Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ανεβαίνω στο Βήμα με συναίσθηση ευθύνης, αλλά και με υπερηφάνεια. Σήμερα το βράδυ θα δώσουμε το μήνυμα, ότι στην Ελλάδα σιγά-σιγά μέσα από την κρίση ξεπηδάει μία καινούργια πραγματικότητα.Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το αισθανόμουν χθες, όταν κάναμε τις δύο πρώτες τοποθετήσεις με τον κ. Κουτρουμάνη εδώ και η στήριξη που είχαμε από τους συναδέλφους της πλειοψηφίας, και αν θέλετε ακόμη και ο τρόπος της Αντιπολίτευσης και της μείζονος Αντιπολίτευσης και του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, ακόμη και οι τοποθετήσεις από Βουλευτές της Aριστεράς, μας έπειθαν ότι είμαστε σε πολύ σωστό δρόμο.
Το σημαντικότερο κομμάτι του μηνύματός μας είναι, ότι μέσα από την κρίση η Ελλάδα δυναμώνει. Και το πολιτικό της σύστημα καθίσταται το μόνο αρμόδιο να παίρνει τις πολιτικές αποφάσεις.
Οι συντεχνίες ήταν πάντα σοβαρές και κρίσιμες, αλλά για επιμέρους κοινωνικά θέματα με το δικό τους λόγο. Παύει πια το απαράδεκτο καθεστώς, η χώρα να ξέρει τι πρέπει να κάνει και να μην το επιτρέπουν στις κυβερνήσεις, ή στις πλειοψηφίες της Βουλής οι συντεχνίες.
Το Σύνταγμα αποκαθίσταται σε ό,τι αφορά τον πυρήνα του, το κέντρο του. Η Κυβέρνηση εισηγείται, η Βουλή αποφασίζει. Οι αντιδράσεις είναι δεκτές, είναι ενσωματωμένες στη λογική του συστήματος, η κατάθεση επιμέρους σκέψεων, ή και διεκδικήσεων ακόμη και των πιο αγωνιστικών είναι κομμάτι του πολιτικοκοινωνικού μας συστήματος. Όμως, τέλος πια στην απαράδεκτη κατάσταση, να θέλουμε ως πολιτικό σύστημα και να μην μπορούμε, με το φόβο του πολιτικού κόστους που κατέστρεψε τη χώρα.
Χθες, αισθανόμουν τη δύναμη του μέλους μιας Κυβέρνησης που στηρίζεται στην Εθνική Αντιπροσωπεία και η Εθνική Αντιπροσωπεία έχει ήδη εκδηλωθεί, ξαναλέω, μέσα από την αγωνιστική συμπεριφορά και τις τοποθετήσεις των Βουλευτών της συμπολίτευσης, της πλειοψηφίας δηλαδή της Βουλής των Ελλήνων, αλλά ακόμη και από το ύφος και το περιεχόμενο αρκετών τοποθετήσεων της μειοψηφίας.
Κυρίες και κύριοι, έχουμε πάρα πολλά προβλήματα στο Υπουργείο Υγείας. Μπορούν να λυθούν δια μιας; Μπορούν να λυθούν με κινήσεις βίαιες, αλλά αποσπασματικές; Είναι η υγεία ένας γόρδιος δεσμός, για να τον κόψεις στη μέση με το σπαθί σου; Τι είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα στο χώρο της υγείας; Είναι πρόβλημα που λύνεται με μία πολιτική επιλογή; Μακάρι να ήταν έτσι. Μακάρι δια μιας να μπορούσαμε να βάλουμε τάξη στα πράγματα. Δεν μπορούμε δια μιας να το κάνουμε. Μπορούμε, όμως, να το κάνουμε σε πολύ σύντομο χρόνο.
Τρεις ημερομηνίες έχουμε στο Υπουργείο Υγείας. Έχουμε την παρούσα ημερομηνία, σήμερα, που ολοκληρώνονται δύο μεγάλες προσπάθειες, η προσπάθεια διαρθρωτικών αλλαγών που επιφέρει αυτό το πολυνομοσχέδιο και η αξιολόγηση της πορείας μας από το Νοέμβριο μέχρι σήμερα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τους υπολοίπους. Με τον κ. Τιμοσίδη έχουμε το δύσκολο έργο η υγεία να είναι στο επίκεντρο της παρατήρησης της πορείας της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κι από τις διεθνείς αγορές.
