Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Ιατρικών & Βιοτεχνολογικών Προϊόντων (ΣΕΙΒ) και το Εργαστήριο Οργάνωσης και Αξιολόγησης Υπηρεσιών Υγείας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) παρουσίασαν σε Συνέντευξη Τύπου σημαντικά δεδομένα σχετικά με την υποχρηματοδότηση των Ιατροτεχνολογικών Προϊόντων στην κατηγορία του Διαβήτη και τις επιπτώσεις που επιφέρει στην πρόσβαση των ατόμων με διαβήτη στην τεχνολογία. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με αφορμή τον Δημόσιο Πολιτικό Διάλογο (Policy Dialogue) που οργανώθηκε με πρωτοβουλία του ΣΕΙΒ σε συνεργασία με το Εργαστήριο Οργάνωσης και Αξιολόγησης Υπηρεσιών Υγείας του ΕΚΠΑ, με συμμετοχή όλων των φορέων που δραστηριοποιούνται στην χρήση ιατροτεχνολογικών βοηθημάτων για την βελτίωση της ρύθμισης των Ατόμων με Διαβήτη (Υπουργείο Υγείας, ΕΟΠΥΥ, ΕΟΦ, Διαβητολογική και Ενδοκρινολογική Εταιρεία, Ομοσπονδίες Ατόμων με Διαβήτη, ΣΕΙΒ). Στόχος ήταν να αναζητηθούν προτάσεις και λύσεις για την αύξηση του Προυπολογισμού του Διαβήτη, προκειμένου να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες με βάση τον επιπολασμό και την χρήση τεχνολογίας στα άτομα με διαβήτη.
Η κ. Δάφνη Καϊτελίδου, Καθηγήτρια του Τομέα Δημόσιας Υγείας στο Τμήμα Νοσηλευτικής του ΕΚΠΑ, Διευθύντρια Εργαστηρίου Οργάνωσης και Αξιολόγησης Υπηρεσιών Υγείας και Πρόεδρος του Οργανισμού Διασφάλισης της Ποιότητας στην Υγεία (Ο.ΔΙ.Π.Υ.), περιέγραψε την μεθοδολογία και την αξία του Δημόσιου Πολιτικού Διαλόγου και παρουσίασε τα συμπεράσματα που προέκυψαν.
Σκιαγραφώντας το πρόβλημα διεθνώς, η κ. Καϊτελίδου σημείωσε ότι περίπου 8-18% των εθνικών δαπανών υγείας δαπανώνται στις διάφορες χώρες για την αντιμετώπιση του Διαβήτη. Το «βάρος» της νόσου για τις κοινωνίες είναι πολύ μεγάλο, κύρια λόγω επακόλουθων συ-νοσηροτήτων (επιπλέον €3.000 – 10.000 ανά ασθενή), ενώ η απώλεια παραγωγικότητας είναι κοντά στο 26% του συνολικού κόστους (λόγω απουσιών από εργασία, ανεργίας λόγω χρόνιας αναπηρίας, πρόωρη θνησιμότητα). Επίσης, οι ασθενείς με ΣΔ καταγράφουν 2,6 φορές υψηλότερες δαπάνες υγείας σε σχέση με τα άτομα χωρίς ΣΔ και χρειάζεται να δοθεί έμφαση στην πρόληψη και στην αποτελεσματικότερη διαχείριση της νόσου διαγνωστικά και θεραπευτικά.
Αναφερόμενη στο Δημόσιο Πολιτικό Διάλογο, τόνισε πως στόχος είναι η Συν-διαμόρφωση μίας δέσμης ρεαλιστικών και βιώσιμων προτάσεων για τη βελτίωση της προσβασιμότητας των ασθενών στα σύγχρονα μοντέλα αποτελεσματικής διαχείρισης της νόσου.
Τα συμπεράσματα ανέδειξαν την αναγκαιότητα στόχευσης των πολιτικών υγείας σε δυο άξονες.
