Για τη νόσο που πλήττει τους 40άρηδες και τους ταλαιπωρεί επιδεινούμενη, τις επόμενες 10ετίες της ζωής τους, με παθήσεις του μεσοσπονδυλίου δίσκου, υπάρχει πλέον μια σύγχρονη λύση,  που έρχεται από την Αμερική  και  εφαρμόζεται με μεγάλη επιτυχία και στην Ελλάδα.Πρόκειται για την αποσυμπίεση μεσοσπονδυλίου δίσκου, αυχενικού και οσφυϊκού, πολύ πιο αποτελεσματική από άλλες μεθόδους ακόμη και από τα παλιά «κρεβάτια έλξης», για ν΄ αλλάζει την εσωτερική πίεση του δίσκου

.

 

 

Λειτουργεί με έναν πολύ απλό μηχανικό τρόπο, που εφαρμόζεται  με ειδικό εξοπλισμό,  ασκώντας στο επίμαχο σημείο του δίσκου, μικροκραδασμούς, αφού έχει προηγηθεί καταγραφή του προβλήματος, με βάση  τα διαγνωστικά στοιχεία, που εισάγονται  στον υπολογιστή με ειδικό  «Software» και  καθοδηγεί τον χειριστή της συσκευής, για  ακριβή στόχευση και  εφαρμογή, με έναν ειδικό αλγόριθμο,  στο σπονδυλικό επίπεδο.

 

«Η μέθοδος αυτή» έχει βοηθήσει πολλούς ασθενείς, τόσο των ηλικιών 40-50, αλλά και ασθενείς σε μεγαλύτερες ηλικίες,  που έχουν οσφυϊκό πόνο, όπως και εκείνους που παρουσιάζουν υποτροπή, μετά από χειρουργείο.

Αποτέλεσμα, η καλύτερη τροφικότητα, λιγότερος πόνος, καλύτερη κινητικότητα και επούλωση της «ρωγμής» στον δακτύλιο, όταν είναι το πρόβλημα στην οξεία φάση.

Ο συνδυασμός αποσυμπίεσης της σπονδυλικής στήλης μ΄ αυτή τη μέθοδο και η γυμναστική σταθεροποίησης που ακολουθεί, είναι σήμερα ο πιο σύγχρονος τρόπος αντιμετώπισης του σπονδυλικού πόνου.

Η μηχανική αποσυμπίεση δίσκου είναι μια επαναστατική θεραπεία και λύση για πολλές παθήσεις που ομαδοποιούνται κάτω από τον όρο «οσφυαλγία» και έχει γλυτώσει πολλούς ασθενείς από ένα επώδυνο χειρουργείο ή κατάχρηση φαρμάκων και ακινητοποίησης.

Η εφαρμογές αποσυμπίεσης, έχουν δείξει οι έρευνες, μπορεί να μειώσει την εσωτερική πίεση στο δίσκο μέχρι -150 με -200 mm/hg που δημιουργεί την κήλη (κάτι σαν εξόγκωμα σε λάστιχο αυτοκινήτου).

Η αποσυμπίεση αυξάνει την αιμάτωση στην περιοχή άρα και την πρόσληψη οξυγόνου και προτεωγλυκανών από το δίσκο άρα επιταχύνεται η διαδικασία επούλωσης και αυτοϊασης που έχει κάθε οργανισμός.

Μετά ακολουθούν οι ασκήσεις σταθεροποίησης που σαν στόχο έχουν να κάνουν το αποτέλεσμα της θεραπείας μόνιμο. Το ασκησιολόγιο αυτό στοχεύει στην ενδυνάμωση μυϊκών ομάδων που σταθεροποιούν την σπονδυλική στήλη όπως ο πολυσχιδής μυς και ο τετράγωνος οσφυϊκός και ουσιαστικά είναι η αγωγή που συντηρεί τον ασθενή σε καλή κατάσταση».

 

Στα 40 αρχίζουν οι δισκοκήλες,

πως δημιουργείται το πρόβλημα

 

Ο δίσκος αρχίζει και αφυδατώνεται σιγά-σιγά και εμφανίζει στις μαγνητικές το φαινόμενο του ‘’black disc’’ που σημαίνει ότι ο δίσκος είναι πιο ευάλωτος σε τραυματισμό, ειδικά το πρωί και μετά από παρατεταμένο κάθισμα ή αθλητική δραστηριότητα.

