Η Αιμιλία Μπουρίτη, εικαστικός, performance artist και εμπνευστής της ιδέας του διεθνούς προγράμματος «Αμολή», Ένα Συλλογικό Έργο στην Αγροτική, Μεταβιομηχανική, Πολυπολιτισμική Κοινότητα του Ασπροπύργου παρουσιάζει, το ΑΜΟΛΗ ΙΙ, που θα πραγματοποιηθεί από Ιούλιο έως Δεκέμβριο 2020. Αποτελεί συνέχεια του ΑΜΟΛΗ Ι, που πραγματοποιήθηκε πέρσι με μεγάλη συμμετοχή. Η λέξη «Αμολή» χρησιμοποιείται από τους αγρότες του Ασπροπύργου και σημαίνει το αγροτικό αυλάκι που μεταφέρει το νερό ποτίζοντας την καλλιέργεια.
Η πρώτη δράση του προγράμματος «Αμολή ΙΙ» είναι τα «Αγροτικά Αποτυπώματα ΙΙ» που υποστηρίζονται από τον Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ.
Μέσα από μία σειρά από site specific performances, συμμετοχικές δράσεις όπου συμμετέχει ο τοπικός πληθυσμός και υπαίθριες προβολές το έργο φέρνει στην επιφάνεια το αγροτικό και πολυπολιτισμικό στοιχείο σε ένα συμμετοχικό πλαίσιο όπου καλλιτέχνες, αγρότες, μετανάστες και το ευρύτερο κοινό δημιουργούν ένα βιωματικό, συλλογικό, καλλιτεχνικό έργο που πραγματοποιείται στους αγρούς του Ασπροπύργου.
Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη την πανδημία που προξένησε ο κορονοϊός – covid 19 το πρόγραμμα Αμολή θα παρουσιάσει τις δράσεις του τηρώντας απόλυτα τα μέτρα ασφάλειας που έχουν οριστεί από το νόμο, ενώ μέρος των δράσεων θα παρουσιαστούν διαδικτυακά.
Η έναρξη του προγράμματος θα γίνει στις 17 Ιουλίου με το έργο «Αγροτικά Αποτυπώματα Ασπροπύργου ΙΙ – Η αρβανίτικη κουλτούρα», που αποτελείται από συμμετοχικό έργο, performance και κινηματογραφική προβολή.
Το έργο καταπιάνεται με τη σχέση των αρβανιτών αγροτών με τη γη, την καλλιέργεια, την προσωπική τους ιστορία και τις μνήμες του τόπου ενώ η συμμετοχική δράση των κατοίκων αφορά τις μαρτυρίες και τα τραγούδια των αγροτών και την ξεχωριστή σχέση που έχουν αναπτύξει με την αγροτική γη στην περιοχή της Αγίας Μαρίνας.
H ημερομηνία 17 Ιουλίου, επελέγη ως η ημέρα παρουσίασης του έργου, καθώς ο Ασπρόπυργος συνδέεται ιδιαίτερα με τον εορτασμό της Αγίας Μαρίνας, που γίνεται στο ταπεινό εξωκλήσι του φέρει το όνομα της Αγίας.
Η εικαστικός Αιμιλία Μπουρίτη επηρεαζόμενη από την πανδημία του κορονοϊού διαμορφώνει τη θεματική του έργου και την παρουσίαση του παίρνοντας ως σημείο αναφοράς την ιστορία του τόπου της Αγίας Μαρίνας, καθώς η περιοχή αυτή ήταν γνωστή στην μαύρη περίοδο της πανδημίας της λέπρας ως ένας τόπος εναπόθεσης – εγκατάλειψης των λεπρών.
Η καλλιτέχνης επιτελεί μία τελετουργική, εξαγνιστική performance, όπου οι συμμετέχοντες καλούνται μέσα από τα μέτρα «ασφαλείας» κατά του κορονοϊού να κάνουν τη δική τους τελετουργία εξαγνισμού.
Το έργο δημιουργεί μία γέφυρα μεταξύ των δυναμικών του σήμερα μέσα από την κατάσταση που έχει διαμορφώσει η πανδημία του κορονοϊού, σε σχέση με τις μαρτυρίες των κατοίκων για τις επιδημίες που υπήρξαν στον αγροτικό Ασπρόπυργο στο παρελθόν. Οι μαρτυρίες των κατοίκων πηγάζουν από τις οικογενειακές και τις ιστορικές μνήμες της περιοχής.
Καταλυτικό στοιχείο του έργου είναι η θετικότητα και η δύναμη της ζωής που απορρέει!
