| Για να ορίσουμε τις αρχές της επιτυχίας και ευτυχίας πρέπει αρχικά να ορίσουμε τι είναι επιτυχία και ευτυχία. Και πώς συνδέονται. Στο δικό μου το μυαλό είναι ένα. Για την ακρίβεια: Η μεγαλύτερη επιτυχία είναι η ευτυχία.
Η ευτυχία φυσικά είναι διαφορετική για τον καθένα. Κάτι υποκειμενικό. Το μόνο αντικειμενικό που αφορά την ευτυχία είναι ότι όλοι την αναζητούν. Οι επιτυχημένοι, οι ευτυχισμένοι άνθρωποι κάνουν σε μεγάλο βαθμό κοινά πράγματα, έχουν κοινές αντιλήψεις, ακολουθούν κοινά πρότυπα.
1) Γνωρίζουν ποιοι είναι, τι θέλουν, τα πλεονεκτήματά τους και τους τομείς που πρέπει να βελτιώσουν. Για να πάει κάποιος τον προορισμό του πρέπει να έχει έναν χάρτη. Στο χάρτη αυτό δεν αρκεί να γνωρίζει μόνο τον προορισμό του αλλά και τη παρούσα του θέση. Άλλη παρούσα θέση, άλλη διαδρομή.
2) Έχουν στόχο. Αν κάποιος μπει σε ένα αυτοκίνητο χωρίς να ξέρει τον προορισμό του, πού θα πάει; Αν δεν έχουμε στόχο είναι σαν να μπαίνουμε σε ένα ταξί, μας ρωτάει ο ταξιτζής με περίσσια ευγένεια “πού πάτε;” κι εμείς του απαντάμε “δεν ξέρω, πήγαινε όπου θέλεις” (εδώ κολλάει ο λαϊκό άσμα, πήγαινε με όπου θέλεις ταξιτζή).
3) Έχουν κίνητρο. Γνωρίζουν γιατί θέλουν αυτό που θέλουν. Το μεγαλύτερο κίνητρο είναι το αυτο-κίνητρο. Ο λόγος πίσω από το στόχο είναι που μας κινητοποιεί και όχι ο στόχος. Αναζητάμε τα συναισθήματα που σχετίζονται με αυτόν, όχι τον στόχο. Όσα θα
κερδίσουμε από το στόχο ή όσα δεν θα χάσουμε αποτελούν το “γιατί” μας, το αυτο-κίνητρο, το λόγο για να συνεχίσουμε στα δύσκολα.
4) Έχουν συγκεκριμένο πλάνο δράσης το οποίο εκτελούν, χωρίς δικαιολογίες. Κάθε δικαι-ολογία για να μην κάνεις αυτό που πρέπει για να πετύχεις είναι κι ένας δίκαιος λόγος. Μάλιστα όσο πιο δίκαιος, τόσο πιο μεγάλη η δικαιο-λογία, τόσο πιο σίγουρη η
αποτυχία. Αυτό κι αν είναι δίκαιο.
5) Πετυχαίνουν κάθε μέρα νίκες για κάθε στόχο τους. Δεν κινητοποιούνται όταν έχουν όρεξη. Ο συγγραφέας δεν γράφει όταν έχει έμπνευση. Γράφει κάθε μέρα. Η έμπνευση για έναν συγγραφέα πηγάζει από τη διάθεσή του να βρει τρόπο να εμπνευστεί. Ο αθλητής δεν αθλείται όταν έχει όρεξη. Αθλείται κάθε μέρα. Δεν ορίζει η δράση μας τη μοίρα μας. Η συστηματική δράση είναι που ορίζει τη μοίρα μας.
6) Αλλάζουν το πλάνο δράσης τους όταν δεν πηγαίνουν καλά τα πράγματα. Οι περισσότεροι από εμάς κάνουμε σήμερα ό,τι κάναμε χθες ακόμα κι αν οι πράξεις του σήμερα και του χθες μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ένα δυστυχές αύριο. Γιατί; Γιατί είναι βολικό. Γιατί έτσι έχουμε συνηθίσει. Η συνήθεια είναι η μεγαλύτερη δύναμη στο σύμπαν μετά τη φθορά.
Όταν κωπηλατούμε κάνουμε συνεχείς διορθωτικές κινήσεις με τα κουπιά για να επανέλθουμε στην πορεία μας. Αυτό χρειάζεται και στη ζωή μας, στο επάγγελμά μας. Συνεχείς αλλαγές στο πλάνο δράσης.
7) Λαμβάνουν συνεχώς γνώση σχετική με τον τομέα τους, την οποία χρησιμοποιούν για να καινοτομούν. Η γνώση είναι διαστολέας μυαλού. Δεν αρκεί να λάβει κάποιος γνώση. Αν ήταν έτσι όσοι έχουν διδακτορικό θα ήταν οι πιο επιτυχημένοι και ευτυχισμένοι παγκοσμίως. Όσοι έχουν αποτελέσματα είναι διατεθειμένοι να εφαρμόσουν τη γνώση. Αν η γνώση είναι δύναμη, η εφαρμοσμένη γνώση είναι υπερδύναμη.
