«Όταν είπαν στην μητέρα μου ότι έχει έξι μήνες ζωής, έκανε συνεχώς πράγματα…. ταξίδευε, ήταν σε εγρήγορση και έζησε δώδεκα χρόνια.»
Συνέντευξη στην Ευα Ντελιδάκη
Eνας από τους σημαντικότερους καλαθοσφαιριστές της Ελλάδας και ένας από τους κορυφαίους σέντερ της Ευρώπης. Σπούδασε Διοίκηση επιχειρήσεων και μπάσκετ στις Η.Π.Α., στη βόρειο Καρολίνα (North Carolina State) και στο Τμήμα Γεωλογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Οι αθλητικές του δραστηριότητες ξεκίνησαν σε ηλικία 15 ετών αφού ήταν ιδιαιτέρως ψηλός για την ηλικία του. Ωστόσο έφτασε αισίως τα 2,13 m Eπαιξε στο North Carolina State University και έπειτα συνέχισε την καριέρα του στον Ολυμπιακό . Eίχε επιλεγεί στη θέση 37 στον δεύτερο γύρο του ντραφτ του ΝΒΑ από τους Πόρτλαντ Τρεϊλμπλέιζερς.
Υπήρξε μέλος της Εθνικής Ομάδας μπάσκετ ανδρών της Ελλάδας για 17 χρόνια και ήταν από τους πρωταγωνιστές της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στις 14 Ιουνίου του 1987 μαζί με τον Νίκο Γκάλη, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τον Φάνη Χριστοδούλου, τον Νίκο Φιλίππου και τ’ άλλα «παιδιά».
Ξεκινήσαμε την κουβέντα για την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων σήμερα
Η ποιότητα ζωής μας δεν εξαρτάται από ένα καλό σπίτι ή ένα ακριβό αυτοκίνητο, έτσι κι αλλιώς αυτά δεν τα έχουμε πια λόγω κρίσης. Η καλή ποιότητα ζωής είναι να μπορούμε να στείλουμε τα παιδιά μας στο σχολείο, να τα σπουδάσουμε… και είναι σκεπτόμενοι ανθρωποι. Αυτά απασχολούν τις οικογένειες. Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει κάποια πολιτική ηγεσία, σε οποιοδήποτε κόμμα που να μπορεί να σου εγγυηθεί πως θα ανακάμψουμε. Δεν υπάρχει κίνητρο για το «επιχειρείν». Η ανάπτυξη δεν γίνεται έτσι.
Ζήσατε καλές μέρες όσο αφορά τον αθλητισμό! Σήμερα τι γίνεται?
Ο αθλητισμός υπολειτουργεί. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι στο ίδιο επίπεδο αναγκών με την εκπαίδευση και την υγεία, αλλά είναι και αυτό κάτι που συμβάλλει στην αύξηση του επιπέδου ενός λαού. Σίγουρα λες ότι το βασικό είναι να έχουμε φαγητό στο τραπέζι κι όχι γήπεδο για να κάνουμε προπόνηση, αλλά αν σκεφτείς πως είμαστε η χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το να βλέπεις να υπάρχουν ελάχιστα εφόδια στεναχωριέσαι. Τά περισσότερα γήπεδα λειτουργούν υποτυπωδώς, οι Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις, ερημώνουν, τα παιδιά δεν μπορούν να γυμναστούν, όλα αυτά σε κάνουν να καταλαβαίνεις ότι οδηγούμαστε στο πλαίσιο μιας υπανάπτυκτης κοινωνίας, που δεν μπορεί να προσφέρει τα βασικά στους πολίτες της.
Και ο γιος μου πηγαίνει σε μια ομάδα που είχε 200 παιδάκια και τώρα όσο πάνε και μειώνονται γιατί οι γονείς ούτε τη βενζίνη δε μπορούν να αντέξουν για να τα πάνε.
Πρέπει να δημιουργηθεί καλή ψυχολογία στον κόσμο ώστε να στραφεί πάλι στον αθλητισμό.
Τη διατροφή σας την προσέχετε;
Ο οργανισμός μου, καθορίζει τις ανάγκες μου. Τρώω αρκετά φρούτα
Κάνετε check up;
Φοβάμαι λίγο, γιατί… όσο ψάχνεις βρίσκεις. Αλλά είναι η ηλικία τώρα που αναγκάζεσαι να κάνεις.
Ο άνθρωπος έχει μηχανισμούς αυτοϊασης;
Εκατό τοις εκατό. Με αισιοδοξία, με καλύτερη ποιότητα ζωής, κάνοντας πράγματα που σε ευχαριστούν, μπορείς να αναστείλεις την ασθένεια. Με θετική σκέψη μπορείς να ζήσεις πολλά χρόνια. Κάτι τέτοιο πρέπει να κάνουμε και ως χώρα. Έχουμε πέσει σε κατάθλιψη. Πας για καφέ με ένα φίλο σου και κοιτιέστε και ξεφυσάτε αντί να πείτε κάτι να γελάσετε. Όταν είπαν στην μητέρα μου ότι έχει έξι μήνες ζωής, έκανε συνεχώς πράγματα, ταξίδευε, ήταν σε εγρήγορση και έζησε δώδεκα χρόνια. Είναι σημαντικό να έχεις αισιόδοξο μάτι για τη ζωή. Είχα πάει σε ένα νοσοκομείο στην Αμερική, το οποίο ήταν φτιαγμένο ως παιδική χαρά, οι νοσοκόμοι ντυμένοι Μίκυ Μαους! Ακόμη και η επιστήμη παραδέχεται ότι η αισιοδοξία βοηθάει να νικήσουμε τις ασθένειες.
Η δοκιμασία με το παιδί σας άλλαξε την οπτική για τη ζωή;
Κατάλαβα ότι μόνο με αισιοδοξία ξεπερνάς τα προβλήματα. Πολλά παιδιά δίνουν σκληρή μάχη για τη ζωή τους και τα καταφέρνουν όπως και το δικό μου που είχε πρόβλημα υγείας στα 4 και τώρα μετα από αρκετά χρόνια είναι μια χαρά
Οι πιο ευχάριστες στιγμές της ζωής σου;
Η αθλητική μου καριέρα ήταν ευχάριστη. Ο πρωταθλητισμός καλύπτει πολλές ανάγκες του ανθρώπου. Τα συναισθήματα που νιώθεις, τη χαρά όταν κερδίζεις, δεν μπορεί να την νιώσει εύκολα κάποιος που δεν κάνει ανταγωνιστικό αθλητισμό. Το αντίστοιχο και όταν χάνεις. Αλλά έχεις τη δυνατότητα να το διορθώσεις όταν ξαναπαίξεις. Η κόρη μου παίζει στις Κορασίδες του Πρωτέα Βούλας και παίζει και στη γυναικεία ομάδα. Όταν κερδίζουν σε πρωταθλήματα είναι έντονες στιγμές για μένα . Ο κουνιάδος μου πολλες φορές μου λέει «δεν είσαι πια ο Φασούλας, είσαι ο μπαμπάς της Μαριέλας!» Είναι πολύ ψηλή και εκείνη!
