Στην ομιλία του ο Υπουργός δήλωσε τα εξής:
Κύριε Περιφεριάρχα, στα θέματα της υγείας, κυρίες και κύριοι, ήρθα εδώ σήμερα για να απευθύνω ένα μήνυμα από την Καλαμάτα σε όλη την Ελλάδα, σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας, σε όλους όσοι εργάζονται για την υγεία, για την προστασία των ανθρώπων που ασθενούν και που έχουν ανάγκη τη μέριμνα της Πολιτείας. Πάνω απ’ όλα, πρώτα απ’ όλα, όμως, αγαπητές φίλες αγαπητοί φίλοι, θέλω να στείλω ένα μήνυμα στο νοσηλευτικό προσωπικό όλης της χώρας. Καταλαβαίνω τις δυσκολίες που περνούν, καταλαβαίνω τα προβλήματά τους, βλέπω τα νοσοκομεία με τα δικά τους μάτια από την πρώτη μέρα που ανέλαβα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου μια βετεράνη στο χώρο του νοσηλευτικού προσωπικού στο νοσοκομείο Τζάνειο, στον Πειραιά, που μου είπε: «Δεν μας λυπάστε; Είμαστε γυναίκες μιας κάποιας ηλικίας. Μας έχετε εδώ έναν ή μια για τριάντα – σαράντα αρρώστους και δεν φέρνετε κόσμο και αφήνετε κι αυτούς που προσλαμβάνουμε καμιά φορά να αποσπώνται στις διοικήσεις εδώ κι εκεί. Κι εμείς να μένουμε εδώ, να φωνάζουν οι άνθρωποι. Δεν σκέφτεστε», άκουσον άκουσον, «ότι αν δεν γίνουμε αναίσθητοι ή αναίσθητες, δεν μπορούμε να βγάλουμε και τους τριάντα ή σαράντα ασθενείς; Κι αν συναισθηματικά μένουμε στον πρώτο ή στον δεύτερο, οι άλλοι είκοσι οκτώ θα περιμένουν. Κι αυτό οδηγεί και τις συμπεριφορές μας», μου είπε, «να είναι σκληρές. Αλλά μόνο όποιος “κάηκε” σε αυτή τη δουλειά, μπορεί να προσφέρει στον ασθενή. Γιατί όποιος είναι πρωτάρης, αδούλευτος στην ελληνική δημόσια υγεία, αυτός δεν προλαβαίνει. Γιατί ανέχεσαι αυτή την κατάσταση;». Ήμουν υπουργός λίγων ημερών. Γύρισα στο γραφείο μου και είπα: «Πόσες περιπτώσεις νοσηλευτών είναι στο υπουργείο μας σήμερα, προκειμένου να γίνει ο έλεγχος νομιμότητας;». Αφού δηλαδή το Α.Σ.Ε.Π. τους είχε πάρει. Εκατοντάδες. Σε τρεις ημέρες υπέγραψα επτακόσιες προσλήψεις. Και συνεννοημένος με τον Υπουργό των Οικονομικών, τον κ. Παπακωνσταντίνου και τον κ. Σαχινίδη, ορίσαμε από έναν του Υπουργείου Υγείας και του Υπουργείου Οικονομικών, αρμοδίους για να επικοινωνούν, ώστε να μπαίνουν γρήγορα οι υπογραφές, βάλαμε ιδιωτικούς, δικούς μας δηλαδή, ταχυδρόμους να μεταφέρουν τους φακέλους κι έτσι μέχρι το τέλος Νοεμβρίου αρχές Δεκεμβρίου, όλη η σειρά των χιλίων πεντακοσίων νοσηλευτών θα πάνε στις θέσεις τους και κανένας δεν θα τους πάρει από εκεί. Η κινητικότητα μπορεί να είναι από πεδία νοσηλευτικής δουλειάς σε πεδίο νοσηλευτικής δουλειάς. Από νοσηλευτής, διοικητικός υπάλληλος, αποσπασμένος εδώ κι εκεί, τέλος. Και μάλιστα, το είπα και στη Βουλή. Όποιος θέλει, να το λέει σε μένα αυτό, για να το αρνούμαι. Πηγαίνοντας σε έναν χώρο, όπου λειτούργησαν με ευεργετικό τρόπο για τη δημόσια υγεία οι ιδιωτικοί οικονομικοί παράγοντες, να μιλήσω ως Υπουργός Υγείας, στα εγκαίνια του Ογκολογικού Κέντρου Παίδων «Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη» – και ξέρω, κ. Διοικητά, ότι είναι σήμερα εδώ πτέρυγες που έχουν γίνει επίσης από ιδιωτικές συνεισφορές, ανθρώπων που ένα κομμάτι από τα υπάρχοντά τους τα δίνουν για τη δημόσια υγεία, είναι του καπετάν Βασίλη η δωρεά και του κ. Καρέλια -, σήμερα, λοιπόν, εδώ μνημονεύω, και το υπογραμμίζω, ότι όταν πήγαινα στα εγκαίνια του «ΕΛΠΙΣ», με περίμεναν νοσηλεύτριες με φωνές και μου έλεγαν: «θέλουμε προσωπικό, μην μας σταυρώνετε άλλο». Τους είπα: «θα το φέρω το προσωπικό από το χέρι». Να ανακουφιστούν οι νοσηλευτές και οι νοσηλεύτριες, να ανακουφιστεί αυτό το κρίσιμο για τη λειτουργία του συστήματος των εργαζομένων κομμάτι, που γιατί παραμελείται, κανείς δεν κατάλαβε μέχρι στιγμής. Όταν απ’ αυτούς εξαρτάται η καθημερινότητα των ασθενών μας στα δημόσια νοσοκομεία. Αυτή την υπόσχεση που έδωσα σε εκείνες τις νοσηλεύτριες που ήταν οργισμένες – ήταν νοσηλεύτριες του «Αγία Σοφία» – ήρθε σήμερα, κ. Διοικητά, με τη δική σας συμβολή. Γιατί χρειαζόμαστε τρεις σε αυτή την προσπάθεια, αφού το Α.Σ.Ε.Π. τελειώσει, το Υπουργείο Υγείας, το Υπουργείο Οικονομικών και οι διοικητές των νοσοκομείων. Εσείς δεν ανήκετε σε αυτούς τους διοικητές, που στοιβάζονται οι φάκελοι στα γραφεία τους με προσλήψεις νοσηλευτικού προσωπικού και αργούν. Που αλληλογραφούν με τους υποψήφιους και δεν τους παίρνουν ένα τηλέφωνο, ώστε να γλιτώσουν π.χ. 20 ημέρες. Εσείς ανήκετε σε αυτούς που τρέχουν. Τρέχετε για να βοηθήσετε και γι’ αυτό ήρθα κι εγώ σήμερα εδώ, να ενώσω τις δυνάμεις μου μαζί σας, να σας συγχαρώ γι’ αυτή τη δουλειά, εσάς και τον κ. Γκούμα, που έχει την πιο δύσκολη υγειονομική περιφέρεια της χώρας και να στείλουμε το μήνυμα, ότι ο νοσηλευτής και η νοσηλεύτρια κάνουν το καθήκον τους και η Πολιτεία τους σκέφτεται. Ότι σήμερα είναι η πρώτη μέρα και τις επόμενες μέρες των επόμενων εβδομάδων και μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου θα έχουμε διορίσει την πλειοψηφία των νοσηλευτών – νοσηλευτριών, που έχουν επιλεγεί από το Α.Σ.Ε.Π. και πως θα σπεύσουμε ό,τι προλάβουμε από την επόμενη φουρνιά. Γιατί να θυμίσω αυτές είναι προσλήψεις του 2009 και πρέπει να τρέξουν. Πρέπει να τρέξουμε πολύ. Θα κάνω, κυρίες και κύριοι, ό,τι περνάει από το χέρι μου.
Τέλος, καλωσορίζω τις /τους είκοσι επτά νέους / νέες εργαζόμενους στο χώρο της δημόσιας υγείας. Είμαι Υπουργός της Υγείας, που σημαίνει Υπουργός της δημόσιας υγείας και της ιδιωτικής υγείας. Όλης της υγείας. Του γιατρού που από ένα μικρό γραφείο προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Έλληνα πολίτη. Όλων εκείνων που νοιάζονται για το άλλον, όπου κι αν βρίσκονται. Είμαι Υπουργός, όμως, κυρίες και κύριοι, της Υγείας. Όχι της ασθένειας. Πρέπει να κάνουμε πάρα πολλά για να μην αρρωσταίνει ο Έλληνας, ο άνθρωπος που ζει στην Ελλάδα. όταν, όμως, συμβεί το κακό και αρρωστήσει – έχω και προσωπική εμπειρία – το δημόσιο σύστημα πρέπει να τον βοηθήσει. Καλωσορίζω, λοιπόν, είκοσι επτά νέους ήρωες στο χώρο της υγείας, γιατί η προσπάθειά σας θα είναι ηρωική. Θα σας κοιτάνε οι άνθρωποι στα μάτια, περιμένοντας βοήθεια. Περιμένοντας την πιο ανθρώπινη κουβέντα, γιατί οι γιατροί μιλούν επιστημονικά Από εσάς θα θέλουν να μαθαίνουν πως ακριβώς έχουν τα δικά τους πράγματα και σε εσάς θα προσβλέπουν, για να φύγουν από το χώρο του νοσοκομείου υγιείς, με χαρά για να γυρίσουν στις οικογένειες και στη ζωή τους. Καλωσορίσατε, καλό κουράγιο. Η Πολιτεία σας εύχεται, μια καλή σταδιοδρομία.
