Η παχυσαρκία σήμερα (Παγκόσμια Εταιρεία Παχυσαρκίας Μάιος 2017) θεωρείται οριστικά μία χρόνια, εξελισσόμενη και υποτροπιάζουσα νόσος. Τα αίτια της δεν είναι απλώς το αυξημένο φαγητό και η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας, αλλά γενετικοί, φυσιολογικοί, συμπεριφορικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες.
Η παχυσαρκία επηρεάζει την σωματική και ψυχική υγεία και την ποιότητα της ζωής του ατόμου και μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές που οδηγούν σε πρόωρο θάνατο.
Ο κίνδυνος της συνοδού νοσηρότητας αφορά και τους υπέρβαρους (ΒΜΙ > 27kg/m2) και τους παχύσαρκους (ΒΜΙ >30 kg/m2) ασθενείς ενώ και η θνητότητα αυξάνεται στους παχύσαρκους και ιδιαίτερα στα άτομα με πολύ σοβαρή η νοσογόνο παχυσαρκία. Η παχυσαρκία συνδέεται με αυξημένη επίπτωση καρδιαγγειακής νόσου, υπέρτασης, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, αναπνευστικών προβλημάτων, χολολιθίασης, ορμονικών διαταραχών και ορισμένων μορφών καρκίνου.
Ταυτόχρονα, η παχυσαρκία συνεπάγεται έναν αριθμό ψυχοκοινωνικών επιπτώσεων. Ενώ είναι νόσος, για ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας μας τα άτομα με παχυσαρκία θεωρούνται αποκλειστικά υπεύθυνα για το πρόβλημα, αδύναμοι χαρακτήρες, οκνηροί και κοιλιόδουλοι, άσχημοι και καθόλου ελκυστικοί, με αποτέλεσμα οι σοβαρά παχύσαρκοι να εμφανίζουν άγχος, κατάθλιψη, ενοχή και απόρριψη.
Η βάση της θεραπείας της παχυσαρκίας είναι η αλλαγή του τρόπου ζωής, με ποσοτικές και ποιοτικές αλλαγές στην πρόσληψη τροφής, αυξημένη σωματική δραστηριότητα και ψυχολογική στήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον και τον θεράποντα γιατρό. Η ύπαρξη κινήτρου είναι καθοριστική για την επιτυχία της θεραπείας, η οποία συχνά είναι δύσκολη και μακροχρόνια.
Για την αποτελεσματική απώλεια και διατήρηση του βάρους, απαιτείται συχνά και πρόσθετη υποστήριξη με φαρμακοθεραπεία η οποία αυξάνει την απώλεια του βάρους, μειώνει τις επιπλοκές και διευκολύνει την αλλαγή του τρόπου ζωής.
H σύγχρονη φαρμακευτική έρευνα εμπλούτισε τις διαθέσιμες φαρμακευτικές θεραπευτικές επιλογές με νέους συνδυασμούς δραστικών ουσιών, εγκεκριμένων από τους επίσημους φορείς στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
Οι ουσίες αυτές στοχεύουν το κέντρο του κορεσμού και της πείνας και το σύστημα ανταμοιβής στον εγκέφαλο. Γνωρίζοντας την επίδραση του κεντρικού νευρικού συστήματος στο ενεργειακό ισοζύγιο, αυτοί οι συνδυασμοί, με την κατάλληλη από τον γιατρό διαχείριση, μπορούν να γίνουν αποτελεσματικοί σύμμαχοι στην προσπάθεια για αντιμετώπιση των υποκείμενων αιτιών της παχυσαρκίας και να επιδείξουν σημαντικό όφελος στους επικείμενους κινδύνους από την ασθένεια.
Δρ Γεώργιος Πανοτόπουλος MD PhD, Ειδικός Παθολόγος – Διατροφολόγος, Διεθνής Ειδικός στην Παχυσαρκία (SCOPE Obesity International Fellow),
