Τοκετός και παιδί.
Ο τοκετός είναι πολύ σημαντικός για το μωρό, διότι λόγω αυτού μπορεί να επέλθουν διάφορες δυσλειτουργίες στο βρέφος μελλοντικά.
Η καισαρική:
H καισαρική, δεν είναι ένας φυσιολογικός τοκετός, αλλά μια χειρουργική επέμβαση η οποία είναι πολύ σημαντική στην περίπτωση που υπάρχει κάποια επιπλοκή κατά τη διάρκεια του τοκετού.
Στην καισαρική, το μωρό δεν βγαίνει συμμετρικά, από τον τράχηλο του κόλπου της γυναίκας, βγαίνει από την κοιλιά και την τομή που έχει δημιουργήσει ο γιατρός, αλλά και με την βοήθεια των χεριών του. Έτσι, για να μπορέσει να βγει το παιδί, ο γιατρός με τα χέρια του δημιουργεί μια ελικοειδής κίνηση όπου το ένα χέρι κρατά σταθερά το κρανίο του μωρού και το άλλο χέρι ασκεί δύναμη για να βγει το μωρό.
Αυτή η κίνηση μπορεί να δημιουργήσει μια αστάθεια και ασυμμετρία στο κρανίο του παιδιού. Αυτό παρατηρείται διότι, το κρανίο του παιδιού είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να προστατεύει την σύσταση των οστών του, ώστε να μπορέσει ένα κρανίο διάμετρο περίπου είκοσι με εικοσιπέντε εκατοστά να περάσει από έναν τράχηλο δέκα με δεκαπέντε εκατοστά.
Ο φυσιολογικός τοκετός:
Ο φυσιολογικός τοκετός είναι ότι καλύτερο και για τη μητέρα και για το βρέφος. Κυρίως λόγω περιβαλλοντικών και ψυχοσωματικών συνθηκών.
Κατά τη διάρκεια του τοκετού, το μωρό βρίσκεται στην αριστερή πλευρά της λεκάνης, έπειτα γυρίζει 90 μοίρες παίρνει την θέση με το κεφαλάκι του προς το ιερό και περνάει στην πρώτη δίοδο όπου λέγεται μεγάλη πύελος. Αυτή η δίοδος είναι άρτια και πολύ συμμετρική για να περάσει το μωρό. Όταν το παιδί φτάσει στην δεύτερη δίοδο και ακουμπήσει το κεφάλι του, τότε αρχίζει ο τοκετός. Άρα εάν ένα από αυτά τα δυο οστά που περνά το μωρό για τον τοκετό, έχει στραβώσει, το παιδί δεν μπορεί να βγει. Τότε είτε περνάμε στην καισαρική, είτε μέσω της μεγάλης πίεσης θα καταφέρει να βγει με ένα στραβό κρανίο.
Αυτή είναι μια περίπτωση όπου το κρανίο του μωρού μπορεί να στραβώσει. Αυτό μπορεί να προέλθει και εξαιτίας μιας στραβής λεκάνης της μητέρας, αλλά και κατά τη διάρκεια της ενδομήτριου ζωής.
Αυτό μπορεί να παρατηρηθεί από τον 7ο μήνα κύησης, όπου το παιδί έχει πάρει σχεδόν τη στάση τοκετού, όπου εάν δεν υπάρχει λόγω μιας στραβής λεκάνης, χώρος στην μήτρα, το παιδί μένει ακίνητο. Εκεί μπορεί να δημιουργηθούν ασυμμετρίες και αλλοιώσεις στο κρανίο, αλλά και στην λεκάνη του παιδιού. Έρευνες έχουν δείξει ότι παιδιά με δυσπλασία του ισχίου μπορεί να οφείλονται είτε σε ένα μωρό το οποίο έχει σφηνώσει η λεκάνη του στην λεκάνη της μαμάς, είτε κατεβαίνει με τα πόδια. Γ’ αυτό είναι πολύ σημαντικό η γυναίκες κατά τον 7ο μήνα να παρατηρούν εάν η κοιλίτσα τους είναι μαλακή, τότε σημαίνει ότι το μωρό δεν πιέζεται κάπου και κινείτε κανονικά.
