Το ΚΕ.Υ.Ε.Ε.Ψ.Ο. της Ε.Α.Ε. ανακοινώνει την έναρξη του έργου
«Μονάδα Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης Εφήβων και Νέων
στη Νεοπλασματική Ασθένεια»
που υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund που χρηματοδοτείται από την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία και είναι μέρος του χρηματοδοτικού μηχανισμού του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) περιόδου 2014 – 2021, γνωστού ως EEA Grants.
Τι είναι το ΚΕ.Υ.Ε.Ε.Ψ.Ο
Το Κέντρο για την Υποστήριξη, την Εκπαίδευση και την Έρευνα στην Ψυχοκοινωνική Ογκολογία (ΚΕ.Υ.Ε.Ε.Ψ.Ο) της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς πόλους στο χώρο της ψυχοκοινωνικής ογκολογίας στην Ελλάδα με την εφαρμογή πρωτοποριακών προγραμμάτων κλινικής υποστήριξης ασθενών και των οικογενειών τους, με ιδιαίτερη έμφαση στην εφηβική ηλικία αλλά και τους επιβιώσαντες ασθενείς (εφήβους και ενήλικες) και τη λειτουργία εργαστηρίων δημιουργίας (θέατρο, φωτογραφία, μουσική).
Η εκπαίδευση και η επαγγελματική ενδυνάμωση γιατρών και νοσηλευτών ογκολογικών κλινικών, η διασύνδεση επαγγελματιών ψυχικής υγείας των σημαντικότερων ογκολογικών νοσοκομείων της χώρας (με σεμινάρια, εποπτείες και επιστημονικές ημερίδες), καθώς και η συνεργασία με σημαντικά πανεπιστήμια της χώρας και του εξωτερικού, αναδεικνύουν τη μοναδικότητα των υπηρεσιών που προσφέρει.
ικότητα του Έργου
Η νεοπλασματική ασθένεια στην εφηβεία και στην έναρξη της ενήλικης περιόδου της ζωής του ανθρώπου συναντά την ένταση και την περιπλοκότητα ψυχοκοινωνικών αλλαγών, πρωτόγνωρων για τον ίδιο τον έφηβο/νέο ενήλικα και την οικογένειά του.
Αυτό επιφέρει εξαιρετικά μεγάλες δυσκολίες σε θεραπευτικό και ψυχοκοινωνικό επίπεδο για όλους του εμπλεκόμενους και οι επιπτώσεις τους είναι σοβαρές και σ’ αυτούς που επιβιώνουν.
Η ψυχοκοινωνική υποστήριξη αυτής της ευπαθούς ομάδας στα ελληνικά νοσοκομεία είναι αποσπασματική, με απουσία εξειδικευμένων υπηρεσιών και δυσκολίες διασύνδεσης.
Σημαντικότητα του Έργου
Η εφηβεία αποτελεί μια πολύ σημαντική περίοδο στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι οι έντονες αλλαγές τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχικό επίπεδο. Στο σωματικό επίπεδο η ενήβωση σηματοδοτεί τη μετάβαση από το παιδικό στο ενήλικο σώμα, γεγονός που συνοδεύεται από ισχυρή ψυχική αναστάτωση – αγωνίες, άγχη, διέγερση, φόβους – λόγω της πυροδότησης αλλαγών και επαναδιαμόρφωσης της εικόνας του σώματος. Η ψυχική επεξεργασία αυτών των αλλαγών στο πλαίσιο των σχέσεων του εφήβου με τους γονείς του και το άμεσο οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον (φίλοι, σχολείο, αθλητικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες κτλ) θα καθορίσει σημαντικά τη συγκρότησή του ως αυτόνομου και ψυχικά υγιούς ανθρώπου και το πέρασμά του στην ενήλικη ζωή.
Σημαντικότητα του Έργου
Η εμφάνιση κατά την εφηβεία μιας σοβαρής σωματικής ασθένειας όπως είναι οι νεοπλασίες (λευχαιμίες, λεμφώματα και σαρκώματα, για να ονοματίσουμε τα πιο κοινά) προβάλλουν σε πρώτο επίπεδο τις σκληρές απαιτήσεις των θεραπειών αλλά και την απειλή του θανάτου και δίνουν την εντύπωση παραμερισμού των ψυχικών διεργασιών της εφηβείας. Όμως, η κλινική εμπειρία των θεραπευτικών ομάδων – γιατρών και νοσηλευτών – στη σχέση με τους έφηβους ασθενείς μαρτυρά πως η προβληματική της εφηβείας είναι παρούσα και επηρεάζει σημαντικά το έργο τους. Η παράβλεψη της ψυχικής παραμέτρου της εφηβείας τόσο στη σχέση με τον ίδιο τον ασθενή όσο και με το οικογενειακό του περιβάλλον αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες δυσκολίας του έργου των θεραπευτών στη διάρκεια της νοσηλείας αλλά και στη συνέχεια της παρακολούθησης.
Με την ολοκλήρωση των θεραπειών οι επιβιώσαντες έφηβοι και νεαροί ενήλικες διατρέχουν μία εξίσου σημαντική φάση σε επίπεδο ψυχικών διεργασιών. Το μετά την ασθένεια συχνά συνοδεύεται από τη μείωση της κοινωνικής υποστήριξης και την παρουσία αναγκών που παραβλέπονται, όπως θέματα σχετικά με την θεραπεία, την αποκατάσταση, τη μελλοντική παρακολούθηση της κατάστασης υγείας τους, την ικανότητά τους να νοηματοδοτήσουν και να επεξεργαστούν την παρουσία της ασθένειας στη ζωή τους, καθώς και ζητήματα σχετικά με τις διαπροσωπικές σχέσεις, τους κοινωνικούς τους ρόλους, την εικόνα σώματος και τη σεξουαλικότητά τους. Μάλιστα, πολλοί επιβιώσαντες αντιλαμβάνονται ότι δεν ανήκουν πια στην «ομάδα των ασθενών», αλλά την ίδια στιγμή δεν αισθάνονται και μεταξύ των υγιών νιώθουν παραγκωνισμένοι και εκφράζουν έντονα την επιθυμία του ανήκειν.