Αν η μεγαλύτερη επιτυχία είναι η ευτυχία, είναι όλοι οι επιτυχημένοι ευτυχισμένοι; Φυσικά όχι. Τι απαιτείται για να είναι κάποιος ευτυχισμένος. Σίγουρα όχι να περιμένει να χαρεί μόνο με το αποτέλεσμα, αν αυτό ποτέ έρθει. Αντίθετα, να μάθει να χαίρεται την πορεία προς αυτό. Μάλιστα αν δεν απολαμβάνει την πορεία πιθανότατα κάποια στιγμή να τα παρατήσει καθώς συνδέει την ιδέα επίτευξης του στόχου με πόνο ή έστω δεν τη συνδέει με ευχαρίστηση. Για να φτάσεις να δεις το αποτέλεσμα της επιτυχίας σου, πρέπει πρώτα να μάθεις να απολαμβάνεις την πορεία. Και σε κάθε περίπτωση, η χαρά της επίτευξης του στόχου κρατάει μερικά μόνο μερικά λεπτά. Η πορεία κρατά πιο πολύ από το αποτέλεσμα. Ας την απολαύσουμε.
Η ευτυχία δεν συνδέεται μόνο με την έννοια του στόχου αλλά με πιο απλά πράγματα, προσιτά σε όλους. Φτάνει να το αποφασίσουμε.
α) Την ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε. Η ευτυχία περνάει μέσα από την ευγνωμοσύνη.
β) Την ικανότητά μας να δημιουργούμε υγιείς ανθρώπινες σχέσεις. Έρευνα του πανεπιστημίου του Harvard για την ευτυχία έδειξε ότι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι ήταν εκείνοι που είχαν υγιείς σχέσεις με τους συντρόφους και τους φίλους τους.
γ) Την έννοια της προσφοράς. Σύμφωνα με την German socioeconomic panel survey η σημαντικότερη αιτία ευτυχίας είναι η προσφορά αξίας στους άλλους.
δ) Το χαμόγελο. Αν τη στιγμή που αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα βρεις τη δύναμη να χαμογελάσεις θα βρεις τη δύναμη και να το λύσεις. Ο Νόρμαν Κάζινς αντιμετώπισε ως ένα βαθμό την αγκυλωτική σπονδυλίτιδα από την οποία έπασχε μέσα από ταινίες και σειρές που τον έκαναν να γελάει. Δέκα λεπτά γέλιου του προσέφεραν δύο ώρες ύπνου
χωρίς πόνο. Έχουν αναφερθεί πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που ξεπέρασαν χρόνια προβλήματα λόγο της καλής διάθεσης και της ψυχολογίας η οποία επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη βιοχημεία του σώματος, το ανοσοποιητικό, την ικανότητα του οργανισμού να προλαμβάνει και να καταστέλλει ασθένειες.
ε) Την αγκαλιά. Έρευνες δείχνουν πως πέντε αγκαλιές τη μέρα για τέσσερις εβδομάδες ανεβάζουν κατά πολύ το επίπεδο ευτυχίας. Ένας βασικός τρόπος για να απελευθερώσουμε ωκυτοκίνη (ορμόνη της αγάπης) είναι με το άγγιγμα (χειραψία, απαλό άγγιγμα στον ώμο, στην πλάτη).
Το σπουδαίο είναι ότι οι τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι οι ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι πιο επιτυχημένοι σε οικονομικό και επαγγελματικό επίπεδο. Άλλωστε. Ο δυστυχισμένος επιτυχημένος είναι στην πραγματικότητα ένας αποτυχημένος επιτυχημένος.
Η μεγαλύτερη επιτυχία λοιπόν είναι η ευτυχία. Για να ευτυχίσουμε πρέπει να πάμε εμείς προς την ευτυχία και να μην την περιμένουμε να έρθει. Αν περιμένεις από τους άλλους και τα γεγονότα πιθανότατα θα περιμένεις για πάντα. Αν περιμένεις από εσένα, θα φτάσει κάποια στιγμή που θα πεις. “Δεν το περίμενα!”.
Τι θα έλεγες να ξεκινήσεις σήμερα να εκπλήσσεις τον εαυτό σου θετικά; Για να ξεκινήσεις κάτι, πρέπει απλά να ξεκινήσεις από κάπου. Προτείνω από την αρχή. Ο τρόπος να το ξεκινήσεις είναι να σταματήσεις δύο πράγματα. Πρώτον να σκέφτεσαι και δεύτερον να διαβάζεις αυτό το άρθρο. Βγες έξω, χαμογέλα και ζήσε λίγο περισσότερο από ότι είχες σκοπό τέσσερα λεπτά πριν. Άντε πέντε!
Νικόλας Σμυρνάκης
|