Έχουμε επιδοθεί στην επίτευξη αυτών των στόχων μέχρι 15 Φεβρουαρίου. Κι εδώ να απαντήσω σε έναν Υπουργό της Νέας Δημοκρατίας που πήρε το λόγο χθες αργά – είναι και φίλος δεν θέλω να πω το όνομά του – γιατί είπε μία ανακρίβεια, ότι δεν έχουμε προσλάβει τους τρεις χιλιάδες νοσηλευτές που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός το 2009. Τρεισήμισι χιλιάδες προσλάβαμε τον Οκτώβριο, μέχρι και το Δεκέμβριο. Η ανάγνωση είναι μια πολύ απλή υποχρέωση ενός Βουλευτή. Δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω από την ανάγνωση ενός αριθμού. Ενώ, λοιπόν, έχουμε όλο αυτό το σταυρικό θέμα να λύσουμε σε λίγες μέρες, εβδομάδες, καταστρέψαμε τις αντιστάσεις της γραφειοκρατίας και προσλάβαμε αυτό που δεν έχουμε. Γιατί έχουμε γιατρούς υπερδιπλάσιους, απ’ ό,τι όλες οι χώρες του Ο.Ο.Σ.Α., αλλά νοσηλευτές υποτριπλάσιους. Κι έχω μιλήσει γι’ αυτό πολλές φορές εδώ και δεν θέλω να ασχοληθώ ακόμη. Αυτή είναι η πρώτη ημερομηνία, κυρίες και κύριοι Βουλευτές.
Η δεύτερη ημερομηνία μας είναι η 31η Μαρτίου, όταν θα πρέπει να έχουμε δώσει ένα σύστημα υγείας που μπορείς να το παρακολουθήσεις ηλεκτρονικά και που τα λογιστήριά του δουλεύουν με ψηφιοποιημένο διπλογραφικό σύστημα. Και όπως ξέρετε, μ’ αυτό έχω συνδέσει και την παρουσία μου στο Υπουργείο.
Ήδη ως «πρελούδιο» αυτής της μεγάλης προσπάθειας παρουσιάσαμε χθες ένα πρόγραμμα, το «ESY.net», μια διαδικτυακή εφαρμογή, όπου και οι επτά υγειονομικές περιφέρεις της χώρας, τα εκατόν τριάντα δύο νοσοκομεία και τα διακόσια τόσα κέντρα υγείας, κάθε μήνα και ως τις 10 του επομένου μήνα θα πρέπει να ενημερώνουν για δαπάνες και για έσοδα. Και παρουσιάσαμε χθες στους δημοσιογράφους την κίνηση του Ιανουαρίου.
Όσον αφορά τώρα, το τι είναι αυτό, θα σας πω, ότι αυτό είναι η απάντηση στα τελευταία δεκαπέντε χρόνια αναλγησίας και τριτοκοσμισμού, που έγκειται στο να μην πληρώνει ποτέ κανένα νοσοκομείο, το κράτος να πληρώνει κάθε έξι χρόνια και οι προμηθευτές να υπερτιμολογούν, αφού θα πληρωθούν μετά από έξι χρόνια. Και κάθε Υπουργός των Οικονομικών να μεταφέρει στις επόμενες χρήσεις τις δαπάνες ενός έτους. Ήταν χώρα αυτή υπό όλες τις κυβερνήσεις; Δεν ήταν! Και αυτό, λοιπόν, αλλάζει από τώρα.
Κύριε Πρόεδρε, του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, είπατε για τα χρέη ενός Ταμείου στους γιατρούς, στους φαρμακοποιούς. Είπατε για τον ΟΠΑΔ. Είπατε για χρέη δεκαέξι, δεκαοκτώ και δώδεκα μηνών που αναγκάζουν τα φαρμακεία να δανείζονται με επιτόκιο 8% και 8,5%, προκειμένου να τα βγάλουν πέρα αυτό το χρονικό διάστημα.
