Ξεκίνησα το κάπνισμα στα 18 και κάτι. Παράξενο δεν το λες ιδιαίτερα την εποχή που ήμουν 18 δηλαδή περίπου πριν 18 χρόνια (θα έλεγα μια εικοσαετία αλλά γιατί να μου προσθέσω 2 χρονάκια έτσι -εν τη ρύμη του λόγου; Λόγοι υπήρχαν διάφοροι (παράλογοι όλοι!) αλλά για την ώρα δεν έχει σημασία. Θα μπορούσαμε να τους εξετάσουμε μια άλλη φορά πάνω σε ένα άλλο θέμα! Εννοείται ότι όταν ξεκίνησα υπήρξε δυσαρέσκεια από το περιβάλλον μου αλλά γενικά είμαι άτομο που θέλει να μαθαίνει από τα δικά του λάθη και το σίγουρο είναι ότι δεν θα μπορούσε να με σταματήσει κανείς και για κανέναν λόγο- παρά μόνον εγώ. Έτσι κι έγινε…
Το ήξερα λοιπόν ότι είναι λάθος αλλά χρειαζόμουν ένα διάστημα για να μάθω από αυτό ή απλά να μάθω τον τρόπο που κάποιος μπορεί να βγει από αυτό το λάθος πιο εύκολα από ότι πιστεύεται γενικά από τον κόσμο και την κοινωνία μας. Δεν το έκανα συνειδητά αυτό εννοείται αλλά να που τώρα έχω αποδείξεις για αυτά που συζητάω και όλα αυτά που υποστηρίζω σχετικά με την δύναμη του νου; χεχε!
Όλα ξεκίνησαν από την ανάγκη μου να ξεφορτωθώ όσους μου έλεγαν ότι είναι μια κακή συνήθεια και πρέπει να την κόψω. “Χαίρω πολύ! Ευχαριστώ για την πληροφορία! Μόλις βγήκα από τη σπηλιά που ζούσα χρόνια και δεν το ήξερα!” Γενικά έχω αυτή την ενόχληση όταν γίνεται συζήτηση γύρω από τα προφανή χωρίς ιδιαίτερη έμφαση στην πραγματική λύση αλλά και πάλι θα το έκανα όταν ήθελα εγώ…και ακόμη δεν ήθελα. Έλεγα λοιπόν σε όλους “θα το κόψω όταν θα μείνω έγκυος”. Ακουγόταν αρκετά μακρινό όλο αυτό μέσα στο μυαλό μου οπότε μέχρι τότε είχα χρόνο για να ανακαλύψω μια άλλη δικαιολογία αν ήθελα! Αυτό συνεχίστηκε για χρόνια! Και πάντα στο μυαλό μου τριγυρνούσε αυτό το ορόσημο χωρίς όμως να το πιστεύω στα αλήθεια! Αν με ρωτούσες εμπιστευτικά θα σου έλεγα τότε “Έτσι το λέω για να με ξεζαλίζουν!”
Όμως ο εγκέφαλος μου είχε άλλη γνώμη!
Όταν έμεινα έγκυος στην Αριάνα χρησιμοποίησα ένα κόλπο που έχω χρησιμοποιήσει για πολλές συνήθειες μου που ήθελα να βγάλω από τη μέση τουλάχιστον για όσο χρειαστεί. Δεν ήθελα να καπνίζω στην εγκυμοσύνη καθόλου και όσο διάβαζα σχετικά με αυτό (ναι δεν αφήνω τίποτα να πέσει κάτω!) τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι δεν θέλω να καπνίζω. Όμως φοβόμουν τον εαυτό μου. Φοβόμουν τον περιορισμό και αυτό που μπορεί να κάνει στην ψυχολογία μου. Φοβόμουν τα νεύρα και την αίσθηση του “θέλω αλλά δεν μπορώ”. Φοβόμουν ότι όλο αυτό θα έφερνε το αντίθετο αποτέλεσμα. Κι έτσι χρησιμοποίησα το κόλπο μου! Είπα στον εαυτό μου “Κάνε τσιγάρο όταν πραγματικά το θέλεις. Έχεις την άδεια μου να κάνεις τσιγάρο όποτε (πραγματικά) θέλεις.” Κι έτσι έγινε. Δεν κάπνισα από τότε ξανά ποτέ. Και το καλύτερο; Χωρίς ούτε μια στιγμή να νιώσω ότι στερούμαι. Έκανα αυτό που πραγματικά ΗΘΕΛΑ!
Κι έρχομαι να αναλύσω λίγο αυτό που συνέβη γιατί στην ουσία αυτό είναι το σημαντικό. Για χρόνια έδινα την εντολή στον εγκέφαλο μου ότι θα σταματήσω το κάπνισμα όταν θα μείνω έγκυος. Είτε έλεγα αλήθεια είτε έλεγα ψέμματα( έτσι νόμιζα) ο εγκέφαλος μου το πίστεψε. Κι επειδή είναι μια μηχανή με απίστευτες δυνατότητες που κάνει υπολογισμούς ακριβέστατους ερήμην μας, έφτιαξε τις κατάλληλες συνθήκες προκειμένου να γίνει αυτό που ΉΘΕΛΑ όταν το ΉΘΕΛΑ!