Στον 1ο άξονα:
- Αύξηση της χρηματοδότησης των ιατροτεχνολογικών προϊόντων για τον ΣΔ-λαμβάνοντας υπόψιν το συνολικό κόστος διαχείρισης του διαβήτη και των επιπλοκών του
- Συστηματική ανάπτυξη και βελτίωση των διαδικασιών Αξιολόγησης Τεχνολογιών Υγείας – ενδυνάμωση του Εθνικού Πλαισίου και εναρμόνιση του με το Νέο Ευρωπαϊκό Κανονισμό 2021/2282
- Μετεξέλιξη του υφιστάμενου μητρώου ασθενών με ΣΔ σε Εθνικό Αρχείο Καταγραφής των Ασθενών με ΣΔ (Registry), με τη συμπερίληψη κλινικών δεδομένων και αναλυτικών οικονομικών δεδομένων
- Διερεύνηση της δυνατότητας συμψηφισμού της αξίας προϊόντων και υπηρεσιών (δωρεάν συσκευών, υπηρεσιών εκπαίδευσης και υποστήριξης) – το clawback να λειτουργήσει ως κίνητρο προς την Βιομηχανία για την ενίσχυση της κοινωνικής της συνεισφοράς
Στον 2ο άξονα:
- Βελτίωση των υπηρεσιών στην κοινότητα, με την αναβάθμιση του ρόλου των διαβητολογικών κέντρων και της λειτουργίας διεπιστημονικής ομάδας (συμπεριλαμβανομένων των Ιατρών, νοσηλευτών, διατροφολόγων, ψυχολόγων, ποδολόγων κ.λπ.) και την αναβάθμιση του ρόλου Νοσηλευτή Διαβήτη (Nurse diabetes educator) για την αποτελεσματικότερη διαχείριση και εκπαίδευση των ασθενών με ΣΔ.
Ο Πρόεδρος του ΣΕΙΒ κ. Δημήτρης Νίκας, παρουσίασε δεδομένα σχετικά με τις ανάγκες στην Ελλάδα, όσον αφορά στη διάθεση και πρόσβαση σε νέες τεχνολογίες για τη διαχείριση του διαβήτη. Εστίασε δε, στην υποχρηματοδότηση της Κατηγορίας Λ4 που αφορά τα υλικά του διαβήτη και στο πως περιορίζει την πρόσβαση των ατόμων με διαβήτη σε σύγχρονες τεχνολογίες που επιτρέπουν την καλύτερη ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης και την βελτίωση της ποιότητας ζωής. Ο ελλειματικός προυπολογισμός, ως συνέπεια αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης σοβαρών επιπλοκών της νόσου και τελικά επιβαρύνει δραματικά το κόστος της θεραπείας. Αυτό ήταν το 1ο συμπέρασμα του Δημόσιου Πολιτικού Διάλογου, στο οποίο συμφώνησαν όλοι οι συμμετέχοντες φορείς.
Ο κ. Νίκας αναφέρθηκε και στις τρεις υποκατηγορίες* Λ4α (Αναλώσιμα Συμβατικής Τεχνολογίας), Λ4γ (Αντλία Ινσουλίνης και Αναλώσιμα) και Λ4δ (Συστήματα Καταγραφής Γλυκόζης) που παρουσιάζουν από τον 1ο μήνα εκκαθάρισης, clawback μεγαλύτερο από 20%, με τάση ισχυρής αύξησης σε απαγορευτικά επίπεδα πάνω από 40% ως το τέλος του 2025.
Ο ΣΕΙΒ προτείνει αύξηση του προϋπολογισμού 2025 του διαβήτη στην κατηγορία Λ4 κατά τουλάχιστον 18 εκ. ευρώ, με κατανομή 5 εκ. € στην υποκατηγορία Λ4α, 6 εκ. € στην Λ4γ και 7 εκ. € στην Λ4δ, ενώ στις προτάσεις του Συνδέσμου περιλαμβάνεται και η δημιουργία μίας νέας κατηγορίας Λ4ε με προυπολογισμό 25 εκ. ευρώ, για την αποζημίωση Συστημάτων Καταγραφής Γλυκόζης σε επιλεγμένες ομάδες Ατόμων με Διαβήτη Τύπου 2.
