Η επιστήμη της Χειροπρακτικής έχει τις ρίζες της βαθιά στην ιστορία. 2.700 χρόνια π.Χ. είχαν ξεκινήσει μελέτες, έρευνες και εφαρμογές χειρισμών σπονδυλικής στήλης. Στην Ελλάδα οι ιατροί/θεραπευτές κατανοούσαν το σχετισμό μεταξύ υγείας και της κατάστασης της σπονδυλικής στήλης. Έχουμε πολλά συγγράματα και επιτοίχιες παραστάσεις που αναφέρουν και απεικονίζουν τη χρήση χειροπρακτικών χειρισμών στα Ασκληπιεία της Κω. Ιατροί ανατάσανε σπονδύλους για την θεραπεία διαφόρων μυοσκελετικών και άλλων προβλημάτων υγείας.



Ο Ιπποκράτης συμβούλευε:
να αποκτήσετε γνώση της σπονδυλικής σας στήλης, γιατί εκείνη ευθύνεται για την παρουσία πολλών ασθενειών.”

Ο Ηρόδοτος μαθητής του Ιπποκράτη απέκτησε φήμη θεραπεύοντας ασθένειες και διορθώνοντας σπονδυλικές ανωμαλίες. Είτε με θεραπευτικές ασκήσεις, είτε με ανατάξεις στην σπονδυλική στήλη βελτίωνε την υγεία του κόσμου.

Ο Αριστοτέλης έκρινε θετικά τον Ηρόδοτο, γράφοντας πως έκανε τους ηλικιωμένους νεότερους και πως ο χρόνος και η ποιότητα ζωής τους βελτιωνόταν

Ο Γαληνός επηρέασε πολλούς ιατρούς και ασθενείς στην εποχή του, υποστηρίζοντας πως σχεδόν όλα τα προβλήματα υγείας πηγάζουν απο τη σπονδυλική στήλη και το νευρικό σύστημα. Θεωρείται ένας απο τους πρώτους που έδωσε τόση σημασία στην σωστή λειτουργεία του σκελετού, βελτιώνοντας τη, με ανατάξεις κορμού.

Παρ όλα αυτά οι αγωγές σπονδυλικής στήλης δεχθήκαν έντονους σχολιασμούς για πολλά χρόνια. Φτάνουμε στο 1895. Τότε ο Daniel David Palmer ανακάλυψε την ακριβή/συγκεκριμένη σπονδυλική ανάταξη. Ήταν εκείνος που ανέπτυξε τη φιλοσοφία της σύγχρονης Χειροπρακτικής. Σαν ράδιο αισθητικός (magnetic healer) εργαζόταν μέχρι αργά στο γραφείο του. Δεν είχε περάσει πολύς καιρός που είχε μετακομίσει με την οικογένεια του στο Davenport, Iowa. Εργαζόταν πολλές ώρες καθημερινά, βοηθώντας κόσμο και κάνοντας έρευνες πάνω στο αντικείμενό του.

Με τους ασθενείς ξαπλωμένους σε ένα ντιβάνι, με ειδικές μαλάξεις σε ολόκληρο το σώμα, απο το κεφάλι ως τα δάχτυλα των ποδιών και με σύντομες κινήσεις-χτυπήματα των δαχτύλων του προσπαθούσε να απαλύνει τους πόνους. Έπειτα με τα χέρια του προσπαθούσε να μεταφέρει τη μαγνητική του ενέργεια στους ασθενείς. Μέχρι το μεσημέρι κατάκοπος απο την κούραση κατάφερνε αρκετά αλλά και πάλι δεν ήταν πλήρως ικανοποιημένος. Στον τομέα της ιατρικής και της θεραπείας που προσέφερε, του είχαν δημιουργηθεί πολλές απορίες.