Συμπτώματα στην Βρεφική ηλικία
Το κρανίο ενός μωρού είναι σαν ένα τρισδιάστατο πάζλ. Όπου κάθε κομμάτι του πάζλ πρέπει να κουμπώνει με το άλλο κομμάτι. Εάν ένα κομμάτι δεχτεί μια πίεση, στραβώνει όλο το πάζλ, με αποτέλεσμα το πάζλ το οποίο δημιουργεί το κρανίο αρχικά, αλλά και τις κοιλότητες του κρανίου (μάτια, μύτη στόμα, αυτιά), να μην είναι συμμετρικό. Σε αυτή την περίπτωση δημιουργούνται σε βρεφική ηλικία ωτίτιδες, ρινίτιδες, βρεφικοί σπασμοί, αναπνευστικά προβλήματα, οισοφαγικές παλινδρομήσεις και κολικοί στο έντερο.
Συμπτώματα στον 7ο μήνα έως και 3 ετών
Μεταγενέστερα με ένα στραβό κρανίο μπορούν να δημιουργηθούν διάφορα άλλα προβλήματα όπως πονοκέφαλοι, όπου εκεί διακρίνουμε μια υπερκινητικότητα, υπερδιεργετικότητα και αϋπνία του μωρού. Αυτά τα συμπτώματα, γίνονται ανησυχητικά από τη στιγμή που το παιδί έχει καλύψει τις ανάγκες του και εξακολουθεί να υπάρχει μια υπερδιεργατικότητα.
Ο ρόλος του Οστεοπαθητικού
Ο κανόνας που επικρατεί στην Ευρώπη είναι ότι ο οστεοπαθητικός, προληπτικά παρακολουθεί την μητέρα στον 7ο μήνα της κύησής της, προκειμένου να ανακαλύψει εάν η λεκάνη της είναι σωστά διαμορφωμένη. Στο συνολική δομή που λέγεται λεκάνη, ο οστεοπαθητικός μπορεί να επέμβει με στόχο να την ισιώσει. Εάν το βρέφος έχει σωστή στάση πρέπει ειδικά κατά τις ώρες όπου η μαμά ξεκουράζεται, να κινείται γύρω –γύρω, συμβολικά σαν «πλυντήριο», κυκλικά. Αυτό του δίνει την δυνατότητα να αναπτυχθεί σωστά, να μην πιεστεί πουθενά, να μην περιτυλιχθεί στον ομφάλιο λώρο και να μην έχει καμία παραμόρφωση το ίδιο ούτε στο κρανίο αλλά ούτε και στην λεκάνη. Όταν η γυναίκα κατά τον 7ο μήνα αισθάνεται την κοιλιά της σκληρή και να μην κουνιέται το μωρό της, σημαίνει ότι το μωρό πιέζεται, τότε πρέπει να απευθυνθεί στον οστεοπαθητικό.
Οι παραμορφώσεις του κρανίου μπορεί να είναι απλές όπως μια ακινησία, έως και μια σημαντική παραμόρφωση αυτή της πλαγιοκεφαλίας. Σημαντικό ρόλο στις παραμορφώσεις παίζει όχι μόνο η ενδομήτρια ζωή και ο τοκετός, αλλά και η κατάκλιση σε θερμοκοιτίδα.
Η περίπτωση της πλαγιοκεφαλίας
Μια κατάκλιση του μωρού στην θερμοκοιτίδα άνω των 2-3 εβδομάδων μπορεί να δημιουργήσει ένα στραβό κρανίο, πολύ χειρότερο από ότι εξαιτίας ενός τοκετό που χρησιμοποιήθηκαν εμβρυούλκα. Στην περίπτωση της παραμονής του παιδιού σε θερμοκοιτίδα, η θέση του κρανίου πρέπει να έχει μεγάλες εναλλαγές κατά τη διάρκεια της ημέρας. Εάν ένα κρανίο παραμείνει σταθερό, σε περίπτωση που για παράδειγμα το μωρό διασωληνωθεί, τότε κινδυνεύει με πλαγιοκεφαλία.
Στην περίπτωση της πλαγιοκεφαλίας είναι πολύ σημαντικό, το κρανίο να απελευθερωθεί τουλάχιστον μέχρι τον πρώτο χρόνο. Μετά αυξάνεται ο εγκέφαλος και εάν παραμείνει σε ένα κρανίο στραβό, τότε δημιουργούνται νευρολογικά προβλήματα. Έως και το πρώτο έτος της ηλικίας του παιδιού, μπορεί να υπάρξει βελτίωση και άμεση παρέμβαση του οστεοπαθητικού.
