Tα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αύξηση των διαζυγίων. Έτσι, όλο και περισσότερες είναι οι γυναίκες –σπανιότερα οι άντρες– που αναλαμβάνουν την ευθύνη να μεγαλώσουν ένα ή παραπάνω παιδιά μόνες τους και ταυτόχρονα να εργάζονται. Eίναι μια κατάσταση συνηθισμένη σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες.
Oι γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά είναι γεγονός ότι αντιμετωπίζουν αρκετές δυσκολίες στην προσπάθειά τους να είναι κοντά τους. Aπό τη μία πλευρά είναι τα παιδιά και οι ανάγκες τους και από την άλλη οι ίδιες και η ζωή τους αποδώ και πέρα. Έχουν να διαχειριστούν τις προσωπικές συναισθηματικές δυσκολίες τους, αλλά και διάφορα πρακτικά προβλήματα που ανακύπτουν μετά το διαζύγιο, όπως τα οικονομικά, ποιος θα κρατά τα παιδιά και, τέλος, τις συναισθηματικές ανάγκες τους.
Όταν η μητέρα μένει μόνη, είναι εκείνη που πρέπει με το ένα χέρι «να χαϊδεύει το παιδί και με το άλλο να το τιμωρεί», όπως λέει ο σοφός λαός. Παρατηρείται ότι συχνά προσκολλάται στο παιδί, παραμελώντας την προσωπική της ζωή. Έτσι, δυσκολεύεται να ενισχύσει την αυτονομία και την ανεξαρτησία του. Στο τρίγωνο μητέρα-πατέρας-παιδί, ο πατρικός ρόλος
είναι αυτός που ανοίγει στο παιδί το δρόμο προς την αυτονομία.
Τι μπορείτε να κάνετε…
• Παρατηρείτε με προσοχή τη συμπεριφορά του παιδιού σας για να καταλάβετε τις συναισθηματικές του ανάγκες.
• Να συζητάτε μαζί του για τη σχέση σας, πώς αισθάνεται που δεν είναι ο πατέρας του μαζί σας και να του τονίζετε ότι και οι δύο γονείς είστε πάντα δίπλα του.
• Είναι σημαντικό να ευνοείτε και να ενισχύετε τις φιλίες και τις κοινωνικές επαφές του.
• Το παιδί νιώθει καλύτερα αν διατηρείτε καλή επικοινωνία και συνεργασία με τον πατέρα που έφυγε από το σπίτι.
• Είναι πολύ θετικό να χαράσσετε, σε συνεργασία οι δύο γονείς, τον τρόπο
διαπαιδαγώγησης του παιδιού.
• Eίναι γεγονός ότι χρειάζεστε κάποιο άτομο, προκειμένου να μοιράζεστε προβλήματα και ευθύνες, ιδιαίτερα αν δεν έχετε διαμορφώσει μια καλή σχέση με τον πρώην σύζυγό σας. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αυτόν το ρόλο θα μπορούσε να τον αναλαμβάνει ένας άλλος άντρας που εμπιστεύεστε, για παράδειγμα, οποιαδήποτε άλλη υποστηρικτική, αρσενική φιγούρα μέσα στην οικογένεια ή έξω από αυτή· ο παππούς, ένας φίλος, ο δάσκαλος.
Αλεξάνδρα Καππάτου Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος
