Μια δημιουργική και συναρπαστική ζωή που δωρήθηκε στην τέχνη και κατηγορήθηκε όσο λίγοι, έζησε ο μεγάλος συλλέκτης έργων τέχνης λάτρης της τέχνης ο κοσμοπολίτης έλλην έξ Αλεξανδρείας όπως έλεγε και ο ίδιος Αλέξανδρος Ιόλας.
ΤΟ βιβλίο της ζωής του αν και τριάντα χρόνια μετά ανέλαβε βαρύ φορτίο να γράψει ο δημοσιογράφος Νίκος Σταθούλης. Ο άνθρωπος που μυήθηκε στην τέχνη από τον Αλέξανδρο Ιόλα και έμαθε όσα λίγοι για το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι.
Ο Ιόλας ήταν τόσο διαφορετικός από εμάς αλλά και τόσο ίδιος. Έπαιζε πασιέντζες αγαπούσε το στιφάδο έλληνας μέχρι τον πυρήνα του αληθινός λεβέντης και γήινος.Το βιβλίο της βιογραφίας του είναι μια καταγραφή συνομιλιών του συλλέκτη με τον συγγραφέα.
Στο μήνυμά του στην παρουσίαση του βιβλίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ροδολίβος , ο Κώστας Γαβράς τόνισε ότι “η Ελλάδα έχει πότε πότε έναν Οδυσσέα και ένας τέτοιος ήταν ο Αλέξανδρος Ιόλας”. Οι γνώσεις του Ιόλα στη ζωγραφική και την τέχνη ήταν ατέλειωτες και προσπαθούσε όπως έλεγε πάντα να πολεμήσει τους αμόρφωτους.
Στην παρουσίασή της η Ίρις Κρητικού δήλωσε ότι στα 80 χρόνια της ζωής του έζησε όσα άλλοι θα χρειάζονται πολλές ζωές για να γεμίσουν.
Ο Αλέξανδρος Ιόλας γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου του 1907 στην Αλεξάνδρεια σε οικογένεια πλούσιων βαμβακεμπόρων. Το 27 ήρθε στην ΑΘήνα το 31 ξεκίνησε το χορό και το 33 πηγαίνει στο Παρίσι όπου ποζάρει ως μοντέλο. Τότε αρχίζει να αγοράζει σιγά σιγά αφού το ξεχρέωσε σε 5 χρόνια το πρώτο του έργο τέχνης. Είναι εμφανές ότι αγαπάει το ωραίο τα εικαστικά και το θέατρο. Συνδέεται με τον Άντυ Γουόρχολ και αναδεικνύει τα πολλαπλά πρόσωπα της Αρτ Πόβερα.
Δημιουργεί ένα δίκτυο αιθουσών τέχνης ανά τον κόσμο στη δεκαετία του 60. Εϊναι στον ίδιο κύκλο με Ρϊτσο Ελύτη και έλληνες καλλιτέχνες. ΠΟτέ δεν αφήνει έξω από το διεθνές γίγνεσθαι τους έλληνες καλλιτέχνες. Τους ενισχύει φανερά. Αρχίζει να δωρίζει έργα σε μεγάλα μουσεία. Από το 71 αποφασίζει να ζήσει στην Αθήνα στην Αγία Παρασκευή στο χώρο που αργότερα λεηλατήθηκε. Συνεργάζεται με πολλές αίθουσες τέχνης. Το σπίτι που έχτισε στην Αγία Παρασκευή και που όπως υποσχέθηκε ο δήμαρχος θα γίνει μουσείο στο όνομά του, περιείχε πολλές αντίκες και έργα τέχνης.
Από το 84 έως το 87 όμως γίνεται στόχος του ελληνικού τύπου και στιγματίζεται η εκκεντρικότητά του. Θέλει να προσφέρει έργα τη συλλογή του ολόκληρη στην ελληνική πολιτεία, αλλά η κυβέρνηση αρνείται την προσφορά της δωρεάς. Στις 8 Ιουνίου του 1987 πεθαίνει από AIDS. Τα έργα του έχουν αλωθεί εν πολλοίς. Αγαπήθηκε όσο λίγοι και έκανε τα πάντα για την τέχνη. Το βιβλίο της ζωής του έχει το ήθος μιας αρχαίας τραγωδίας.
Ο Ιόλας λάτρευε την Ελλάδα η δε ζωή του ήταν μια τραγωδία. Ο ίδιος πάντα έλεγε πως είναι γκαλερίστας και όχι έμπορος. Ήθελε ν ανεβάσει το πνευματικό επίπεδο των ελλήνων. Ήταν πάντα ο μπροστάρης του διαφορετικού.
Η κα Θούλη Μιρσιλόγλου ανέφερε πως 30 χρόνια μετά τον θάνατο του συλλέκτη και δωρητή του μουσείο τιμάται η μνήμη του με μια έκθεση 47 έργων. Ο Ιόλας είχε δωρήσει αυτά τα έργα το 80-84 όταν η Αθήνα δεν είχε ακόμα εθνικό μουσείο σύγχρονης τέχνης.
Ο Ιόλας έκανε την τέχνη και τη ζωή ένα πράγμα. Η κύρια δραστηριότητά του ήταν εκτός Ελλάδος. Το βιβλίο είναι ένας μαγνήτης που μαγεύει.
Ο συγγραφέας και φίλους του συλλέκτη ο Νϊκος Σταθούλης δήλωσε ότι έμαθε πολλά από τον Ιόλα του ανοίχτηκε ο κόσμος της τέχνης τον αγαπούσε αλλά δεν υπήρξαν ποτέ εραστές όσο και αν το ήθελαν οι φυλλάδες της εποχής. Δεν ήταν φίλοι για τα γέλια αλλά για τα δάκρυα ήταν για την σιωπή και όχι για τα λόγια. Οι κασέτες των συνομιλιών τους ψηφιοποιούνται και σύντομα θα είναι στη διάθεση του κοινού. Οι δύο άντρες βάδισαν μαζί στην τέχνη. Ο Νϊκος Σταθούλης πήρε εντολή να γράψει μόνο τα καλά για τον μαίντορά του. Ένα είναι σίγουρο όταν και αυτός φύγει από τη ζωή θα συναντηθούν όπως τόνισε. Ο Ιόλας ήταν πάντα κοσμοπολίτης μαικήνας έλλην εξ Αλεξανδρείας από εύπορη οικογένεια. Και την ίδια στιγμή κατηγορήθηκε για πορνεία αρχαιοκαπηλία και ναρκωτικά. Η μόνη συμβουλή του Νϊκου Σταθούλη ήταν “φύγετε και μην γυρίσετε πίσω”.
Το αίμα της προδοσίας ήταν ορατό, οι αμόρφωτοι είχαν νικήσει. Όταν έμαθε τις κατηγορίες βγήκε έξω από το σπίτι του στη Νέα Υόρκη και περπάτησε . Ο άνθρωπος αυτός είχε βγάλει πολλούς ζωγράφους από την αφάνεια.
Φώναζε σε όλους μα τι κάνουν οι καλλιτέχνες στους δρόμους, ας γυρίσουν στα ατελιέ τους. Πάντα έλεγε όμως ότι οι έλληνες είναι οι καλύτεροι εραστές και πως απελευθερώνεσαι κοντά τους.
Το βιβλίο είναι μια αναδρομή στη ζωή του συλλέκτη αποτυπώνει τη ζωή του και τα όσα έζησε σε παράλληλα σύμπαντα.
