Παγκόσμια ημέρα της μητέρας σήμερα. Γιορτή της μητέρας για άλλους. Γιορτή για την ίδια τη ζωή. Τιμή σε αυτόν τον άνθρωπο που θεώθηκε μέσα από την δύναμη του να δώσει ζωή.

Τιμήστε όλες εκείνες τις γυναίκες που έγιναν μάνες μέσα σε πολέμους σε κακουχίες σε σιτοδείες σε λοιμούς και λιμούς σε δύσκολες οικογενειακές συνθήκες. Τιμή σε όλες εκείνες που πήγαν κόντρα στο ρεύμα κόντρα στην οικογένειά τους κόντρα στην κοινωνία και με θυσία ζωής κράτησαν ένα παιδί εκτός γάμου.

Τιμή σε όλες εκείνες τις γυναίκες που έκαναν άπειρες εξωσωματικές για να κρατήσουν στην αγκαλιά τους ένα μωρό και να το καλοπερπατήσουν στη ζωή.

Τιμή σε όλες εκείνες που αν και δεν έκαναν δικά τους παιδιά μεγάλωσαν σαν πραγματικές μανάδες άλλα παιδιά που ήρθαν στην πόρτα τους και βρήκαν στοργή στην αγκαλιά τους.

Σε όλους όσοι είναι μεγάλοι στη ζωή να μην ξεχνάνε ότι σε μιας μάνας τα χέρια πρωτοείπαν τα όνειρά τους τις παράλογες ιδέες τους κι εκεί κατέθεσαν την ψυχή τους και βρήκαν στοργική φωλιά μέσα στα ρητιδιασμένα χέρια τους.

Σε όλους εμάς που μας πήρε το ποτάμι της ζωής μέσα σε δίνες και σκοτούρες που τώρα μετανιώνουμε που δεν βρήκαμε λίγο χρόνο να περάσουμε από τη μαμά μας να της πούμε μια καλησπέρα και να δούμε αν είναι καλά. Πόσο το έχουμε μετανιώσει αλήθεια. Πόσο από εμάς δεν θα έδιναν και τη μισή τους ζωή για να περάσουν μια ώρα και πάλι με τη μαμά τους.

Να της πούμε ευχαριστώ που θέλησε να κυοφορήσει ένα σποράκι τόσο δα στην αρχή και μετά να κρατήσει το βάρος μας για εννέα μήνες και ακόμα πιο μετά το φυσικό μας βάρος για δύο ίσως και τρία χρόνια. Να πούμε ευχαριστώ που ξενύχτισε στο προσκεφάλι μας όταν είχαμε πυρετό, όταν είχαμε στενοχώριες όταν διαβάζαμε για το πανεπιστήμιο και κοιμόταν εκεί όρθια δίπλα μας σαν φρουρός ανάσας. Πίσω απ όλους εμάς δεν κρύβονται οι φιλοδοξίες μας οι καριέρες μας οι οικογένειές μας οι περιουσίες μας, είναι οι μανάδες μας.

Πρώτα εκείνες και μετά όλοι οι άλλοι.

Και τώρα που πέρασαν τα χρόνια και άλλες είναι στη ζωή και άλλες έχουν φύγει στον ουρανό πόσο θα θέλαμε όλοι εμείς που κουραστήκαμε από τους αγώνες μας στη ζωή από χαμένες αγάπες από γκρίνιες και καβγάδες πόσο θα θέλαμε να πιούμε έναν καφέ με τη μαμά μας στο κλασικό τραπέζι της κουζίνας του πατρικού μας σπιτιού και να δούμε πάλι τα πλακάκια στο δάπεδο και τον τοίχο το παλιό τραπεζομάντηλο και τα φλυτζανάκια με τα λουλουδάκια και το κομψό χερούλι της προίκας της που τα έβγαζε μόνο σε ειδικές περιπτώσεις να κάποια σαν κι αυτή που είμαστε οι δυο μας. Έστω και νοητά πιείτε αυτό τον καφέ και πείτε ότι σας βασανίζει στη μαμά σας, όπου κι αν είναι θα σας ακούσει.

Θα είναι εκεί γιατί ποτέ μια μαμά δεν καθυστερεί στο ραντεβού της μαζί σας. \

Χρόνια πολλά σε όλες μα όλες νέες και μεγάλες με την ευχή να είσαστε γερές και μην ανησυχείτε μην πάτε κόντρα σε αυτό που έρχεται και μην φοβάστε θα γίνετε ίδιες οι μαμάδες σας. Σας το υπογράαφω.

#########