Είναι αλήθεια ότι τα ρευματικά νοσήματα δεν συνυπάρχουν τουλάχιστον όχι εύκολα με την άσκηση ειδικά όταν αυτή απαιτεί ιδιαίτερα επίπονες μεθόδους. Όμως ο πόνος στις αρθρώσεις και στους μυς δεν πρέπει να αποτρέψει κανέναν ρευματοπαθή από το να ασκείται συστηματικά και να ξέρει πως στο μέλλον θα δει ευεργετικά αποτελέσματα από αυτή την επίπονη προσπάθεια. Αυτά είναι τα γενικά συμπεράσματα μιας ακόμα ενημερωτικής συνάντησης του Σωματείων των ασθενών με ρευματικά νοσήματα και έγκριτων επιστημόνων.
Για τα ρευματικά νοσήματα και την άσκηση μίλησαν ο φυσίατρος κ. Αναστάσιος Φιλίππου και η γενική κοινοτική ψυχίατρος από τη Χρυσούπολη Καβάλας κα Στέλλα Αργυριάδου.
Ο κ. Φιλίππου ήταν απόλυτος όταν τόνισε ότι ακόμα και ήπια άσκηση όπως είναι η γιόγκα ή το Τάι Τσι ή η ποδηλασία και το κολύμπι ακόμα και το απλό περπάτημα μπορούν να έχουν ευεργετικά αποτελέσματα σε κάθε ασθενή. Η αερόβια άσκηση , βελτιώνει την αντοχή αφήνει λιγότερο λαχάνιασμα και βελτιώνει την κατάσταση του σώματος. Δεν χρειάζονται συνεδρίες των 45 λεπτών ή της μιας ώρας. Όταν τα συμπτώματα είναι επώδυνα τότε σταματάμε την άσκηση δεν πηγαίνουμε κόντρα στο σώμα. Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει η προθέρμανση για τα φορτία που ασκούνται πάνω στους μυς και τις κλειδώσεις και η αποθεραπεία όσο σύντομη και αν είναι γίνεται σπουδαία στην αποφόρτιση. Οι ασκήσεις στο νερό και η ποδηλασία είναι ιδανικές για την μη επιβάρυνση των κάτω άκρων. θα πρέπει να αποφεύγεται η άσκηση με αντιστάσεις αν πονάμε.
Επίσης η άσκηση καλό είναι να γίνεται με επίβλεψη και να αλλάζουμε ρυθμό στις επαναλήψεις όταν υπάρχει πόνος. Οι ασκήσεις με αντιστάσεις να ακολουθούνται για περιαρθρικούς μυς ειδικά αν ο ασθενής είναι υπέρβαρος. Οι ασκήσεις ευλυγισίας αυξάνουν την ελαστικότητα των αρθρώσεων. Όταν υπάρχει έξαρση της νόσου πρέπει να αποφεύγουμε τα έντονα προγράμματα. Το σώμα αντιδρά και είναι φυσικά σε κάθε τι νέο και έτσι αντιμετωπίζει και την άσκηση. Όμως δεν πρέπει να στερηθούμε τα ευεργετήματα της άσκησης. Τον πόνο στους μυς θα πρέπει κάποια στιγμή να τον διαχωρίσουμε από τον πόνο της πάθησης. Η ινομυαλγία απαιτεί επαρκή συχνότητα άσκησης δύο με τρεις φορές την εβδομάδα. Είναι καλύτερα η άσκηση με μικρά διαλείμματα παρά όλη μαζί χωρία σταμάτημα. Επίσης να αθλούνται πολλές μυϊκές ομάδες. Η βελτίωση στον πόνο επέρχεται μέσα στις 7 πρώτες εβδομάδες.
Η κα Αργυριάδου τόνισε ότι πρέπει να γίνεται ψυχοσωματικά η προσέγγιση των ασθενών με χρόνια νοσήματα. Η συν νοσηρότητα έχει συνάφεια με το στρες και άλλες ψυχιατρικές παθήσεις. Επίσης στην πολυνοσηρότητα παίζουν ρόλο οι περιβαλλοντικοί παράγοντες. Πρόβλημα γίνεται για τον ρευματοπαθή η αναιμία η οστεοπόρωση τα κατάγματα, οι λοιμώξεις η καρδιακή ανεπάρκεια τα έλκη τα λεμφώματα η κατάθλιψη η αρθρίτιδα .Επίσης μπορεί να παρουσιάζει παράλληλα διαβήτη απώλεια μνήμης, κατάθλιψη και υπερέκκριση κορτιζόλης. Μια αύξηση της πίεσης μπορεί να σημάνει την κατάρρευση του ανοσοποιητικού συστήματος. Είναι αλήθεια ότι τα ρευματικά νοσήματα έχουν πόνο αλλά αυτός εξαρτάται και από τις αντιδράσεις στα ερεθίσματα. Γι αυτό η χαμηλή σεροτονίνη ίσως σημαίνει και ινομυαλγία. Όσο καλύτερη είναι η διαχείριση του πόνου τόσο μειώνονται τα επεισόδια έξαρσης της νόσου. Από την άλλη σημασία έχει και η βοήθεια από τον φροντιστή ο οποίος όμως ψυχολογικά είναι ο κρυφός ασθενής.
