Γιατί μας επηρεάζουν τόσο πολύ τα συναισθήματα μας και ποιος είναι ο δρόμος προς την ίαση εαυτού;
Τα συναισθήματa μας μας επηρεάζουν γιατί είμαστε όντα συναισθηματικά, και μάλιστα γινόμαστε συναισθηματικά όντα πολύ πριν γίνουμε σκεπτόμενα όντα.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι έχουμε κωδικοποιημένες εγγραφές μέσα μας ακόμα πριν την γέννηση μας.
Ως έμβρυα, στην ενδομήτρια περίοδο, αν και δεν έχουμε άμεση επαφή με εξωτερικά ερεθίσματα, προσλαμβάνουμε συναισθηματικές εμπειρίες μέσω της μητέρας μας.
Αυτές οι συναισθηματικές εμπειρίες καταγράφονται σε κυτταρικό επίπεδο σε αυτό που έχει ονομαστεί “κυτταρική μνήμη” η οποία είναι ανεξάρτητη από την ανάπτυξη του εγκεφάλου.
Αυτό σημαίνει ότι μαθαίνουμε να βιώνουμε συναισθήματα πριν μάθουμε να σκεφτόμαστε και να εκφραζόμαστε λεκτικά.
Αυτά τα πρωταρχικά συναισθήματα αποθηκεύονται σε εξωλεκτικά τμήματα του εγκεφάλου (στην αμυγδαλή αποθηκεύονται τα περισσότερα αρνητικά συναισθήματα) και είναι βουβά , δηλαδή δεν μπορούν να εκφραστούν μέσω της ομιλίας, αρά μόνο να βιωθούν.
Έτσι χωρίς να έχουμε συνειδητή επίγνωση αυτές οι βαθιές πλευρές του εαυτού μας επηρεάζουν όλη την μετέπειτα ζωή μας.
Πίσω από ο,τι κάνουμε, πίσω από κάθε μας επιλογή και κάθε μας αντίδραση βρίσκονται τα συναισθήματα μας, τα οποία “κατοικούν” στον πυρήνα της ύπαρξης μας, σε ένα τμήμα του εγκεφάλου το οποίο ονομάζουμε υποσυνείδητο.
Το υποσυνείδητο είναι ένα εκατομμύριο φορές πιο δυνατό από το συνειδητό νου και έτσι πολλές φόρες έρχεται να ακυρώσει τις “λογικές μας αποφάσεις” οι οποίες είναι σε αντιδιαστολή με τις συναισθηματικές μας ανάγκες.
Καμιά φορά για καιρό επικρατεί ο λογικός – συνειδητός νους, ο οποίος θέλει να έχει τον ελέγχο, άλλα τελικά την τελευταία μάχη την κερδίζει πάντα το υποσυνείδητο…
Από τις τεκμηριωμένες απόψεις της νευροεπιστήμης γίνεται σαφές ότι η ύπαρξη μας έχει ένα μεγάλο συναισθηματικό βάθος και ότι ο συναισθηματικός εαυτός είναι αυτός που “κινεί τα νήματα” σε κάθε περίπτωση.
Ακριβώς επειδή τα συναισθήματα μας έχουν μεγάλη επιρροή πάνω μας, πολλές φορές ταυτιζόμαστε με αυτά ή ταυτίζουμε τους άλλους ανθρώπους με τα δικά τους συναισθήματα.
Νομίζουμε ότι είμαστε ο θυμός μας, ή η ζήλια μας ή ότι ο άλλος είναι ο φόβος του ή ο φθόνος του…
Έτσι το συναίσθημα παίρνει τεράστια υπόσταση και μορφή μέσα μας και αρχίζουμε να υποφέρουμε από αποδυνάμωση εαυτού και στο τέλος φτάνουμε σε μια ψυχική εξάντληση και δυσλειτουργία.
Αυτό συμβαίνει επειδή είμαστε σε μια συνεχόμενη εσωτερική πάλη και μη αποδοχή των αρνητικών μας συναισθημάτων, στην ουσία είναι η μη αποδοχή των αρνητικών πλευρών του εαυτού μας, γιατί κάθε συναίσθημα αντιπροσωπεύεται από μια πλευρά μας.
Στην ψυχοθεραπεία υπάρχει μια βασική αρχή η οποία υποστηρίζει ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι που δεν έχουμε αναγνωρίσει επειδή είναι αδύνατον να αλλάξουμε κάτι που δεν υπάρχει.
Η αναγνώριση και η αποδοχή αυτών των συναισθημάτων είναι το 50% από την πετυχημένη θεραπεία εαυτού.
Για αυτό είναι αναγκαίο να συναντήσουμε τα συναισθήματα μας, να τα εντοπίσουμε σε εκείνο το βάθος που είναι χρόνια θαμμένα, να τα αποκωδικοποιήσουμε και να αναπαλαιώσουμε τις πρωταρχικές συναισθηματικές εμπειρίες και έτσι να φτάσουμε στην συναισθηματική απελευθέρωση και στην ίαση του εαυτού μας.
Μια ίαση ψυχική αλλά και σωματική γιατί τα συναισθήματά επηρεάζουν τον ψυχολογικό μας εαυτό, αλλά και τον βιολογικό μας εαυτό και σωματοποιούνται άμεσα.
Τα συναισθήματα μας είναι οι “επισκέπτες της ψυχής”.
Σε κάθε ένα από αυτά χρειάζεται να δώσουμε την ανάλογη αναγνώριση και αποδοχή, σεβασμό και τιμή, χώρο και φωνή, γιατί στην ουσία η δύναμη μας είναι στην σωστή περίθαλψη των σπασμένων συναισθηματικών μας κομματιών και στην ένωση του κατακερματισμένου μας εαυτού.
Αυτός είναι και ο μοναδικός δρόμος προς την εσωτερική ευτυχία και πληρότητα!
Sylvia Gogiyska
Κλινική Υπνοθεραπεύτρια Συστημική Σύμβουλος (Συστημική – Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία) με εξειδίκευση στην Βιοθυμική Ψυχοθεραπεία