Αναρωτιόταν: γιατί θα πρέπει να τρίβει όλο το σώμα για να ανακουφιστεί ο ασθενής. Δεν είναι δυνατόν όλο το σώμα να νοσεί. Γιατί να μην αφοσιωθεί απλά στο όργανο που νοσεί. Πως ήταν δυνατόν να νοσεί για παράδειγμα το συκώτι και όχι το πάγκρεας ή ο σπλήνας.
Τι σχέση υπήρχε μεταξύ υγείας και ασθένειας ;
Ποια αληθινά περιστατικά εδραιώνουν την αξία της Επιστήμης της Χειροπρακτικής ;


18 Σεπτεμβρίου 1895. Ο D.D. Palmer καθόταν στο γραφείο του και διάβαζε. Ένας δυνατός κρότος ακούστηκε απο τα ανατολικά της οδού Βrady. Κοιτάζοντας έξω απο το παράθυρο του για να δεί τι συνέβει, είδε τον επιστάτη του Harvey Lillard. Στεκόταν ατάραχος . Βγήκε έξω και τον ρώτησε τι είχε συμβει. Ο επιστάτης αναρωτήθηκε για ποιο πράγμα μιλούσαν. Ο κρότος απλά δεν του είχε γίνει αντιληπτός. Ο D.D. Palmer όλο απορεία τον κάλεσε στο γραφείο του. Προσπαθούσε να καταλάβει πως ο επιστάτης του δεν είχε ακούσει το θόρυβο. Ο Ηarvey Lillard εμπιστεύτηκε στον Palmer πως πριν δεκαεφτά χρόνια έχασε ένα μεγάλο μέρος της ακοής του. Μια μέρα καθώς βρισκόταν σκυμμένος και ετοιμάζόταν να μετακομίσει ένα πιάνο, ένιωσε ένα πόνο σφιξίματος ψηλά στην πλάτη και ένα αθώο κρακ κάπου στον αυχένα του. Αυτομάτως η ακοή του άρχισε να χάνεται. O Palmer γεμάτος ζήλο και ενδιαφέρον ζήτησε να τον εξετάσει. Με ψιλάφιση της σπονδυλικής του στήλης βρήκε πως ο δεύτερος αυχενικός σπόνδυλος , γνωστός ως άξονας ή επιστροφέας, ήταν παρεκτοπισμένος εκ της φυσικής του θέσης. O Palmer μετά απο συζήτηση με τον Lillard θεώρησε πως υπήρχε άμμεσος συσχετισμός μεταξύ του πόνου, του εξωγκώματος στον αυχένα και την απώλεια ακοής. Θεώρησα πως αν έβαζα στη θέση του το σπόνδυλο εκείνο, η ακοή του ανθρώπου θα επανερχόταν έγραψε ο D.D. Palmer.

Με τον ασθενή σε πρυνή θέση ο Palmer αρκετά επιφυλακτικός , χρησιμοποιώντας σαν μοχλό την ακανθώδη απόφυση του σπονδύλου με τρείς γρήγορες απαλές κινήσεις επανέφερε το σπόνδυλο στη θέση του. Ο Harvey Lillard σηκώθηκε όρθιος. Δεν το πίστευε, η ακοή του μετά απο τόσα χρόνια είχε επανέλθει. Ήταν η ημέρα που γεννήθηκε η σύγχρονη Χειροπρακτική. Η πρώτη και ίσως η πιο δημοφιλής ανάταξη της σύγχρονης Χειροπρακτικής είχε λάβει μέρος.
Μαζί λοιπόν με τη αναγέννηση της επιστήμης, γεννήθηκαν και πολλά ερωτήματα στο μυαλό του D.D.Palmer. Πως ήταν δυνατόν με μία κίνηση να διορθωθεί ένα πρόβλημα ετών που κανένας γιατρός δεν μπορούσε να λύσει. Είχε κάνει κάτι σε κάποιο νεύρο που έδωσε ζωή στην ακοή του Lillard;

