Δυστυχώς, για τους αρρώστους – στην αρχή – τα συμπτώματα είναι πολλές φορές ακαθόριστα και ελαφρά, τόσο ώστε να μην δίνεται η πρέπουσα σημασία από τον ίδιο και να μην απευθύνεται σε γιατρό . Συνήθως υπάρχουν κοιλιακά ενοχλήματα, τα οποία είναι ήπια ή έντονα, όπως πόνος στη περιοχή του στομάχου και σε διάφορα άλλα άτυπα μέρη.
Κυρίως – και πάλι ΔΥΣΤΥΧΩΣ – συμπτώματα, που οφείλονται στο ανεύρυσμα αυτό καθ εαυτό, παρουσιάζονται όταν αυτό μεγαλώνει-φαρδαίνει γρήγορα, οπότε υπάρχει δυσφορία στην περιοχή του στομάχου, αλλά κυρίως πόνος στη μέση, ή ευαισθησία κατά την ψηλάφηση της κοιλιάς.

Συνήθως η διάγνωση του ανευρύσματος γίνεται τυχαία, κυριολεκτικά, μετά από κάποια διαγνωστική εξέταση, όπως ακτινογραφία στην κοιλιά, αξονική ή μαγνητική τομογραφία κοιλίας και κυρίως από υπερηχογράφημα Triplex, ειδικότερα δε μετά από αγγειογραφία ή υπερηχητική παναρτηριογραφία.
Εάν έχει αρχίσει η ρήξη του ανευρύσματος και η διάγνωση έγινε εγκαίρως ο ασθενής μεταφερόμενος ΤΑΧΥΣΤΑ στο νοσοκομείο και υποβαλλόμενος σε έκτακτη χειρουργική επέμβαση έχει πιθανότητα επιβίωσης μεγαλύτερη του 70%.
Η σπουδαιότητα των ανευρυσμάτων της κοιλιακής αορτής είναι κυρίως από κλινικής άποψης στο ότι αναπτύσσονται συχνά, εξελίσσονται ύπουλα και αιφνίδια και αποκαλύπτεται η ύπαρξή τους όταν ραγούν με θανατηφόρες συνέπειες.

Το αρτηριακό ανεύρυσμα είναι μία περιγραμμένη διεύρυνση ( Ξεχείλωμα-Φάρδεμα-Φούσκα-Σακκούλι) του τοιχώματος της αρτηρίας, διαφόρου μορφής και διαστάσεως.

Τα Αρτηριακά ανευρύσματα διακρίνονται σε:
1.Ανευρύσματα θωρακικής και κοιλιακής αορτής
2.Ανευρύσματα των άκρων
3.Ανευρύσματα των σπλαχνικών αρτηριών ( παρουσιάζουν διάφορα διαγνωστικά, κλινικά και θεραπευτικά προβλήματα ).
4.Ξεχωριστή οντότητα αποτελούν τα ανευρύσματα του εγκεφάλου.

Ακόμη μπορούν να διακριθούν σε:
μετατραυματικά,
φλεγμονώδη – μυκωτικά ανευρύσματα.
Τα Συφιλιδικά ανευρύσματα είναι σπάνια σήμερα.

Αιτιολογία ανευρυσμάτων.

