Χειρότερο από το να νοσείς είναι να νομίζεις ότι νοσείς, είχε πει ο Ορέστης όταν νόμιζε ότι τον κατέτρεχαν οι Ερυνίες δηλαδή οι σκέψεις του επειδή είχε σφάξει τη μητέρα του την Κλυταιμνήστρα.
Αυτό έβαλε στο στόμα του Ορέστη ο Ευριπίδης για να δώσει νόημα και διαχωρισμό ανάμεσα στην αρρώστια του σώματος και αυτή του μυαλού. Και ναι η αρρώστια του μυαλού μπορεί να έχει συμπτώματα και στο σώμα. Τρέμουλα αστάθεια ανάκατες σκέψεις αδιαφορία για το σώμα και τη ζωή, αδιαφορία για την ύπαρξη του ανθρώπου. Τι είχε πραγματικά ο Ορέστης και κάθε Ορέστης της εποχής μας; Ήταν πραγματικά άρρωστος, η σκέψη του του έφερνε παραισθήσεις οι τύψεις τον έκαναν παράλογο ή είχε και κατάθλιψη;
Ήταν η ψυχική του κούραση τέτοια που κατέβαλε και το άλλοτε εύρωστο σώμα του; Ήταν νέος ο Ορέστης, δεν είχε προλάβει να κουραστεί από τη ζωή. Ήταν αρχοντόπουλο δεν μπήκε από νωρίς στη βιοπάλη. Δεν πήγε στον πόλεμο στο πλευρό του πατέρα του Αγαμέμνονα που συμπαραστάθηκε με τους Έλληνες στον πόνο του αδελφού του Μενέλαου για να πάνε στην Τροία να φέρουν πίσω την άπιστη Ελένη.
Όχι ο Ορέστης δεν ξέρει πραγματικά αν είναι ασθενής ή νομίζει ότι είναι ασθενής. Όμως τα συμπτώματα είναι ακριβώς τα ίδια. Η ασθένεια ψεύτικη ή αληθινή έχει εδραιωθεί.
Πόσοι σαν τον Ορέστη ζουν δίπλα μας; Πόσοι από τη δύσκολη σκέψη τους έχουν φτάσει στην αρρώστια πόσοι από χαμένα όνειρα δεν εγκατέλειψαν την υγεία του σώματος και πόσοι τελικά λένε πάντα ότι είναι ασθενείς ενώ οι γιατροί δεν τους βρίσκουν τίποτα. Με δυο λόγια πόσοι είναι κατά φαντασίαν ασθενείς και πάλλεται η σκέψη τους σε ένα σώμα που καθημερινά καταβάλλεται; Κανένας δεν μπορεί να ξέρει πότε θα νοσήσει αλλά αυτό είναι διαφορετικό από το να λέει ότι πάντα νοσεί. Το να νομίζεις ότι νοσείς είναι κάτι που ούτε ο γιατρός δεν μπορεί να παλέψει και μόνο το μυαλό μπορεί να νικήσει καμιά φορά με τη βοήθεια κάποιου ψυχολόγου. Δυστυχώς για την εποχή του Ορέστη μόνος γιατρός του ήταν ο Φοίβος και η προσφυγή του στο ιερό του στην Αθήνα. Ευτυχώς για τους σύγχρονους Ορέστηδες, η επιστήμη έχει εφόδια φτάνει να το ζητήσουν. Στην ουσία καμιά ασθένεια δεν είναι ανίκητη και κανένα φάρμακο δεν είναι πανάκεια.