Αυτές οι ηλικίες  με τον καθιστικό τρόπο ζωής των τελευταίων ετών και την κακή εργονομία σε γραφεία και αυτοκίνητα, έχουν επιβαρύνει τους μεσοσπονδυλίους δίσκους τους, πάρα πολύ, γι’  αυτό, κλινικά βλέπουμε, πιο νέους σε ηλικία ασθενείς, σε νοσοκομεία και φυσικοθεραπευτήρια τα τελευταία  χρόνια.

Η οσφυαλγία και η οσφυο-ισχιαλγία είναι, σύμφωνα με τις στατιστικές,  ο δεύτερος λόγος μετά την κοινή γρίπη που επισκέπτεται κάποιος τον γιατρό του.

Τα αίτια; Πολλά, αλλά σήμερα που αυτές οι παθήσεις παρουσιάζουν έξαρση και σε πιο μικρές ηλικίες συγκριτικά με το παρελθόν, πρωτίστως φταίει ο καθιστικός τρόπος ζωής.

Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος έχει υπολογιστεί ότι φταίει για το 26-40 % των συμπτωμάτων ενός ασθενή.

Ο δίσκος ενώ δεν έχει πλούσια αιμάτωση ως ιστός, άρα επουλώνεται πολύ αργά, έχει πλούσια νεύρωση από δυο μεγάλα νεύρα, κάτι που κάνει τα συμπτώματα και τον πόνο αβάσταχτα για τον ασθενή.

Στα 1984 ο Wiesel βρήκε ότι το 30% των ασθενών πάνω από 40 ετών είχε δισκοκήλες στην αξονική, αλλά καθόλου συμπτώματα. Το 1994 ο Jensen  δημοσίευσε μια έρευνα που δείχνει ότι το 52% από 100 ασθενείς χωρίς πόνο στη μέση ή το πόδι είχαν ευρήματα κήλης στην εξέταση.

Πολλές άλλες έρευνες δείχνουν το ίδιο αν όχι πιο εντυπωσιακά στοιχεία. Και το κερασάκι στην τούρτα; Ο Hubert Rosomoff,  νευροχειρουργός στις ΗΠΑ υπολογίζει ότι μόνο ένα στα 500 χειρουργεία κήλης δίσκου είναι απαραίτητο να γίνει.

Δισκοκήλη λέμε την μετακίνηση μέσα στον δίσκο του δισκικού υλικού από μηχανικά αίτια συνήθως, που αλλάζει την μορφή του δίσκου και δημιουργεί πιέσεις στα νεύρα ή στο νωτιαίο σάκο και κακή κινηματική στις σπονδυλικές αρθρώσεις.

Στο δυτικό κόσμο το κόστος της αντιμετώπισης της οσφυαλγίας από μηχανικά αίτια μεγαλώνει με ρυθμό 65% από το 1997 έως το 2005 και η κατανάλωση φαρμάκων ,εξετάσεων, χειρουργείων και ενέσιμων διαλυμάτων τρέχει με 423%, επιβαρύνοντας τα ασφαλιστικά ταμεία και δημιουργώντας ένα κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα.

Η σύγχρονη επιστήμη έχει να αντιτάξει σε αυτό το πρόβλημα πολύ καλές διαγνωστικές μεθόδους όπως η μαγνητική και η αξονική τομογραφία και η δισκογραφία [πολύ ακριβής μέθοδος όταν υπάρχουν πάνω από μια κήλες], αλλά στο θεραπευτικό κομμάτι τα αποτελέσματα είναι φτωχά.

Με την εμφάνιση της μαγνητικής πολλές παθολογίες που πριν δεν μπορούσαν να οπτικοποιηθούν τώρα είναι ορατές στους γιατρούς και πολλές φορές επηρεάζουν άμεσα και τον ασθενή (-Τι πρόβλημα έχετε; -Έχω 3 κήλες γιατρέ).

Εκτός των εξετάσεων πρέπει να γίνεται και πολύ καλή κλινική εκτίμηση του ασθενούς από τον επαγγελματία υγείας και πρέπει να εξαντλούνται όλα τα περιθώρια συντηρητικής αγωγής.

Η κήλη σαν παθολογία δεν αντιμετωπίζεται με φάρμακα, φυσικοθεραπεία και ασκήσεις γιατί είναι μηχανικό πρόβλημα με πολλές συνιστώσες και οι παραπάνω θεραπείες απλώς ανακουφίζουν τα συμπτώματα αλλά δεν επιδρούν στο αίτιο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Γιωργος Κακαβας
Φυσικοθεραπευτης-Χειροθεραπευτης

http://www.fysiotek.gr/

#########