Πολλές Ευρωπαϊκές έρευνες καταδεικνύουν ότι ενώ τα τροχαία ατυχήματα των αυτοκινητιστών και ειδικά τα θανατηφόρα έχουν μειωθεί την τελευταία δεκαετία τα ατυχήματα που αφορούν μοτοσικλέτες δεν εμφανίζουν κάποια αξιοσημείωτη μείωση. Διάφορες έρευνες έχουν επίσης δείξει ότι η χρήση κράνους αλλά και η τοποθέτηση συστημάτων ABS συμβάλουν στη μείωση της σοβαρότητος των συγκρούσεων

 

Η πιο συχνή περιοχή βλάβης των μοτοσικλετιστών είναι τα άνω και τα κάτω άκρα. Όσο αναφορά τα κάτω άκρα το γόνατο αποτελεί το πιο ευάλωτο σημείο βλάβης παρόλο του ότι έρευνες από τη Γερμάνια αποδεικνύουν ότι η βελτίωση της αεροδυναμικής στο σχεδιασμό των μετώπων των αυτοκίνητων μείωσε τον κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών τραυματισμών στο γόνατο.

Οι βλάβες των συνδέσμων πρόσθιου και οπίσθιου χιαστού έσω και έξω πλαγίου καθώς και των μηνίσκων αποτελούν πολύ συχνά θεραπευτικά προβλήματα για τους απλούς χρήστες μοτοσικλέτας αλλά και των οδηγών εντούρο. Αυτές οι βλάβες μπορεί να είναι μεμονωμένες η μπορεί να συνυπάρχουν και σοβαρά κατάγματα. Στις πιο απλές περιπτώσεις η πτώση με στροφική κάκωση του γόνατος χωρίς να υπάρχει κατά ανάγκη άμμεση πλήξη  είναι ο πιο συχνός μηχανισμός αυτών των βλαβών. Μετά την πτώση και τις πρώτες στιγμές υπάρχει δυσκολία στη βάδιση το πόδι είναι βαρύ ενώ με με τη πάροδο των ωρών αυτή η δυσκολία γίνεται μεγαλύτερη και το γόνατο πρήζεται. Σε αντίθεση με τις ίδιες βλάβες που μπορεί να επέλθουν κατά τη διάρκεια κάποιας αθλητικής δραστηριότητος οι ασθενείς δεν αναφέρουν κάποιο θόρυβο στο γόνατο.

Οι συνδεσμικές η μηνισκικές βλάβες του γόνατος αν και συνήθως συνυπάρχουν εκτός των περιπτώσεων εμπλοκής του γόνατος δεν αναστέλλουν τη δυνατότητα βάδισης αποτελούν όμως ένα χρόνιο πρόβλημα. Εκδηλώνονται με αστάθεια και πόνο κάθε φορά που το γόνατο ζορίζεται η απλά κάθε φορά που παρκάρει ανεβαίνει η κατεβαίνει από τη μοτοσικλέτα , ενώ για τους οδηγούς εντούρο τα προβλήματα είναι μεγαλύτερα λόγο των καταπονήσεων που δέχεται το γόνατο.

Στις περιπτώσεις βλάβης του οπίσθιου χιαστού συνδέσμου και εφόσον δεν συνοδεύεται και από άλλες βλάβες συνήθως η αντιμετώπιση είναι συντηρητική με ένα πρόγραμμα αποθεραπείας που σκοπό έχει την ενίσχυση των ανταγωνιστών μυών το πρόβλημα μετριάζεται χωρίς σοβαρά λειτουργικά προβλήματα.

Στις περιπτώσεις όμως βλάβης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου των μηνίσκων, η όταν συνυπάρχουν και βλάβες από έσω ,έξω σύνδεσμο, οπίσθιο χιαστό η αντιμετώπιση πρέπει να είναι επεμβατική καθότι σε αντίθετη περίπτωση επέρχονται μόνιμες βλάβες στο εσωτερικό του γόνατος.

Σε αυτό τον τομέα η αρθρωσκοπική χειρουργική αποτελεί μια σημαντική πρόοδο διότι δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα γρήγορα και με μικρή ταλαιπωρία. Συνήθως οι ασθενείς δεν χρειάζεται να μείνουν ούτε μια μέρα στο νοσοκομείο η το πολύ μια και η αποκατάσταση είναι ταχύτατη.

Σε αυτό το σημείο να αναφέρω ότι η χρήση μοσχεύματος από τον ίδιο τον ασθενή αποτελεί τον χρυσό κανόνα η χρήση τεχνικών μοσχευμάτων έχει εγκαταλειφθεί λόγο των κακών αποτελεσμάτων ενώ το τελευταίο χρονικό διάστημα γίνεται και χρήση βιολογικών μοσχευμάτων από τράπεζες έχοντας το μεγάλο πλεονέκτημα να μην χρησιμοποιείται μόσχευμα του ασθενούς.

Συμπερασματικά μπορώ να πω ότι σήμερα η επίλυση αυτών των προβλημάτων είναι σχετικά εύκολη και αποτελεσματική χάριν της μεγάλης  προόδου που έχει επιτευχτεί στην αρθροσκοπική  χειρουργική. Από την άλλη πρέπει να τονισθεί ότι οι οδηγοί μοτοσικλέτας πρέπει να είναι διπλά προσεκτικοί διότι οι πιθανότητες βλάβης μετά από μια πτώση η σύγκρουση παραμένουν υψηλές.

 

 

 

 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ.Π.ΤΣΟΥΤΣΑΝΗΣ

ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ

ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

www.arthrosi.gr

#########