Μα πως, αφού η ανατομία δεν είχε γνωστοποιήσει κάποια σχέση μεταξύ αυχένα και ωτός με το νευρικό σύστημα. Τώρα πήγαινε αντίθετα με όσα πρέσβευαν οι ανατόμοι. Μήπως έκαναν εκείνοι λάθος;
…και αν η θεραπευτική δύναμη ήρθε μέσω των νεύρων κυλώντας απο έσω της σπονδυλικής στήλης προς τα έξω στο πάσχον όργανο και εγώ απλά ανατάσσοντας τον αυχένα του Lillard ανέκτησα την θεραπευτική αυτή δύναμη του; Χωρίς να παρέχω κάποια εξωτερική δύναμη! Μόνο με εκείνη την κίνηση! Τότε γιατί να μην αφήσω την εσωτερική αυτή δύναμη και το σώμα να δράσουν μόνα τους , κάνοντας πολλά παραπάνω απο όσα εγώ μπορώ.
” … ποιά ήταν η εσωτερική πηγή αυτής της δύναμης; Αν είναι εσωτερική σε όλους τους ανθρώπους, γιατί να μην την αφήσω να κάνει το έργο της σε όλους τους ανθρώπους που είναι άρρωστοι και υποφέρουν; Ανεξαρτήτως του τύπου της ασθένειας…

Μέσα στους επόμενους μήνες πολλοί ασθενείς επισκέφτηκαν τον Palmer. ’τομα με ιώσεις, κρυολογήματα, ημικρανίες, ισχιαλγίες, στομαχόπονο, επιληψία, καρδιακά προβλήματα. Όλα τα προβλήματα αντιδρούσαν θετικά στις θεραπείες του. Κανένα δυσάρεστο αποτέλεσμα. Οι ανωμαλίες και οι παρεκτοπισμένοι σπόνδυλοι σχετίζονταν με τις ασθένειες που αντιμετώπιζε ο κόσμος. Η θεραπεία με τα χέρια έψαχνε για ένα καινούργιο όνομα. Ο Palmer επηρεασμένος απο έναν φιλέλληνα ιερέα της περιοχής ονόμασε την νέα αυτή επιστήμη Χειροπρακτική(πράττω δια της χειρός). Το παιδί του D.D.Palmer άρχισε να κερδίζει τον κόσμο και να εξαπλώνεται σε όλες τις πολιτείες της Αμερικής.

Πολλά κείμενα αναφέρουν πως ο Palmer είχε ανατάξει τον τέταρτο θωρακικό σπόνδυλο. Πιθανότατα λάθος πληροφόρηση. Είναι κάτι που είχε ζητήσει τότε ο ίδιος ο Palmer να γίνει γνωστό στην κλειστή εκείνη κοινωνία. Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να έρθει σε προστριβή με τον υπόλοιπο ιατρικό κύκλο. Βλέπετε ,όπως και τώρα σε μερικές χώρες , έτσι τότε στην Αμερική οι υπεύθυνοι στο χώρο της υγείας θεωρούσαν πως δεν πρέπει να γίνεται κανένας είδος χειρισμού στον αυχένα γιατί ο ασθενής θα παρέλυε. Εκείνο ήταν τότε το επίπεδο γνώσης της ανατομίας και της ιατρικής.

Μπρούμε να θυμηθούμε πολλά παραδείγματα ανατρέχοντας στην ιστορία που κατηγορήθηκαν και διώχθηκαν αδίκως. .Ο διάσημος ’γγλος γιατρός W.Harvey (1578-1657) αποκυρήχτηκε ως φρενοβλαβής απο τους γιατρούς της εποχής του, επειδή ανακοίνωσε και υποστήριξε οτι οι αρτηρίες περιεχούν αίμα και όχι αέρα ! όπως υποστηριζόταν μέχρι τότε… Μην ξεχνάμε το Γαλλιλαίο και οτι η γή καποτε ήταν επίπεδη και δεν περιστρεφόταν. ’λλαζει ο νούς του κόσμου με τα χρόνια και η γή γυρίζει.

#########