Καλημέρα, κυρίες και κύριοι. Όλες οι παρουσίες στη σημερινή συνάντηση είναι ξεχωριστές, αναφέρομαι σε όλες και σε όλους με τρόπο εξατομικευμένο, έχοντας συνείδηση ποιοι είναι εδώ, ποια εμπειρία ο καθένας έχει να μεταφέρει και πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και θα διαδραματίσει στον κρίσιμο τομέα της υγείας των ανθρώπων.
Οι συνάδελφοί μου από την Εθνική Αντιπροσωπεία, οι συνάδελφοί μου από την Κυβέρνηση, μέλη της επιστημονικής κοινότητας, μέλη των ενώσεων των ανθρώπων που έχουν μεταμοσχευθεί, είμαστε όλοι εδώ για να αλλάξουμε τα πράγματα και να γυρίσουμε σελίδα σε έναν πάρα πολύ ζωντανό και κρίσιμο τομέα της ανθρώπινης υγείας.
Δεν θέλω να πω πάρα πολλά, δεν θέλω να πω καν πολλά, θέλω να ενημερώσω, ότι η όλη διαδικασία στις δύο παρά δέκα πρέπει να έχει τελειώσει και το λέω, για να κάνει ο καθένας τα προγράμματά του και για να καταλάβει και πόσο χρόνο μπορεί να μιλήσει χωρίς να διακόπτουμε εμείς.
Επιτρέψτε μου ως εισαγωγή την εκπλήρωση δύο υποχρεώσεών μου. Η πρώτη μου υποχρέωση σχετίζεται με τους δύο συναδέλφους μου, Βουλευτές και φίλους μου, τον Υπουργό το Γιάννη Διαμαντίδη που κάθεται δίπλα μου και το Δημήτρη Πιπεριά, δύο ανθρώπους που μίλησαν στη Βουλή το 2007-2008 βιωματικά καταθέτοντας μία πρόταση νόμου για τις μεταμοσχεύσεις.
Η τότε Πολιτική Ηγεσία της χώρας είχε δει θετικά την πρόταση των δύο συναδέλφων, αλλά για λόγους που μπορώ να κατανοήσω στη συνέχεια δεν προχώρησε. Οι ιδέες του Γιάννη Διαμαντίδη και του Δημήτρη Πιπεριά μεταφέρθηκαν στη Βουλή των Ελλήνων πριν από λίγες εβδομάδες από τη συνάδελφό μου την κα Ράπτη – που την ευχαριστώ που είναι και εδώ σήμερα – με τη μορφή επίκαιρης ερώτησης, όπου με έναν έξυπνο τρόπο μου έλεγε το εξής:
«Εσείς, ως Κοινοβουλευτική Ομάδα της Αντιπολίτευσης, τότε είχατε στηρίξει την πρόταση νόμου των δύο συναδέλφων σας, τώρα ως Συμπολίτευση γιατί δεν καταθέτετε σχέδιο νόμου, αφού έχετε και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, για να εφαρμόσετε αυτά που ως Αντιπολίτευση είχατε υποσχεθεί;»
Έξυπνη ερώτηση, της απήντησα με σαφήνεια, ότι ναι θα προχωρήσουμε σε αυτό και μέσα σε δεκαπέντε ημέρες της είχα πει θα καταθέσω σχετική σκέψη με τον τύπο του προσχεδίου νόμου στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Έτσι και έκανα, το Υπουργικό Συμβούλιο απεφάσισε την περασμένη εβδομάδα πριν από οχτώ-εννιά ημέρες να εγκρίνει το προσχέδιό μας και να επιτρέψει να ανοίξει ο σχετικός διάλογος. Έτσι είμαστε σήμερα εδώ, κυρίες και κύριοι, με έναν τρόπο οργανωμένο, σαφή, συγκεκριμένο, έχοντας εμείς συγκεντρώσει τις σκέψεις μας σε ένα κείμενο προσχεδίου που σήμερα τίθεται για πρώτη ημέρα σε διάλογο.
Οι επιτελείς του Υπουργείου συζητώντας με τους αρμοδίους εισέπραξαν και κάποια παράπονα με τη μορφή του ότι γιατί γι’ αυτό το προσχέδιο δεν έχετε έτοιμες προτάσεις και από τους ενδιαφερομένους φορείς και γιατί δεν ακουστήκαμε στη σύνταξη του προσχεδίου.
