19 Μαίου παγκόσμια ημέρα κατά της παχυσαρκίας

Τα βασικά μηνύματα παρέχουν την ιδανική γλώσσα για την περιγραφή του πλαισίου της εκστρατείας μας. Ο σκοπός των βασικών μηνυμάτων είναι να οικοδομήσουν μια κοινή αντίληψη μεταξύ των εταίρων και των συνεργατών μας σχετικά με την από κοινού αποστολή μας, που είναι να εμπνεύσουμε τα Κράτη Μέλη της ΕΕ να θεσπίσουν και να εφαρμόσουν σθεναρά στρατηγικά σχέδια για την παχυσαρκία, να αυξήσουν την εκπαίδευση σχετικά με την παχυσαρκία και να την καταστήσουν ευρύτερα αναγνωρίσιμη ως ασθένεια, να μειώσουν το κοινωνικό στίγμα που συχνά συνδέεται με αυτή και να επιστήσουν την προσοχή στους αυξανόμενους ρυθμούς του υπερβολικού βάρους και της παχυσαρκίας στην Ευρώπη.

Οι υποστηρικτικές δηλώσεις παρέχουν περαιτέρω επεξηγήσεις. Για περισσότερες λεπτομέρειες ανατρέξτε στη βιβλιογραφία / στις αναφορές.

Παχυσαρκία

• Η παχυσαρκία είναι ένα από τα πλέον δύσκολα προβλήματα δημόσιας
  υγείας του 21^ου αιώνα
  • Παγκοσμίως, τουλάχιστον 2,8 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.
• Πολλοί Ευρωπαίοι είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.
  • Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) ο επιπολασμός της παχυσαρκίας σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες έχει τριπλασιαστεί από τη δεκαετία του 1980.
  • 30–70% των ενηλίκων στις χώρες της ΕΕ είναι υπέρβαροι, ενώ 10–30% παρουσιάζουν παχυσαρκία.
  • Κατά μέσο όρο, σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, το 16% των ενηλίκων ήταν παχύσαρκοι το 2014, ποσοστό αυξημένο σε σχέση με το 11% το 2000.
  • Προβλέπεται ότι μέχρι το 2030, πάνω από το 50% του Ευρωπαϊκού πληθυσμού θα πάσχει από παχυσαρκία. Σε ορισμένες Ευρωπαϊκές χώρες, προβλέπεται ότι μέχρι και το 89% του πληθυσμού θα είναι υπέρβαρο ή παχύσαρκο.
• Η παχυσαρκία προκαλεί μια σειρά από χρόνιες νόσους,
  συμπεριλαμβανομένων του διαβήτη τύπου 2, καρδιαγγειακών  νοσημάτων
  και ορισμένων καρκίνων.
  • Το 44% της επιβάρυνσης του διαβήτη, το 23% της επιβάρυνσης της ισχαιμικής καρδιοπάθειας και μεταξύ του 7% και του 41% ορισμένων επιβαρύνσεων καρκίνων αποδίδονται στο υπερβολικό βάρος και την παχυσαρκία.

– Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μέχρι και το 7% των εθνικών προϋπολογισμών για την υγεία στην ΕΕ κάθε χρόνο ξοδεύεται για ασθένειες που συνδέονται με την παχυσαρκία. Σε αυτό προστίθενται οι ευρύτερες οικονομικές δαπάνες που προκαλούνται από την ασθένεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον πρόωρο θάνατο.