Η ανακάλυψη της αιτίας των αορτικών ανευρυσμάτων δεν είναι εύκολη.
Η αρτηριοσκλήρυνση αποτελεί την κυριότερη αιτία των ανευρυσμάτων της κοιλιακής αορτής.
Τα μετατραυματικά ανευρύσματα ευρίσκονται κυρίως στην θωρακική αορτή, ενώ σπανιότερα στην κοιλιακή αορτή.
Τα αορτικά ανευρύσματα, τα οποία αναπτύσσονται σε ηλικία μικρότερη των 50 ετών με ποσοστό μεγαλύτερο στους άνδρες από τις γυναίκες, είναι τα συχνότερα. Η συχνότητα αυτή αυξάνει με την ηλικία, με μεγαλύτερο ποσοστό στην κοιλιακή αορτή , λιγότερο στην θωρακική , ενώ πιο σπάνια είναι τα θωρακοκοιλιακά ανευρύσματα.
Τα ανευρύσματα της κοιλιακής αορτής εντοπίζονται συνήθως, περίπου, στην περιοχή κάτωθεν των νεφρών και από εκεί μπορούν να φθάσουν και μέχρι χαμηλά στη λεκάνη.
Το ανεύρυσμα μπορει να έχει μέγεθος από ένα πορτοκάλι έως κεφάλη εμβρύου.
Μέσα στο «σακούλι» του ανευρύσματος υπάρχουν συνήθως θρόμβοι και υπολείμματα από τον αυλό, ενώ εξωτερικά μπορεί να υπάρχει φλεγμονή με αποτέλεσμα να κολλάναι μεταξύ τους διάφορα όργανα της περιοχής που βρίσκεται.

Επιπλοκές

Η σπουδαιότερη επιπλοκή, συνήθως θανατηφόρος και η οποία δυστυχώς πολύ συχνά αποτελεί και την πρώτη εκδήλωση, είναι η ρήξη του ανευρύσματος, η οποία μπορεί να γίνει χωρίς καμμιά προειδοποίηση.
Μερικές φορές ορισμένα προειδοποιητικά συμπτώματα είναι δυνατόν να προηγηθούν από τη ρήξη, από μερικές ώρες πριν έως και ημέρες, όπως πόνος στη κοιλιά αλλά κυρίως σαν οσφυαλγία , κάποτε και σαν έντονος κωλικός του νεφρού.
Η ρήξη του ανευρύσματος μέσα στην περιτοναϊκή κοιλότητα προκαλεί γρήγορα τον θάνατο, λόγω μεγάλης αίμορραγίας.
Αντίθετα αν η ρήξη γίνει στο πίσω μέρος της κοιλιάς (οπισθοπεριτοναική ρήξη) μπορεί να γίνει σε δύο στάδια. Στο αρχικό στάδιο φεύγει μικρή ποσότητα αίματος η οποία δημιουργεί πίεση σε αρτηρίες με τον όγκο της και προφυλάσσει από διαρροή αίματος. Ο ασθενής αισθάνεται έντονο πόνο στη μέση. Είναι δυνατόν να λιποθυμήσει και να έχει πτώση της αρτηριακής πιέσεως, οπότε μετά από ορισμένες ώρες, μπορεί να αρχίσει βαριά κλινική εικόνα με δυνατό πόνο, ο οποίος είναι δυνατόν να πηγαίνει και προς την κοιλιά.
Η διάγνωση και η ταχεία μεταφορά του ασθενούς στο νοσοκομείο και η άμεση χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να σώσουν τον ασθενή.
Η πρόγνωση και εξέλιξη αυτών των ανευρυσμάτων δεν είναι καλή.
Ο κίνδυνος ρήξεως του ανευρύσματος έχει σχέση με το μέγεθος του ανευρύσματος. Έτσι σε μεγάλα ανευρύσματα διαμέτρου 6-7cm ο κίνδυνος ρήξεως είναι 45-50% εντός μίας δεκαετίας. Ενώ σε μικρά ανευρύσματα μικρότερα των 5cm ο κίνδυνος ρήξεως είναι 15-20% στην ίδια χρονική περίοδο.
Σπανίως προκαλείται περιφερική εμβολή από τον ανευρυσματικό σάκο.

