιστα, τις λαμβάνει ως απόρριψη, εφόσον δεν μπορώ να καταλάβω ότι έχει πρόβλημα,καθώς υποτιμώ το πρόβλημά του.
Τι να του πω;
1. Να του ζητήσω να μου μιλήσει γι αυτό που νιώθει, να τον ρωτήσω. Πολλές φορές αυτό που χρειάζεται
κάποιος για να βοηθηθεί είναι απλά κάποιον άλλον να τον ακούσει. Και χρειάζεται βέβαια και εγώ να μπορώ να τον ακούσω, χωρίς να του πω τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνει. Αν καταφέρει να εκφράσει ανοιχτά αυτό που του συμβαίνει εκείνη την ώρα, ίσως να μειωθεί η ένταση και η ανησυχία του καθώς την εξωτερικεύει.
2. Να τον ρωτήσω τι μπορώ να κάνω για να τον βοηθήσω. Ακόμα και αν δεν μπορεί να μου πει τι θα ήθελε ακριβώς ή αν η απάντησή του είναι τίποτα ή ότι δεν μπορώ να τον βοηθήσω, η ερώτησή μου και μόνο του δείχνει πως δεν είναι μόνος και πως υπάρχει ένας άνθρωπος δίπλα του που νοιάζεται γι αυτόν και μπορεί να του προσφέρει βοήθεια αν χρειαστεί.
3. Να του πω «Είμαι εδώ για σένα». Η φυσική παρουσία μπορεί να εκτιμηθεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μορφή βοήθειας. Άλλωστε, η μοναξιά μπορεί να εντείνει τα αρνητικά συναισθήματα.
4. «Πάρε μια ανάσα», όσο απλό κι αν ακούγεται. Δυστυχώς ξεχνάμε να αναπνεύσουμε σε καταστάσεις άγχους,όσο και αν ακούγεται περίεργο. Οι ανάσες μας είναι τόσο μικρές και κοφτές, σαν να μην μας φτάνει ο αέρας. Μερικές βαθιές ανάσες λοιπόν μπορούν να λειτουργήσουν θετικά στη κατάσταση αυτή.
Επίσης, είναι σημαντικό να μην νιώσει ο πάσχων ότι τον κρίνω ή τον κατακρίνω. Αντίθετα, να με νοιώσει δίπλα του, υποστηρικτικά – όχι υπερπροστατευτικά όμως, ίσως νιώσει λίγο περισσότερο ασφαλής…
Μαρίνα Μόσχα, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας.
