Καλημέρα σε όλους και όλες και καλή χρονιά. Ήρθε πάλι αυτή η στιγμή του απολογισμού που άλλοτε θες να την σκεφτείς και άλλοτε λες έχω λίγο ακόμη μήπως αλλάξω κάτι μήπως τα καταφέρω καλύτερα. Ε λοιπόν αυτή η χρονιά ήταν αυτό που λέμε Κάτσε καλά. Θυμάμαι τη μαμά μου όταν την έβλεπε και της έλεγα θα κάνω σκανταλιά το αισθάνομαι μου έλεγε κάτσε καλά για θα τις φας.
Όλο εγώ τις έτρωγα η αδελφή μου μικρότερη και πιο λεπτοκαμωμένη ποτέ δεν έτρωγε ξύλο. Εγώ έβαλα και στις τσέπες μου. Έτσι ήταν λοιπόν αυτή η χρονιά. Σαν να με είδε στα μάτια και να μου είπε Κάτσε καλά για θα τις φας. Να μη βγω να μη φιλήσω να μην αγκαλιάσω να μην πάω σε συνέντευξη να μην είμαι φυσιολογική δημοσιογράφος με το χαρτί μου το μολύβι μου τις ερωτήσεις μου πρόσωπο με πρόσωπο όλα μέσα από το γυαλί γιατί είπαμε Κάτσε καλά.
Και τώρα τί? είναι αυτή η στιγμή του απολογισμού. Του τι ν αφήσεις και τι να πάρεις μαζί σου προίκα για την επόμενη χρονιά . Είσαι στη βάση του λόφου και η ανηφοριά μπροστά σου και λες θ αντέξω θα την ανέβω μέχρι να έρθει πάλι πρωτοχρονιά και να ξεκινήσεις από την αρχή. Καλά ήταν μωρέ αφού είμαστε όλοι εδώ και γεροί καλά ήταν. Μας έφερε και χαρές μας έφερε και λύπες όπως όλες οι αδελφές της. Αντέξαμε κι αυτό έχει σημασία. Και η σοδειά καλή ήταν. Κάρπισαν οι ιδέες και τα γεννήματα αβγάτισαν.
Σημασία έχει ν ανοίγεις το ζεμπερέκι της πόρτας που έλεγε και η γιαγιά μου το πόμολο, και να μυρίζεις ζεστό φαγητό και ένα χαμόγελο. Γιατί μη νομίζετε το χαμόγελο μυρίζει όπως και τα ωραία πρωτοσέλιδα των εφημερίδων αυτά που έζησα εγώ σε άλλες εποχές. Μυρίζει ωραία η καλή σκέψη και σε γεμίζει και φεύγοντας από εσένα κάνει το γύρω των ανθρώπων σου και τότε η άκρη της επιστρέφει σ εσένα ένας αέναος κύκλος ζωής και ελπίδας.
Σε όλους εσάς αυτό το νήμα στέλνω να μην κοπεί πουθενά και να γυρίσει εδώ στη βάση του σ εμένα με πλούσιες εμπειρίες και φορτωμένο ελπίδες. Τούτες τις μέρες θα ήθελα να ήμουν πάχνη να έμπαινε σε όλων σας τη σκέψη και το σπιτικό σας να σας ψιθυρίσω στο αφτί καλά ήταν μωρέ μη γκρινιάζετε γιατί Κάτσε καλά θα τις φας. Τι να πούμε και για τόσους που έφυγαν και χάθηκαν χωρίς να προλάβουν να κάνουν τα έργα που ονειρεύτηκαν.
Θα μου πεις τελειώνουν ποτέ αυτά? όχι αλλά και χωρίς αυτά τι νόημα έχει μια αδρανής ζωή? Γι αυτό σας λέω όλα καλά ήταν με τα πάνω τους και τα κάτω τους. να μετρηθούμε και του χρόνου να έχουμε πάντα τις φτερούγες μας και αν κάπου καψαλιάστηκαν να ράβουμε καινούργιες. Άντε και καλή χρονιά και του χρόνου όλα καλά. Γιατί ξέρετε το 22 σαν το παλιό Παλλάς που κάπνιζε ο πατέρας μου σημαίνει δύο. Άρα δύο μαζί όχι ένας. Δύο για να τραβάμε μαζί το κάρο στην ανηφόρα. ΤΟ εύχομαι σε όλους. Καλή χρονιά