• Η σοβαρή παχυσαρκία μειώνει τη μέση αναμενόμενη διάρκεια ζωής κατά
  μία δεκαετία.
  • Άνθρωποι με ΔΜΣ 30–34.9 kg/m² ζουν, κατά μέσο όρο, 2–4 χρόνια λιγότερο από εκείνους με φυσιολογικό ΔΜΣ (18.5–24.9 kg/m²), ενώ εκείνοι με ΔΜΣ άνω του 40 ζουν, κατά μέσο όρο, 10 χρόνια λιγότερο. Για να το αντιληφθούμε καλύτερα, αυτό είναι παρόμοιο με τον αντίκτυπο του καπνίσματος, το οποίο, κατά μέσο όρο, μειώνει την αναμενόμενη διάρκεια ζωής κατά 10 χρόνια.
• Η παχυσαρκία είναι η πέμπτη κυριότερη αιτία θανάτου παγκοσμίως.
  • Η παχυσαρκία αποτελεί παράγοντα κινδύνου για το διαβήτη τύπου 2, για τα καρδιαγγειακά νοσήματα καθώς και για διάφορες μορφές καρκίνου, συνιστώντας έτσι την 5^η κυριότερη αιτία θανάτου παγκοσμίως.
• Οι δράσεις των χωρών για την αντιμετώπιση του προβλήματος της
  παχυσαρκίας είναι εξαιρετικά ασυνεπείς
  • Σύμφωνα με μία έρευνα που διεξήχθη από τον EU Observer το 2016, μόνο 19 κράτη μέλη της ΕΕ δήλωσαν ότι έχουν χαράξει στρατηγικές κατά της παχυσαρκίας. Ωστόσο, ο EU Observer ανέφερε ότι μόνο 10 χώρες ήταν σε θέση να περιγράψουν μια πλήρη στρατηγική, ή τουλάχιστον κάποιες δέσμες μέτρων. Η Γερμανία, η Αυστρία και η Λετονία αναφέρθηκαν ως οι χώρες με τη διεξοδικότερη στρατηγική.
  • Ο EU Observer ανέφερε ότι τα σχέδια “συχνά συνίστανται σε ελάχιστα παραπάνω από μια συλλογή αόριστων στόχων.”
  • Επτά από τα 28 Υπουργεία Υγείας χωρών που ερωτήθηκαν απέτυχαν να παρέχουν απαντήσεις (Βέλγιο, Κροατία, Τσεχία, Ελλάδα, Γαλλία, Λιθουανία και Πολωνία).
  • Η EASO (Ευρωπαϊκή Ένωση για τη Μελέτη της Παχυσαρκίας) επιδιώκει να ενθαρρύνει τα Κράτη Μέλη να αναπτύξουν και να εφαρμόσουν ολοκληρωμένες στρατηγικές. Ωστόσο, η θέση της EASO είναι ότι οι στρατηγικές θα είναι αποτελεσματικές μόνο εάν εμπλακούν όλοι – από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Κοινοβούλιο μέχρι τα Κράτη Μέλη, τον
  • Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και τους τοπικούς παράγοντες.

Ευρωπαϊκή Ημέρα Παχυσαρκίας

• Η Ευρωπαϊκή Ημέρα Παχυσαρκίας (EOD) αποτελεί ένα εστιακό σημείο για
  τοπικές, εθνικές και διεθνείς δραστηριότητες που στηρίζουν τα άτομα με
  παχυσαρκία.
  • Ο σκοπός είναι η προαγωγή της επίσημης αναγνώρισης της παχυσαρκίας ως χρόνιας νόσου που απαιτεί δραστική διαχείριση (θεραπεία)
  • Ο αντικειμενικός στόχος είναι η εξασφάλιση μεγαλύτερης γνώσης και κατανόησης της παχυσαρκίας ως θεραπεύσιμης ασθένειας, ιδιαίτερα μεταξύ των επαγγελματιών υγείας – ένα κύριο εμπόδιο για την υγεία, την ευημερία και την θεραπευτική αντιμετώπιση των ατόμων με παχυσαρκία – έτσι ώστε να βελτιωθεί η πρόσβαση στη θεραπεία αλλά και η διαθεσιμότητά της.
  • Το θέμα της Ευρωπαϊκής Ημέρας Παχυσαρκίας 2018 είναι “Η παχυσαρκία είναι νόσος ” – αίτια και επιπτώσεις.

Το σλόγκαν είναι “Αντιμετωπίζοντας Μαζί την Παχυσαρκία ” και στόχο έχει να ενθαρρύνει και να διευκολύνει τις ευκαιρίες που έχουν τα ενδιαφερόμενα μέρη να δουλέψουν μαζί για να αντιμετωπίζουν συλλογικά την αυξανόμενη επιδημία της παχυσαρκίας.

• Η Ευρωπαϊκή Ημέρα Παχυσαρκίας προσφέρει μια ευκαιρία να υπογραμμιστούν οι στρατηγικές των χωρών μελών της ΕΕ, όπου υπάρχουν, να γίνει έκκληση για την ενίσχυση όσων θα μπορούσαν να είναι πιο εμπεριστατωμένες, και να ενθαρρυνθεί η ανάπτυξή τους όπου δεν υπάρχουν ακόμη.
• Είναι επίσης μια σημαντική ευκαιρία για να τονιστεί η ανάγκη να αναγνωριστεί ευρύτερα η παχυσαρκία ως χρόνια νόσος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις κυβερνήσεις των χωρών μελών και να επιστήσει την προσοχή στα οφέλη που θα υπάρξουν εξ αυτού και για τους ανθρώπους και για τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης. Η παχυσαρκία αναγνωρίζεται ως χρόνια νόσος που απαιτεί μακροπρόθεσμη διαχείριση από οργανισμούς υγείας όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (OECD) η Αμερικανική Ιατρική Ένωση (AMA) και η Καναδική Ιατρική Ένωση (CMA).
• Στην Ευρώπη, η παχυσαρκία αναγνωρίζεται, επίσης, ως χρόνια νόσος από την Ολλανδία και την Πορτογαλία.
• Η αναγνώριση της παχυσαρκίας ως χρόνιας νόσου θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη πρόσβαση σε φροντίδα και θεραπεία για όσους είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.
• Ταυτόχρονα, η εκστρατεία υποστηρίζει τις ευρύτερες πρωτοβουλίες της EASO, των εθνικών ενώσεων και των συνεργαζόμενων κέντρων με σκοπό να ενθαρρύνει τους Ευρωπαίους πολίτες που είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι να προβούν στις απαραίτητες αλλαγές προκειμένου να διαχειριστούν το βάρος τους και να βελτιώσουν τη γενική τους υγεία και την ποιότητα ζωής τους.

• Η Ευρωπαϊκή Ημέρα Παχυσαρκίας είναι μια ευκαιρία για όλους να
  αυξήσουν την επίγνωση της κοινότητάς τους σχετικά με τον αντίκτυπο της
  παχυσαρκίας.
  • Όλοι οι οργανισμοί και τα άτομα που επηρεάζονται από, ή ανησυχούν για τους αυξανόμενους ρυθμούς παχυσαρκίας καλούνται να οργανώσουν δραστηριότητες και εκδηλώσεις που θα προάγουν τη Δράση για ένα Υγιέστερο Μέλλον Αντιμετωπίζοντας Μαζί την Παχυσαρκία.
  • Αν και η Ευρωπαϊκή Ημέρα Παχυσαρκίας είναι μια αναγνωρισμένη ‘διεθνής ημέρα ευαισθητοποίησης’ που οργανώνεται για το Σάββατο, 19 Μαΐου, οι ετήσιες δραστηριότητες της εκστρατείας που λαμβάνουν χώρα με αφορμή την Ευρωπαϊκή Ημέρα Παχυσαρκίας είναι εξίσου σημαντικές. Πολυάριθμες εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες οργανώνονται στο διάστημα που οδηγεί στη συγκεκριμένη ημέρα αλλά και αμέσως μετά.
  • Η πρώτη Ευρωπαϊκή Ημέρα Παχυσαρκίας οργανώθηκε το Μάιο του 2010.

Μηνύματα για τα βασικά ακροατήρια

Φορείς χάραξης πολιτικής

• Η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με μια κρίση παχυσαρκίας επιδημικών
  διαστάσεων που απειλεί τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης με μια
  τεράστια επιβάρυνση.
  • Εκτιμάται ότι η παχυσαρκία κοστίζει στην Ευρωπαϊκή Ένωση €70 δισεκατομμύρια ετησίως σε δαπάνες περίθαλψης και απώλεια παραγωγικότητας.
  • Η Ευρωπαϊκή Ένωση για τη Μελέτη της Παχυσαρκίας (EASO) διαπίστωσε ότι οι δαπάνες που συνδέονται άμεσα με την παχυσαρκία κυμαίνονται από 1,5–4,6% της δαπάνης υγείας στη Γαλλία μέχρι περίπου 7% στην Ισπανία.