Θεραπεία

Μόνο τα τελευταία 30-40 χρόνια έγινε πραγματικότητα η χειρουργική θεραπεία των ανευρυσμάτων της αορτής.
Κάθε ανεύρυσμα το οποίο ανακαλύπτεται και το φάρδος του είναι μεγαλύτερο από 4-5 εκατοστά και σε ύπαρξη βεβαιομένης αρτηριοσκλήρυνσης, θα πρέπει να χειρουργείται.
Αν και υπάρχει δισταγμός από μερικούς χειρουργούς, για την αφαίρεση του μικρού ανευρύσματος, οι περισόττεροι των αγγειοχειρουργών συμφωνούν για την ανάγκη αφαίρεσης του ανευρύσματος. Η πιθανότητα ρήξης αυτών των ανευρυσμάτων είναι μικρότερη σε σχέση με τα μεγαλύτερα ανευρύσματα. Παρ όλα αυτά δεν υπάρχει κανένα προγνωστικό κλινικό ή εργαστηριακό στοιχείο, που να αποκλείει την πιθανότητα ρήξης.
Αντενδείξεις, ως προς το χειρουργείο είναι, το προσδόκιμο επιβιώσεως μικρότερο του έτους ή άλλοι καρδιοαγγειακοί παράγοντες . Ενώ η ηλικία του ασθενούς δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία .
Όσον αφορά την θεραπεία σήμερα υπάρχουν δύο τρόποι αντιμετώπισης.

1. Η κλασική αγγειοχειρουργική επέμβαση με αφαίρεση του ανευρυσματικού σάκου και την τοποθέτηση πλαστικής αρτηριακής προθέσεως από Dacron, η οποία είναι σωληνωτή ή διχαλωτή.
Η εγχειρητική θνησιμότης επί εκλεκτικής επεμβάσεως του ανευρύσματος φθάνει το 5-10% περίπου , ενώ επί των ραγέντων ανευρυσμάτων φθάνει το 30-60%.
Η ενδαγγειακή αντιμετώπιση, κατά την οποία τοποθετείται από μία μεγάλη αρτηρία (μηριαία) μέσα στο τοίχωμα του σάκκου, νάρθηκας ενδαυλικός (stent) επενδεδυμένος με ειδικό υλικό για αποκλεισμό του ανευρύσματος.
Η τεχνική αυτή εισήχθη και έγινε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο νοσοκομείο «YΓEIA» αρχές του 1995 από την ομάδα ενδαγγειακής χειρουργικής (Π.Μπάλας, Ν.Παγκράτης) και εξακολουθεί να γίνεται με άριστα αποτελέσματα.

 

ΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΙΚΟΣ ΣΑΚΚΟΣ

 

 

 

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΓΧΕΙΡΙΣΗ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ

H διάρκεια της επέμβασης είναι 100 +- 30 λεπτά και ο χρόνος παραμονής στο νοσοκομείο είναι 3-4 ημέρες .
Η αντιμετώπιση του ανευρύσματος κοιλιακής αορτής, ΜΕ ΑΥΤΉ ΤΗ ΜΈΘΟΔΟ, ήταν για επιλεγμένους ασθενείς , ασθενείς υψηλού κινδύνου και που δεν θα μπορούσαν να χειρουργηθούν με την κλασική μέθοδο .
Τώρα μετά από τη μακροχρόνια διεθνή και δική μας εμπειρία, η εγχείρηση αυτή γίνεται με άριστα αποτελέσματα σε ασθενείς νεώτερης ηλικίας και με καλή γενική κατάσταση. Και αυτό γιατί :
Οι επεμβάσεις αυτές σε ανεύρυσμα της κοιλιακής αορτής (ΑΚΑ) υπερτερούν της κλασσικής εγχειρήσεως επειδή:
γίνεται με ελάχιστο τραύμα,
η παραμονή του ασθενούς στο νοσοκομείο είναι μικρή,
αποφεύγονται οι σεξουαλικές διαταραχές σε άνδρες και
η επάνοδος στις καθημερινές ενασχολίες είναι ταχύτατη.
Σήμερα υπάρχει συνεχής εξέλιξη με την τεχνολογική ανάπτυξη και δοκιμασία νέων συστημάτων , που τα περισσότερα φαίνονται αποτελεσματικά στον αποκλεισμό του ανευρύσματος από την κυκλοφορία .
Υπερηχητικός έλεγχος triplex επιβάλλεται σε όλους τους ασθενείς που παρουσιάζουν ιστορικό, με ισχαιμικά συμπτώματα ή κλινικά ευρήματα ισχαιμίας άκρων και οργάνων, καρωτιδική στένωση συμπτωματική – ασυμπτωματική, υπέρταση ή στεφανιαία πάθηση, ισχαιμία κάτω άκρων και ύπαρξη συγγενούς πρώτου βαθμού με ανεύρυσμα της κοιλιακής αορτής (ΑΚΑ).