Ναι, σ’ αυτό το νόμο, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ο ΟΠΑΔ, το Ταμείο του Δημοσίου, γίνεται επιτέλους από κάτι σαν Ταμείο, Ταμείο και εξοπλίζεται για το Γενάρη του 2011 με 100 εκατομμύρια. Ήδη, περιμένουμε τη δημοσίευση του νόμου στο ΦΕΚ για να πληρώσουμε το Φλεβάρη, αρχές Μάρτη το αργότερο, τις δαπάνες του Ιανουαρίου του 2011 και να κάνουμε αυτήν την αλλαγή, η οποία οδηγεί και τους φαρμακοποιούς σε επιστροφές και σιγά-σιγά τους προμηθευτές στις τιμές, που θα μας επιτρέψουν το 2011 να μαζέψουμε από τις προμήθειες 250 εκατομμύρια.
Η δεύτερη ημερομηνία, λοιπόν, είναι η 31η Μαρτίου, για την οποία αναφέρθηκα ήδη και έχω αναφερθεί και άλλες φορές.
Η τρίτη ημερομηνία είναι η 30η Ιουνίου, όπου θα έχουμε συνενώσει τα νοσοκομεία, θα έχουμε αλλάξει το σύστημα ένταξης των γιατρών στη διαδικασία της ειδικότητας.
Πώς δέχονταν οι Υπουργοί Υγείας το φαινόμενο να περιμένει δέκα χρόνια ένα παιδί αριστούχο που τέλειωνε την ιατρική 23 χρονών, 24 χρονών;
Εμένα, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, μου έστειλε μία τέτοια γιατρός μετά από εννέα χρόνια την παραίτησή της. Με μία επιστολή μου είπε: «Παραιτούμαι, κύριε. Δεν θέλω άλλο. Έχω και δύο παιδιά. Δεν θα πάρω ποτέ μου ειδικότητα». Πώς δεχόμασταν, ειδικά οι γιατροί και οι Υπουργοί Υγείας, κάτι τέτοιο και δεν δίναμε λύση; Ποιον φοβόμασταν; Ποιον φοβάται η Εθνική Αντιπροσωπεία μέχρι σήμερα και δεν δίνει λύση σ’ αυτό; Κανέναν δεν πρέπει να φοβηθούμε. Πρέπει να πάρουμε τις ευθύνες μας και να μην κιοτεύουμε με αντιδράσεις σαν κι αυτές που έχουμε σήμερα, για τις οποίες και θα μιλήσω στη συνέχεια.
Αυτές είναι, λοιπόν, οι τρεις ημερομηνίες. Η τρίτη ημερομηνία αφορά τις συνενώσεις, το νέο σύστημα εισαγωγής στις ειδικότητες και επιτέλους την αξιολόγηση των νοσοκομειακών μονάδων της χώρας του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.
Αγαπητέ φίλε, κύριε Ιωαννίδη, είπατε και εσείς μαζί και με άλλους συναδέλφους από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, ότι φέρνω τέσσερα σχέδια νόμου σε ένα. Ναι, έτσι είναι και όντως θα μπορούσα να τα αναπτύξω μέσα στο χρόνο. Ναι, έτσι θα μπορούσα να κάνω. Εγώ νομοτεχνικά μπορώ, ίσως, να καταλάβω κάποια πράγματα καλύτερα από τους γιατρούς εδώ. Σε όλα τα άλλα, οι γιατροί καταλαβαίνουν καλύτερα από εμένα τα θέματα της υγείας. Όμως, από νομοτεχνική άποψη, κάτι σκαμπάζω, γιατί είμαι δικηγόρος. Κάτι μπορώ να καταλάβω. Έτσι έπρεπε να κάνω.
Όμως, κύριε Ιωαννίδη, δεν έχω χρόνο για παιχνίδια, όταν το θέμα αφορά την υγεία, γιατί τα παιχνίδια στο χώρο της υγείας είναι επικίνδυνα. Πρέπει να βιαστούμε και γι’ αυτό, αντί να ξεδιπλώσω αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία σε πέντε μήνες και να κάνω και τον έξυπνο, δηλαδή να έρχομαι εδώ και να είμαι ένας παραγωγικός Υπουργός που ψηφίζει νόμους, εγώ, κύριε Ιωαννίδη, τους θέλω τους νόμους για να τους εφαρμόσω. Δεν τους θέλω για να τους έχω ψηφίσει και να δημαγωγώ, λέγοντας, ότι έλυσα ένα πρόβλημα επειδή ψήφισα ένα νόμο.