[1] Τα ζητήματα υγειονομικής περίθαλψης είναι, κυρίως, ευθύνη των κρατών μελών της ΕΕ και δεν υπάρχει μια ενιαία νομοθεσία που να υπαγορεύει ότι τα κράτη μέλη πρέπει να αντιμετωπίζουν θεραπευτικά τις αναγνωρισμένες ασθένειες. Ωστόσο η αναγνώριση της παχυσαρκίας ως χρόνιας νόσου θα την έθετε στο πλαίσιο των υπαρχουσών ‘στρατηγικών περί χρόνιων νόσων’ και τους σχετικούς προϋπολογισμούς τους. Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό θα οδηγούσε σε μεγαλύτερες ευκαιρίες χρηματοδότησης, μέσω πρωτοβουλιών της ΕΕ και της Κοινής Δράσης του Προγράμματος Υγείας, ιδιαίτερα για την έρευνα και την καινοτομία και σε περισσότερες συγκεκριμένες συστάσεις από την ΕΕ σχετικά με την αντιμετώπιση των χρόνιων νόσων στα Κράτη Μέλη.

• Υπάρχουν προβλέψεις που υποδεικνύουν ότι εάν οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αφιέρωναν όλους τους υπάρχοντες και μελλοντικούς πόρους που διαθέτουν για τη διαχείριση του βάρους στις πλέον οικονομικά αποδοτικές προσεγγίσεις, θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν μέχρι και 60% σε ορισμένες Ευρωπαϊκές χώρες.