Dr. Νικόλαος Παγκράτης
Αγγειοχειρουργός

Απεφοίτησε με βαθμόν Αριστα . από την Ιατρική Χειρουργική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ρώμης
Το ίδιο έτος έλαβε το Διδακτορικό Πτυχίο της Ιατρικής – Χειρουργικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ρώμης με βαθμό Αριστά.
Μετά από επιτυχείς εξετάσεις το 1981 ελαβε την ειδικότητα της
Γενικής Χειρουργικής .
Το 1982 έλαβε τον τίτλο του Διδάκτορος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Έκτοτε εργάσθη ως επιστημονικός συνεργάτης εις την Α Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών με εξειδίκευση επί της χειρουργικής των αγγείων υπό την διεύθυνση του Καθηγητού κ. Π.Μπάλα. και ειδικότερα στις αναίμακτες διαγνωστικές μεθόδους δι’υπερήχων DUPLEX, TRIPLEX καί Τριχοειδοσκοπήσεως.
Tον Φεβρουάριο 1990 έλαβε την ειδικότητα της
ΑΓΓΕΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ .
Εχει μετεκπαιδευτεί εις διάφορα κέντρα του εξωτερικού
Εχει συμετάσχει σε επιστημονικά συνέδρια του εξωτερικού και εσωτερικού και έχω ανακοινώσει πολλες επιστημονικές εργασίες σε διάφορα διεθνή περιοδικά και συνέδρια.
Οργάνωσε το πρώτο Αγγειολογικό Εργαστήριο στην Ελλάδα , στο Νοσοκομείο «ΥΓΕΙΑ»
1991 .Η πρώτη τοποθέτηση φίλτρου κάτω κοίλης φλεβός στην Ελλάδα Διαδερμικώς από την έσω Σφαγίτιδα φλέβα.
1995. Η πρώτη επιτυχής αντιμετώπιση συγκλήσεως ανευρύσματος μηριαίας αρτηρίας αναιμάκτως υπό υπερηχογραφικό έλεγχο στο Αγγειολογικό Εργαστήριο του Νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ .
Από το 1994 στην ομάδα ενδαγγειακής χειρουργικής στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ.
1996.Η πρώτη επιτυχής επέμβαση στην Ελλαδα αντιμετωπίσεως Ανευρύσματος Κοιλιακής Αορτής Διαδερμικώς δι
Ενδαγγειακής Χειρουργικής και τοποθέτηση διχαλωτής προθέσεως.
Είναι μέλος πολλών επιστημονικών Εταιριών.
Ως τιμητικές διακρίσεις εχει συμμετάσχει ως Γραμματεύς και Πρόεδρος Επιστημονικών Συνεδριάσεων σε διάφορα διεθνή και παγκόσμια συνέδρια.
Από το 1983 ειναι Διευθυντής του Αγγειολογικού Εργαστηρίου του Νοσοκομείου ” ΥΓΕΙΑ “.
Από Το 1997 ειναι Αναπληρωτής Διευθυντής της ΑΓΓΕΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ του Νοσοκομείου «ΥΓΕΙΑ»

#########