Η ευθύνη που έχουμε πάρει απέναντι στους συναδέλφους μας Βουλευτές της Συμπολίτευσης, που στηρίζουν με τον πιο μαχητικό τρόπο αυτήν την προσπάθειά μας, ξεπληρώνεται μόνο με έναν τρόπο. Από την Πέμπτη το πρωί, δηλαδή από αύριο, πρέπει να αρχίσουμε να εφαρμόζουμε την πρωτοβάθμια υγεία, γιατί αν δεν το κάνουμε, θα χρεοκοπήσουμε στο πεδίο της αξιοπιστίας, κάτι που είναι το βασικότερο για μια πολιτική ηγεσία.
Σ’ αυτό, λοιπόν, το σχέδιο νόμου των πολλών θεμάτων γίνονται και πολλές οφειλόμενες, εδώ και δεκαετίες, διαρθρωτικές αλλαγές. Όσον αφορά τον ΟΠΑΔ, σας ανέφερα.
Κατά δεύτερον, αναλαμβάνουμε εμείς στο Υπουργείο Υγείας την τιμολόγηση του φαρμάκου. Εμείς θα βγάζουμε τις τιμές, εμείς που νοιαζόμαστε να πέσει η φαρμακευτική δαπάνη. Είχαμε δυισμό και τριϊσμό σ’ αυτό το θέμα. Ποιος ενδιαφέρεται; Το Ταμείο που πληρώνει. Ποιος ενδιαφέρεται; Το Υπουργείο Υγείας. Αυτά τα δύο Υπουργεία είναι τα επισπεύδοντα Υπουργεία για τη φαρμακευτική δαπάνη. Ποιος αποφάσισε τις τιμές; Το Υπουργείο Οικονομίας. Άλλα αντί άλλων!
Αυτό, λοιπόν, το αλλάζουμε. Και το αποτέλεσμα της ανάληψης του καθορισμού της φαρμακευτικής δαπάνης από το δικό μας Υπουργείο από 1η Απριλίου, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, – πρώτα ο Θεός να είμαστε καλά – θα το ακούσετε εδώ. Και έχω πει στις εταιρείες που δεν έχουν πληρώσει από το 2005 ούτε ένα φράγκο, rebate, ότι πάμε πια για πόλεμο. Πάμε για πόλεμο! Και τον εννοούμε τον πόλεμο στο Υπουργείο Υγείας. Οι τελευταίες μέρες, εκτός από το κακό που έκαναν στους ασφαλισμένους, έδωσαν και ένα καλό. Όταν πούμε, ότι θα πολεμήσουμε, δεν κιοτεύουμε! Πολεμάμε, μέχρις ότου τελειώσουμε μια ιστορία που έχουμε αναλάβει, επειδή πιστεύουμε και η συνείδησή μας επιβάλλει, να κάνουμε αυτό που είναι καλό για το λαό, για τον πολίτη, για τον ασφαλισμένο και – προσέξτε! – για τον ασθενή άνθρωπο, τον ασθενή συμπολίτη μας, ο οποίος είναι ο τελευταίος για τον οποίο κουβεντιάζουμε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων είχαμε δεκατρείς φορείς και όλοι ήταν επαγγελματίες. Πού είναι οι χρήστες της υγείας; Ποιον ρώτησε η εκάστοτε Κυβέρνηση της χώρας για το αν τα κάνει καλά; Ρώτησε κανέναν φουκαρά που πάει από τις τρεις το πρωί, εβδομήντα οκτώ χρονών και στήνεται σε μια ουρά, προκειμένου να εξεταστεί στη 13:00΄ η ώρα την άλλη μέρα το μεσημέρι; Τον ρώτησε ποτέ αυτόν κανένας, αν του αρέσουν οι γιατροί του ΙΚΑ; Τον ρώτησαν αν το σύστημα είναι καλό; Τον ρώτησαν αν το σύστημα πρέπει να αλλάξει; Μόνο τους γιατρούς ρωτάμε; Μόνο το διοικητικό προσωπικό ρωτάμε; Μόνο αυτούς που είναι μέσα στο σύστημα ρωτάμε; Αυτόν που πλήρωνε σαράντα δύο χρόνια γκαρσόνι, ή σερβιτόρος για να πάει να στηθεί ηλικιωμένος πια στην ουρά, τον ρώτησε η Βουλή; Δεν τον ρώτησε, γιατί η Βουλή δεν δουλεύει έτσι, γιατί η Βουλή είναι η Βουλή των συντεχνιών και αυτό πρέπει να αλλάξει. Και είναι η πρώτη φορά που επιχειρούμε να το αλλάξουμε.