• Η ανταπόκριση των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων δεν έχει αποτέλεσμα. Είναι ώρα για μια νέα προσέγγιση.
  • Σήμερα, τα υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα αποτελούν πλειοψηφία στην περιοχή του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Η επιδημία της παχυσαρκίας συνεχίζει να εξαπλώνεται, και καμία χώρα δεν έχει δει την τάση αυτή να αντιστρέφεται από τη στιγμή που ξεκίνησε η επιδημία.
  • Οι κυβερνήσεις πρέπει να αναλάβουν συλλογική δράση τώρα εάν είναι να επιτευχθεί ο Παγκόσμιος Στόχος 2025 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ‘καμία αύξηση στην παιδική παχυσαρκία’.
  • Όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ πρέπει να διαθέτουν μια σθεναρή στρατηγική καθώς και ένα σαφές χρονοδιάγραμμα και τους πόρους για την εφαρμογή της. Αυτές οι στρατηγικές πρέπει να υπερβαίνουν τον απλό ορισμό κάποιων στόχων και πρέπει να περιλαμβάνουν στρατηγικά σχέδια για πρόληψη και αντιμετώπιση.
• Η πρόληψη της παχυσαρκίας πρέπει να παραμένει η κύρια προτεραιότητα.
  Ωστόσο, ο αυξανόμενος επιπολασμός της παχυσαρκίας αποτελεί απόδειξη
  για το ότι και η θεραπεία, όπως και η πρόληψη, πρέπει να μπει σε σειρά
  προτεραιότητας’.
  • Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει δραστηριοποιηθεί για την ευαισθητοποίηση και την προαγωγή υγιών και δραστήριων τρόπων ζωής στα Κράτη Μέλη της ΕΕ, με πολιτικές και πρωτοβουλίες που περιλαμβάνουν:
    • Την πλατφόρμα της ΕΕ για δράσεις σχετικές με τη διατροφή, τη σωματική άσκηση και την υγεία (2005) προς την οποία η Ευρωπαϊκή Ημέρα Παχυσαρκίας αποτελεί επίσημη δέσμευση της EASO.
    • “Στρατηγική για την Ευρώπη, σχετικά με τη διατροφή, το υπερβολικό βάρος και θέματα υγείας που συνδέονται με την παχυσαρκία” (2007).
    • Ομάδα Υψηλού Επιπέδου για Θέματα Διατροφής και Σωματικής Άσκησης (2007)
    • Το Σχέδιο Δράσης της ΕΕ για την Παιδική Παχυσαρκία 2014-2020.
    • Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υιοθέτησε τα Συμπεράσματα σχετικά με τη Διατροφή και τη Σωματική Άσκηση (2014).
  • Τα κράτη μέλη της ΕΕ πρέπει να διαθέτουν ολοκληρωμένες στρατηγικές για την παχυσαρκία, οι οποίες να έχουν αναπτυχθεί στο πλαίσιο και το πνεύμα της Λευκής Βίβλου του 2007 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μιας Στρατηγικής για Θέματα Υγείας που σχετίζονται με τη Διατροφή, το Υπερβολικό Βάρος και την Παχυσαρκία.
  • Παράλληλα όμως με την αναγνώριση της σημασίας της πρόληψης για την αντιμετώπιση της επιδημίας της παχυσαρκίας, είναι επίσης σημαντικό να υπάρχει διαθέσιμη και αποτελεσματική θεραπεία για τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που ήδη πάσχουν από παχυσαρκία.
  • Οι θεραπευτικές στρατηγικές θα είναι αποτελεσματικές μόνο εάν τα περιβάλλοντα καθιστούν λιγότερο παχυσαρκογενή.
• Η παχυσαρκία πρέπει να αναγνωριστεί ευρύτερα ως χρόνια νόσος στην
  Ευρώπη.
  • Η παχυσαρκία αναγνωρίζεται ως χρόνια νόσος που απαιτεί μακροπρόθεσμη διαχείριση από οργανισμούς υγείας όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO), ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (OECD), η Αμερικανική Ιατρική Ένωση (AMA) και η Καναδική Ιατρική Ένωση (CMA).
  • Ωστόσο, επί του παρόντος, η Ολλανδία και η Πορτογαλία είναι οι μόνες χώρες της ΕΕ που αναγνωρίζουν την παχυσαρκία ως ασθένεια.
• Η ΕΕ έχει ήδη αναγνωρίσει ότι η παχυσαρκία μπορεί να αποτελεί μορφή
  αναπηρίας.
  • Τον Δεκέμβριο του 2014, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε ότι η παχυσαρκία μπορεί να συνιστά αναπηρία όταν προκαλεί μακροπρόθεσμη βλάβη.
• Είναι ανησυχητικό που η παχυσαρκία δεν είναι ευρέως αναγνωρισμένη ως
  χρόνια νόσος αφού αποτελεί την πύλη για πολλές άλλες ασθένειες,
  συμπεριλαμβανομένων των περισσοτέρων Μη Μεταδιδόμενων Ασθενειών
  (NCDs).
  • Η παχυσαρκία παίζει κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη ενός αριθμού παραγόντων κινδύνου και χρόνιων νοσημάτων σε ένα άτομο, συμπεριλαμβανομένων του διαβήτη τύπου 2, καρδιαγγειακών νοσημάτων, και ορισμένων καρκίνων.
  • Το υπερβολικό βάρος και η παχυσαρκία ευθύνονται για περίπου 80% των περιπτώσεων διαβήτη τύπου 2, 35% των ισχαιμικών καρδιοπαθειών και 55% της υπέρτασης μεταξύ των ενηλίκων στην Ευρωπαϊκή περιφέρεια.
  • Ο κίνδυνος ανάπτυξης περισσοτέρων από μιας συννοσηροτήτων αυξάνεται σημαντικά όταν το σωματικό βάρος ανεβαίνει (ΔΜΣ πάνω από 35 kg/m²).
• Απαιτείται μεγαλύτερη αναγνώριση της παχυσαρκίας ως νόσου για να
  επισπευσθεί  η αλλαγή στον τρόπο αντίληψης της παχυσαρκίας από απλά
  μια επιλογή τρόπου ζωής σε μια ασθένεια που χρήζει αντιμετώπισης.
  • Οι αρχές στην ΕΕ πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η παχυσαρκία είναι μια περίπλοκη και πολυπαραγοντική χρόνια νόσος με πολυάριθμα αίτια, πολλά εκ των οποίων είναι, σε μεγάλο βαθμό, πέρα από τον έλεγχο του ατόμου. Τα αίτια της παχυσαρκίας περιλαμβάνουν από γενετικές και ενδοκρινολογικές καταστάσεις, μέχρι περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως το άγχος, η διατροφή και οι αυξανόμενα καθιστικές μέθοδοι εργασίας.
  • Αυτή η ζωτικής σημασίας αναγνώριση της παχυσαρκίας ως νόσου θα βοηθήσει να εξασφαλισθούν περισσότεροι πόροι για την άκρως αναγκαία έρευνα, πρόληψη και θεραπεία, να δοθεί ενθάρρυνση στους επαγγελματίες υγείας να αναγνωρίσουν τη θεραπευτική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας ως μια απαραίτητη και πολύτιμη επαγγελματική ειδικότητα, και να υπάρξει μείωση στο κοινωνικό στίγμα και στις διακρίσεις που βιώνουν τα εκατομμύρια των ανθρώπων που πλήττονται από τη νόσο.
  • Η παχυσαρκία πληροί όλα τα κριτήρια κάποιων ορισμών της λέξης ‘νόσος’ και πολλά κριτήρια άλλων ορισμών
• Η αποτυχία αποδοχής της παχυσαρκίας ως νόσου συντελεί στο κοινωνικό
  στίγμα, στη ντροπή, στο άγχος και, τελικά, στην επιδείνωση της υγείας των
  ασθενών.
  • Μια πολιτική υγείας που δεν αναγνωρίζει την παχυσαρκία ως νόσο επιδεινώνει ενεργά την υγεία εκατομμυρίων Ευρωπαίων και, συνεπώς, δεν εξυπηρετεί το σκοπό.
• Η διαχείριση της παχυσαρκίας είναι από τη φύση της διεπιστημονική.
  • Η διαχείριση της παχυσαρκίας απαιτεί συνεργασία μεταξύ επαγγελματιών υγείας με αλληλοσυμπληρούμενη εξειδίκευση, συμπεριλαμβανομένων διατροφολόγων, ψυχολόγων, εργοφυσιολόγων, και ειδικών σε πολυάριθμες σχετικές συννοσηρότητες και καταστάσεις. Η παροχή ολοκληρωμένης θεραπευτικής αγωγής σε άτομα με παχυσαρκία αποτελεί πραγματική πρόκληση για τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης λόγω του ότι δεν υπάρχει ιατρική εξειδίκευση στην παχυσαρκία. Αυτό πρέπει να αναγνωριστεί ειδικά και να αντιμετωπιστεί ως μέρος των εθνικών στρατηγικών περί παχυσαρκίας.
  • Ζητάμε, συνεπώς, από τα κράτη μέλη και τους Επικεφαλής των Ιατρικών Υπηρεσιών να βοηθήσουν στην προώθηση του συντονισμού της. διαχείρισης της παχυσαρκίας καθώς και της έρευνας στην Ευρώπη, προς όφελος των πολιτών, της κοινωνίας και της οικονομίας.