Είναι πολύ σημαντικό να σημειώσουμε πως καμία παραμόρφωση οστική στον άνθρωπο δεν έχει κληρονομικότητα, αλλά μόνο το μέγεθος των οστών είναι κληρονομικό. Άρα η πλαγιοκεφαλία προέρχεται από μηχανικές δυνάμεις.
Προβλήματα στην γλώσσα
Ένα επιπλέον πρόβλημα που μπορεί να δημιουργηθεί κατά την διάρκεια του τοκετού, είναι αυτό της περιτύλιξης του ομφάλιου λώρου. Αυτό μπορεί να συμβεί σε περίπτωση που ένα παιδί δεν κουνιέται και από τον 7ο μήνα μπορεί να ξεκινήσει η περιτύλιξη του ομφάλιου λώρου. Μια περιτύλιξη ομφάλιου λώρου μπορεί να πιέσει τον τράχηλο του λαιμού. Ο τράχηλος του λαιμού αποτελεί στοματογναθικά την γλώσσα, διότι όλοι οι μύες του λαιμού αποτελούν τη γλώσσα. Εάν αυτό συμβεί μπορεί να υπάρξει κάποια πίεση με αποτέλεσμα να κρατηθεί η γλώσσα στο στόμα και να μείνει σε απραξία. Τότε το μωρό γεννιέται με μια δυσλειτουργία στην γλώσσα του και μελλοντικά η γλώσσα δυσκολεύεται στο να παγιδεύσει την θηλή της μαμάς. Πως μπορούμε να το παρατηρήσουμε αυτό; Μελλοντικά το μωρό θα «δαγκώνει» αντί να «πιπιλάει» την θηλή της μητέρας.
Επιπλέον, η απραξία της γλώσσας μπορεί να δημιουργηθεί και από την πίεση στο πίσω μέρος του κρανίου, στο γλωσσοφαρυγγικό νεύρο. Εάν αυτό πιεστεί κατά τη διάρκεια του τοκετού υπάρχει περίπτωση το μωρό να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει την γλώσσα του μεγαλώνοντας. Τα προβλήματα της γλώσσας που παρατηρούνται είναι τα παιδιά να δυσκολεύονται να καταπιούν, να έχουν δυσκολία στην άρθρωση του λόγου και στην μηχανική του σώματος, δηλαδή ανισορροπία και αστάθεια.
Φροντίζοντας οστεοπαθητικά τα παιδιά
Μετά την εγκυμοσύνη είναι σημαντικό να ελέγχουμε το παιδί στις επόμενες 40 ημέρες, προκειμένου να εντοπιστούν ασυμμετρίες στο κρανίο ή τον κορμό του. Καλό είναι να ξανά βλέπουμε το παιδί στους 2 μήνες για να δούμε εάν αυτές οι ασυμμετρίες που προκλήθηκαν λόγω του τοκετού και διορθώθηκαν έχουν παραμείνει. Έπειτα ξανά βλέπουμε το παιδί στο 7ο έτος της ηλικίας του όπου τότε γίνονται κάποιες αλλαγές στο οστά του κορμού και στην λεκάνη. Σε συνέχεια στο 13ο έτος της ηλικίας του, όπου εκεί γίνονται οι συγχονδρώσεις του κρανίου με αποτέλεσμα να προλάβουμε ενδεχόμενες παραμορφώσεις, όπως για παράδειγμα της γνάθου και τέλος λίγο πριν την ενήλικη ζωή του στα 17 έτη. Είναι σημαντικό να παρατηρούνται τα παιδιά σε όλη αυτή τη διάρκεια των ετών διότι μπορεί να έχουν μεσολαβήσει κάποιες πτώσεις ή τραυματισμοί που μπορεί να φέρουν ενδεχόμενες παραμορφώσεις.
Λευτέρης Παθιάκης, οστεοπαθητικός, φυσικοθεραπευτής, μεζιερίστας, ιδρυτής του Κέντρου Οστεοπαθητικής, Φυσιοθεραπείας & Ανάλυσης σώματος PLIOMETRICA
