O ορισμός ‘Shopping Therapy’ χρησιμοποιείται ως έννοια που υποδηλώνει ότι ο καταναλωτής πηγαίνει για ‘ψώνια’ με στόχο να καλυτερεύσει τη διάθεση του. Ενώ το ευρύ κοινό πιστεύει πως το ‘Shopping Therapy’ έχει έρθει στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια, η αλήθεια είναι ότι έχει αρχίσει να απασχολεί από το 1980 ως ‘Retail Therapy’ (Λιανική Θεραπεία) με την πρώτη αναφορά στο όνομα αυτό να γίνεται από την εφημερίδα Chicago Tribune την παραμονή πρωτοχρονιάς του 1986 όταν έγραψε ότι: ‘Η Αμερική έχει γίνει ένα έθνος που μετράει τις ζωές μας μέσα από σακούλες αγορών και γιατρεύει τις ψυχικές μας διαταραχές μέσα από το Retail Therapy’.
Φαίνεται ότι στις μέρες μας οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το ‘shopping’ σαν θεραπεία, ανταμοιβή για την προσπάθεια τους, δωροδοκία, σαν μορφή διασκέδασης ή σαν μια δικαιολογία για να βγούνε έξω από το σπίτι.
Το ‘shopping’ δρα θεραπευτικά γιατί μας βοηθά στις κοινωνικές μας συναναστροφές.
Νιώθουμε καλύτερα όταν μια καινούργια μας αγορά κερδίζει καλά σχόλια και κομπλιμέντα από φίλους, συναδέλφους ή από τον σύντροφο μας. Οι ειδικοί καταλήγουν ότι το ‘Shopping Therapy’ δρα ως αγχολυτικό και ως καταπραϋντικό ενάντια στον πόνο και φέρνει στον οργανισμό μας ισορροπία και ένα αίσθημα ευφορίας.
Το ανεξέλεγκτο ΄shopping’ όμως μπορεί να οδηγήσει σε μια διαταραχή που λέγεται Αναγκαστική Αγοραστική διαταραχή που στην πιο απλή μορφή, μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά οικονομικά προβλήματα (κακή χρήση πιστωτικών καρτών). η Αναγκαστική Αγοραστική διαταραχή χαρακτηρίζεται από ανεξέλεγκτη επιθυμία για ‘ψώνια’ και ξόδεμα χρημάτων.
Εκτιμάται ότι αυτή η διαταραχή επηρεάζει το 2-8% του ενήλικου πληθυσμού, από το όποιο το 80 με 95% είναι γυναίκες.
Κωνσταντίνος Περρωτής
Υποψήφιος Διδάκτωρ Ψυχολογίας Επιχειρήσεων
Lancaster University/United Kingdom
Μέλος του British Psychological Society (BPS)