[1] Οι προσεγγίσεις που εξετάσθηκαν αφορούσαν σε εμπορικά παρεχόμενες θεραπείες βασιζόμενες στη συμπεριφορά που βοηθούν τους ανθρώπους να κάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής και στο βάρος τους και να τις διατηρήσουν.

[2] Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης έχει 34 χώρες μέλη από ολόκληρη την υδρόγειο, από τη Βόρειο και τη Νότιο Αμερική, μέχρι την Ευρώπη και την περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού. Περιλαμβάνουν πολλές από τις πλέον προηγμένες χώρες του κόσμου αλλά και αναδυόμενες χώρες όπως το Μεξικό, η Χιλή και η Τουρκία.

Τα ζητήματα υγειονομικής περίθαλψης είναι, κυρίως, ευθύνη των κρατών μελών της ΕΕ και δεν υπάρχει ενιαία νομοθεσία που να υπαγορεύει ότι τα κράτη μέλη πρέπει να αντιμετωπίζουν θεραπευτικά τις αναγνωρισμένες ασθένειες. Ωστόσο,  η αναγνώριση της παχυσαρκίας ως χρόνιας  νόσου θα την έθετε στο πλαίσιο των υπαρχουσών ‘στρατηγικών περί χρόνιων νόσων’ και τους σχετικούς προϋπολογισμούς τους. Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής ένωσης, αυτό θα οδηγούσε σε μεγαλύτερες ευκαιρίες χρηματοδότησης μέσω πρωτοβουλιών της ΕΕ και της Κοινής Δράσης  του Προγράμματος Υγείας, ιδιαίτερα για την έρευνα και την καινοτομία, καθώς και σε περισσότερες συγκεκριμένες συστάσεις από την ΕΕ σχετικά με την αντιμετώπιση των χρόνιων νόσων στα Κράτη Μέλη.