Είναι φορές που έχεις πει Πάμε κι όπου βγει, και δεν είναι μόνο τότε που άκουσες τον μοιραίο σταθμάρχη να το λέει. Το είπες κι εσύ πολλές φορές στον εαυτό σου πρώτα απ όλα.
Πόσες φορές δεν είπες Πάμε και όπου βγει σε μια επιπόλαιη σχέση που δεν πίστευες πως θα κρατήσει, κι όμως κράτησε από εκεί που δεν το περίμενες;
Πόσες φορές δεν είπες Πάμε κι όπου βγει σε ένα γάμο κι όμως κάπου βγήκε και ακόμα κι αν χώρισες κάτι σου έμεινε πίσω ίσως δυο παιδιά ή και ένα ή ακόμα και η εμπειρία μπορεί οδυνηρή αλλά αυτή ήταν έπαιξες και έχασες. Πάμε κι όπου βγει είπες όταν ο γιατρός σου έκανε μια άσχημη διάγνωση και πάλεψες και βγήκες στην άλλη άκρη του τούνελ και βγήκες νικητής, από τις λίγες φορές που σου χαμογέλασε κι εσένα η ζωή.
Πάμε κι όπου βγει είπες όταν άνοιξες μια νέα επιχείρηση νέο ξεκίνημα και δεν ήξερες ούτε που θα βγει ούτε και το πως θα βγεις. Κι όμως καλή ήταν αυτή η κίνηση και τη θυμάσαι και λες καλά έκανα δεν ήταν άσχημα που το αποφάσισα.
Πόσες φορές δεν μπήκες σε μια νέα δουλειά άλλες φορές από ανάγκη άλλες για την εμπειρία και σου βγήκε σε καλό.
Είναι φορές όμως που το Πάμε κι όπου βγει δεν σε έβγαλε σε απάνεμο λιμάνι. Σε έβγαλε σε ξέρα και τα απόνερα σε κράτησαν μόλις και μετά βίας στη ζωή. Το Πάμε και όπου βγει δεν είναι η ίσαλος γραμμή του δικού σου καραβιού. Ακόμα περισσότερο όταν παίρνει ανθρώπους στο λαιμό σου, όταν ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος και η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο το κορμί σου ούτε καν μόνο τη δική σου ψυχή. Παίρνεις μαζί στο όπου βγει 57 ψυχές έτσι χωρίς να το πολυσκεφτείς να το πολυκαταλάβεις. Και μετά τι; Τότε νοιώθεις ότι το όπου βγει δεν ήταν το σωστό. Πριν μπεις στο πάμε έπρεπε να ξέρεις το όπου βγει. Η ζωή δεν είναι πάντα μαθηματικά. Ένα κι ένα δεν κάνουν πάντα δύο. Μπορεί να κάνουν και περισσότερα ίσως και λιγότερα. Γιατί η ζωή έχει δικούς της κανόνες. Δεν ωφελεί να λες Πάμε κι όπου βγει όταν δεν ξέρεις ακριβώς το που και πως θα βγει γιατί δεν είσαι μόνος . Δεν είναι δική σου επιχείρηση, δεν έχεις μόνο εσένα να σκέφτεσαι ούτε το πότε θα περάσει η ώρα να γυρίσεις στη ζεστασιά του σπιτιού σου, ούτε να σκεφτείς ότι ο συνάδελφος έχει μικρό παιδί και θέλει να του πάρει ένα σουβλάκι, ε χρονιάρα μέρα ας φύγει νωρίτερα, και τελικά έμεινες εσύ στο Πάμε κι όπου βγει ε και δεν βγήκε.
Δεν θυμάσαι καν εκείνο το μοιραίο βράδυ όλα θολά στο μυαλό σου. Μόνο το νοερό μπαμ και το μανιτάρι είδες άκουσες; ούτε που ξέρεις τώρα πια.
Έφταιγες μόνο εσύ ή μια ολόκληρη χώρα που μια ζωή λέει Πάμε και όπου βγει. Είσαι μόνο εσύ ή και ο άλλος που οδηγεί πιωμένος και πάει κι όπου βγει. Είσαι εσύ ή και ο άλλος που οδηγεί χωρίς δίπλωμα, είσαι εσύ ή και ο άλλος που κάνει μια επιπόλαιη διάγνωση ή και μια επέμβαση ρουτίνας και φεύγει ο άνθρωπος μέσα από τα χέρια των δικών του. Είσαι μόνο εσύ ή και όλοι εμείς που σταθήκαμε τυχεροί που ζούμε;
Είμαστε όλοι κι εσύ κι εμείς και άλλοι που θα κόψουν για ένα κομμάτι ψωμί τα σίδερα στις ράγες ή και τα συρματόσχοινα σε αφύλαχτες διαβάσεις που θα πάρουν τα μαντεμένια ρείθρα και κάποιος τελικά θα πέσει μέσα. Γι αυτό τον τόπο κάποιος κάτι έπαιρνε κάποιος το έχανε κάποιος το συζήταγε στο τέλος.
Ναι ζούμε από τύχη, γιατί Πάμε και όπου βγει από το Βυζάντιο μέχρι σήμερα έτσι είμαστε.