Υπάρχει λοιπόν το εξής θέμα με όλα αυτά. Το σίγουρο είναι ότι τα πράγματα πάντα μα πάντα γίνονται όπως τα θέλουμε! Γίνονται όλα σύμφωνα με τις εντολές που δίνουμε στον εγκέφαλο μας. Ειδικά όταν οι εντολές είναι ξεκάθαρες ο εγκέφαλος ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει. Το θέμα όμως είναι το εξής: Δίνουμε τις σωστές εντολές; Λέμε τα σωστά πράγματα στον εαυτό μας; Ακόμα κι αν κάποια πράγματα δεν τα πιστεύουμε για εμάς αλλά θα θέλαμε να γίνουν πραγματικότητα τα δουλεύουμε μέσα στο μυαλό μας αρχίζουντας να δίνουμε στον εγκέφαλο μας να καταλάβει τι πραγματικά θέλουμε από αυτή τη ζωή; Προγραμματίζουμε σωστά αυτόν τον υπερδύναμο υπολογιστή που μπορεί να φέρει κυριολεκτικά “στο πιάτο” όλους μας τους στόχους και κάνοντας μας να αποκτήσουμε συνήθειες που μας εξυπηρετούν;
Είναι μια πρακτική που δουλεύει ΠΑΝΤΑ και όταν δεν δουλεύει απλά δεν έχουμε χρησιμοποιήσει σωστά την πρακτική. Θυμάσαι που σου είπα ότι μου έχει τύχει άλλες δύο φορές; Η μια ήταν όταν έλεγα σε όλους ότι θα γεννήσω Παρασκευή. Ο λόγος ήταν ο εξής μέσα στο μυαλό μου: Ήθελα να έχω το Σαββατοκύριακο μπροστά μου μέσα στο μαιευτήριο και να μπορεί να είναι εκεί και η μαμά μου. Η μαμά μου μέσα στην εβδομάδα που δουλεύει απογεύματα δεν θα είχε τον χρόνο (άκου τώρα εσύ συνειρμό!) να έρχεται όσο ήθελα οπότε έπρεπε να γεννήσω Παρασκευή και έπρεπε να γεννήσω πριν τις 15:00 το μεσημέρι! Ναι ναι! Στο μυαλό μου μέσα υπήρχε αυτό το χρονοδιάγραμμα για καιρό! Πέμπτη βράδυ σπάσανε τα νέρα. Παρασκευή πρωί 7:00 μπήκα για τον τοκετό. 12:30 είχα γεννήσει. Οι γονείς μου ήταν εκεί! Έφυγαν για δουλειά και ξαναγύρισαν μετά! Ούτε γάτα ούτε ζημιά! 😉
Θυμάμαι να λέω χαρακτηριστικά σε μια μαμά ενός παιδιού που δίδασκα τότε “Εγώ θα γεννήσω Παρασκευή!” και με κοίταγε περίεργα. Από μέσα της θα σκεφτόταν “Ή τρελή είναι αυτή ή πλάκα κάνει!” Δεν έκανα καθόλου πλάκα αλλά να σου πω κι εγώ μέσα μου τρελή πίστευα ότι είμαι για να λέω τέτοια πράγματα με τέτοια σιγουριά αλλά έλα που ήρθε η στιγμή να μάθω τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά;
Έτσι μου δόθηκε και η ευκαιρία να φτιάξω το πρόγραμμα “Δυναμικός Διαλογισμός και Δημιουργία” που στοχεύει ακριβώς στο να μάθεις πώς μέσα από τα οφέλη του διαλογισμού μπορείς να προγραμματίζεις τον εγκέφαλο σου με τον νου σου έτσι ώστε με ξεκάθαρες εντολές να οδεύεις προς ξεκάθαρα αποτελέσματα. Είμαι λοιπόν ευγνώμων για όλες τις εμπειρίες της ζωής μου και τις παρατηρήσεις που μπόρεσα να κάνω μέσα από αυτές! Είμαι ευγνώμων που μπορώ να μοιραστώ μαζί σου όλα όσα έμαθα!
Θα μου πεις “τυχαίο γεγονός ότι γέννησες Παρασκευή”. Χμμ…Δεν θα το λεγα!
Εσύ έχεις καμία τέτοια εμπειρία ή εμπειρίες στη ζωή σου που σου δείχνουν ότι αυτό που σκέφτεσαι γίνεται; Πρόσεξε! Δουλεύει σωστά όταν υπάρχουν ξεκάθαρες εντολές! Κι όσο κι αν εσύ δεν πιστεύεις ότι κάτι τέτοιο γίνεται μάλλον ο εγκέφαλος σου έχει αντίθετη άποψη!