Θέλω να τους πω εδώ, γιατί είναι όλοι εδώ, ότι ο διάλογος για να γίνει πρέπει να ξεκινήσει και ξεκινά σήμερα. Ξεκινά σήμερα και η δημοσίευση στην ιστοσελίδα του Υπουργείου του προσχεδίου νόμου θα συνοδευτεί με τις απόψεις που θα καταθέσουν οι φορείς σήμερα εδώ ως ένα ενιαίο πλαίσιο συζητήσεως και αποφάσεων.
Ενίσχυσε τη διαδρομή μας η συζήτηση στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής για άλλο θέμα, για το θέμα της διοίκησης και της διαχείρισης των οικονομικών του Ωνασείου, που όταν, όμως, συζητάς για το Ωνάσειο, κατ’ ανάγκη συζητάς για τις μεταμοσχεύσεις και ο Καθηγητής, ο κ. Αλιβιζάτος – παρών σήμερα και τον ευχαριστώ που είναι εδώ – έδωσε ένα ιστορικό, όχι ευχάριστο, των εξελίξεων στις μεταμοσχεύσεις καρδιάς στο Μεταμοσχευτικό Κέντρο του Ωνασίου, ένα ιστορικό απομείωσης της σχετικής δραστηριότητας και κατέθεσε και τους λόγους.
Για το ίδιο θέμα στις δύο συνεδριάσεις της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής πήραν το λόγο Βουλευτές από όλα, μα από όλα τα κόμματα. Υπάρχει κοινή κριτική από όλους μας, γιατί στην Ελλάδα αυτή, η τόσο σημαντική μορφή προστασίας της υγείας του ανθρώπου γνωρίζει παρακμή και όχι ακμή, γιατί κατεβαίνουν τα ποσοστά των μεταμοσχεύσεων στη χώρα μας;
Γιατί μειώνεται η θέση μας στον πίνακα των πολιτισμένων χωρών που χρησιμοποιούν αυτή την πολύ κρίσιμη μέθοδο της ιατρικής επιστήμης, γιατί σε τελευταία ανάλυση, κυρίες και κύριοι, όχι σε πρώτη, γιατί σε τελευταία ανάλυση για ασθένειες σχετικές λόγου χάρη με το νεφρό αποδεχόμαστε βαρύτερες οικονομικά μεθόδους και μεθόδους πάνω απ’ όλα, που ταλαιπωρούν τους ανθρώπους, αντί μιας μεθόδου διεξοδικής, σωτήριας, που είναι αυτή της σχετικής μεταμοσχεύσεως;
Προσπαθήσαμε, κυρίες και κύριοι, και κλείνω εδώ και θα δώσω το λόγο αμέσως στο συνάδελφό μου, τον κ. Διαμαντίδη που μιλάει βιωματικά, άρα μιλάει πιο έγκυρα από μένα, προσπαθήσαμε με το σχέδιο νόμου να ανταποκριθούμε σε τρεις στόχους.
Ο πρώτος στόχος είναι να διευρύνουμε τους δότες, τον κύκλο των δοτών, να διευρύνουμε τον κύκλο των ανθρώπων που αποφασίζουν εν ζωή να δωρίσουν όργανα του σώματός τους, καθώς και την κρίσιμη περίπτωση του επικείμενου θανάτου.
Αντιμετωπίσαμε το θέμα της ενσωμάτωσης της οδηγίας 2010 Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ό, τι αφορά την ποιότητα των μεταμοσχεύσεων και την ασφάλεια των μεταμοσχεύσεων. Και τέλος, ως έχουμε υποχρέωση αντιμετωπίζουμε με νομικές διατάξεις, για τις οποίες κρίσιμο λόγο θα έχει από σήμερα το Υπουργείο Δικαιοσύνης, προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε το θέμα της εμπορίας, το θέμα της παρανομίας στον σχετικό τομέα και του οργανωμένου εγκλήματος.
Κυρίες και κύριοι, από καρδιάς ευχαριστώ που είστε εδώ, είμαστε εδώ για χρήσιμο λόγο και δίνω το λόγο στο συνάδελφο και φίλο μου το Γιάννη Διαμαντίδη.