Δέκα χιλιάδες ιατρικές πράξεις έχουν να κοστολογηθούν από το 1991. Έμαθα ότι το αποπειράθηκε ο Υπουργός, κ. Γιαννόπουλος, αλλά δεν τελεσφόρησε η προσπάθειά του. Θέλουμε να τις επανακοστολογήσουμε. Προβλέπουμε μέσα ότι η επανακοστολόγηση, που θα τελειώσει μέχρι τον Ιούνιο, θα περιβληθεί τον τύπο Υπουργικής Απόφασης, όπως τα φάρμακα, των οποίων η τιμή βγαίνει με αγορανομική διάταξη. Τι το θέλουμε το Προεδρικό Διάταγμα, αφού χρειάζεται εννιά με δέκα μήνες και μπορεί να μη βγει και ποτέ, γιατί μπορεί να γυρίζει μπρος-πίσω από το Συμβούλιο της Επικρατείας; Πρόκειται για τα γνωστά παιχνίδια των δικηγόρων!
Όχι! Θα γίνει με Υπουργική Απόφαση. Θα έχετε μέσα στο Φλεβάρη για εκατό παρακλινικές εξετάσεις υποκοστολόγηση και μέχρι τον Ιούνιο, ή Ιούλιο τη νέα κοστολόγηση και τιμολόγηση δέκα χιλιάδων σκευασμάτων.
Όσον αφορά τις προμήθειες, θα σας πω το απόγευμα. Όμως, εκεί θέλω να την κάνουμε ανοιχτά την κουβέντα. Εκεί όποιος μιλάει για ιδιωτικοποιήσεις, θα πρέπει να ξέρει ότι ο πρώτος που αντιστρατεύεται τις ρυθμίσεις μας και ο πρώτος που μας κήρυξε τον πόλεμο είναι οι προμηθευτές. Όμως, αυτά θα τα πω το απόγευμα, γιατί τώρα δεν έχω χρόνο, καθώς πρέπει να πω ορισμένα άλλα πράγματα.
Όσον αφορά τη διατροφή και την άθληση, μίλησε χθες ο κ. Αηδόνης. Ας μη μείνω, λοιπόν, άλλο σ’ αυτό. Πρόκειται για ένα πολύ σπουδαίο θέμα για όλο τον πλανήτη, όσον αφορά στο πεδίο της πρόληψης, στο πεδίο της δημόσιας υγείας.
Όμως, θέλω να πω και κάτι άλλο που σε μένα ακούγεται πολύ δυνατό, κυρίες και κύριοι Βουλευτές. Ο αγαπητός συνάδελφος, κ. Αβραμόπουλος με νομοθετική του παρέμβαση, την οποία το ΠΑΣΟΚ είχε «χτυπήσει» – θυμάμαι τη μάχη με τον κ. Φλωρίδη, ήμουν Βουλευτής της Αντιπολίτευσης και ήμουν παρών ως ακροατής της μάχης μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα – έκανε ένα περίεργο πράγμα στο χώρο τον νοσοκομειακών γιατρών.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, υπήρχαν 70% διευθυντές και 30% γιατροί, επιμελητές Α΄, επιμελητές Β΄ κλπ. Στρατηγοί πολλοί δηλαδή και στρατός καθόλου! Δεν γίνεται έτσι! Αυτός είναι ο εξισωτισμός που δίδαξε εν πολλοίς η δεκαετία του ’80
